Snape Story

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Harry Potter » Snape Story » Beautiful Places

Snape Story

Geschreven door:

Moonzzz

Onderdeel van:

Snape Story

Laatst bijgewerkt:

25 juli 2014 - 23:58

Aantal woorden:

897

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

624

Beautiful Places

sorry dat het zo lang duurt maar ik heb nauwelijks tijd, dus ik probeer zo snel mogelijk weer eens verder te gaan.

"Oké, oké. Ik ga al." Zei Draco verward na mijn reactie. "Nee, je mag hier wel zitten!" Zei ik iets te hard. "Ik ben alleen iets vergeten. Sorry ga maar zitten." Ik wist niet wat ik nu moest doen. Nu moet ik wel bevriend raken met hem. Hij is de enige manier om nog in de buurt te komen bij zijn vader. "Ik ben alleen wat vergeten." Zei ik tegen Draco. "Wat dan?" Vroeg Cassidy. "Oh, ehm… Nou ik ben… Dat ene ding vergeten. Ja een boek ben ik vergeten." Zei ik al te blij, want ik wou niet dat hij erachter kwam wat ik werkelijk was vergeten. "Oh ehm oké." Zei Cassidy verward. "Wat doe jij eigenlijk bij Hope?" Vroeg Draco aan Cassidy. "Nou, wat doe jij dan bij Hope?" Bespotte Cassidy Draco. "Gewoon, het was de eerste cabine die ik tegen kwam." Zei Draco snel. "En jij?" "Oh, ik wou me verontschuldigen voor wat ik gister had gedaan." Zei Cassidy rustig. "Ja, dat was heel erg aardig." Zei ik blij. "Oh, dat is fijn." Zei Draco sarcastische. Ik had geen zin meer om met Draco te praten dus ik keek het maar uit raam. De bomen gingen snel voorbij, en we gingen over een lange brug. Het uitzicht was prachtig, het was een van de mooiste, nee een van de prachtigste uitzichten ooit. Het meer was mooi en heel erg groot. Voor ik het wist was ik in slaap gevallen.

"Wordt wakker!" Riep iemand tegen me. Het was geen Cassidy en nee ook geen Draco. Het was Alice. "He, zijn we er al?" Vroeg ik nog slaperig. "Ja, we zijn er ongeveer over een paar minuten." Antwoordde Alice me. De trein stopte al vrij snel, dus we liepen al de gang op. Ik zag Draco en Cassidy met elkaar, normaal praten. Wat ik eigenlijk best wel raar vond, Draco leek me niet echt een lief jongetje. Er liepen ook twee andere jongens langs Draco, ze leken net 2 bodyguirds. Maar okee, Cassidy leek me ook eerst niet zo aardig. Ik draaide om en liep verder samen met Alice.

We liepen samen naar een grote groep toe, daar stond een hele lange man. Ik hoorde van Alice dat hij Hagrid heette. Hij wees ons de weg, dus we volgde hem. We moesten met de bootjes naar Zweinstein toe. Ik kwam ondertussen ook nog eens Nick en Debby tegen. Dus we stapte alle vier het bootje in. Er kwamen ook andere in de boot zitten, want alle boten moesten vol. We stelde elkaar een beetje voor aan elkaar. De andere drie die voor me zaten waren Gregory, Cathy en Melissa. Ze waren gelukkig wel aardig en ze waren ook gezellig om mee te praten. Ze waren ook nog eens grappig. De boottocht duurde best wel kort jammer genoeg. Aangekomen aan land, keek ik naar het grote gebouw het was zo mooi. Ik had het misschien fout over het meer, want dit was misschien wel mooier. Het was zo magische, natuurlijk was het magische. Maar het was gewoon onbeschrijfbaar.

Ik moest doorlopen, want er werd al gezeurd omdat ik de hele tijd om me heen keek. Dus ik schoot op en liep maar een beetje naar voren. De voorste vrouw keek me een beetje moeilijk aan, misschien omdat nieuwe kinderen altijd een beetje lastiger zijn. Het was toch wel onze eerste keer hier. Aangekomen bij een deur moesten we heel even wachten. Ik hoorde iedereen naar elkaar fluisteren. "Dat is Harry Potter." "Ja, dat is hij." "De jonge die het overleefde." "Harry Potter." Ik werd nieuwsgierig en keek rond. Ik zag Draco woest weglopen, toen de voorste vrouw weer voor ons stond. Ik liep snel naar hem toe. "Stomme Harry Potter! Wat denkt hij wel niet. Mij voor schud zetten!" Zei hij nog woest tegen zichzelf. "Gaat alles goed?" Vroeg ik aardig aan Draco. "Hij keek eerst boos, maar daarna koelde zijn hoofd. "Weet je Draco, je moet niks om die Harry Potter geven. Hij is toch maar een persoon. En je overleefd het wel zonder hem." Zei ik glimlachend. "Weet je, je hebt gelijk! Harry Potter is niemand voor mij!" Zei hij al wat blijer. Hij liep nu heel erg trots de trappen op. Ik volgde de vrouw en liep weer naast Alice en Brenda. "Waar is Nick?" Vroeg ik aan Alice. "Oh, hij loopt voorop." Antwoordde ze me snel. We liepen een grote zaal binnen. Het plafond leek niet op een plafond, er waren overal kaarsen. Het zag er prachtig uit. Ik keek naar de lange rijen vol met vrolijke leerlingen, alleen een rij keek niet al te blij. In een van de rijen zag ik Cassidy zitten hij zag me en glimlachte en stak twee duimen op. Ik knikte. Toen we aankwamen bij een stoel met een hoed erop begon de voorste vrouw te praten, ze heette professor Anderling. "Hallo leerlingen, we gaan jullie nu indelen." Ik keek naar de lange rij vol met oudere mensen. Dat moesten de professors zijn. En daar zag ik hem. Het was Meneer Sneep, oftewel professor Sneep. Er waren al heel wat leerlingen op de stoel gaan zitten en om de minuut begon er een tafel te juichen. "McCarthy, Hope." Hoorde ik opeens roepen. Ik liep naar de stoel met de hoed erop. Ik ging zitten en kreeg de hoed op mijn hoofd. "Dit is een moeilijke keuze…." Begon de hoed.