FanFic.nl

Stand Alones

Surprise SA

Nacht van 2 op 3 november.
1 °C Buiten
20 °C Binnen
Somber weer.
Tijd: 02:23

Ik lig lekker warm in me bed. Rond 1 uur ben ik pas gaan slapen dus slaap ik nog niet zo heel erg vast. Me tweepersoonsbed staat in de lengte tegen de muur aan. Ik lig bijna met me hoofd tegen de muur. Opeens hoor ik de deur open gaan. Ik besteed er verder geen aandacht aan. Zal me zusje wel zijn bedenk ik me. Ik hoor de deur weer dicht gaan en voetstappen in me kamer. Ze zal vast wel weer wat moeten hebben. Heeft ze haar Nintendo DS weer is hier laten liggen en dan over 5 seconden maakt ze mij wakker om te vragen waar ik dat ding heb gelaten. Ik gebruik dat ding niet eens!! Als ik me gedachten weer een beetje op een rij heb kom ik erachter dat iemand op me bedrand zit. Dit is niet me zusje want die weegt wel wat minder en had me allang wakker gemaakt. Die gene die op me bedrand zit komt in beweging en gaat naast me liggen onder de dekens. Ik lig nog steeds onbewogen met me rug naar het toe. Alleen nu met me ogen wijd open. Wie in the HELL kan er nu naast mij liggen? Spookt er door mijn hoofd. Ik ga alle namen langs maar kom op niemand uit. Als er een arm om me heen word geslagen en ik een warm lichaam tegen me voel aan drukken schiet ik al helemaal in de stress. Ik knijp me ogen samen en wens dat dit allemaal een droom is. Ik voel een adem langs me nek strijken en voel dat er een kus op me oor word gedrukt. Daarna hoor ik zachtjes: “welterusten.”� Ik schiet overeind en doe het licht in een reflex aan. “Bill! Wat doe jij hier??”� Schreeuw fluister ik tegen de jongen in me bed. “Ook hallo. Ik denk ik ga overmorgen op tournee, mag ik dan niet gewoon even bij me schatje slapen?”� “Nou bedankt dat je dat ook even tegen mij zegt kreeg zowat een hartverlamming!”� en sla demonstratief me armen over elkaar. “Lieferd, jij lag al te slapen. Van je ouders mocht het en Tom en David weten ervan. Dus als jij nou gewoon even lekker warm naast mij komt liggen is het tenminste de moeite waard geweest om bij iedereen te lopen slijmen dat ik vannacht hier kon blijven slapen.”� Toen hij dat had uitgesproken maakte ik een soort duikvlucht op hem en pakte hem vol op ze mond. Hij liet ze tong over me lippen gaan en ik opende gewillig me mond. Na een paar minuten van hartstochtelijk zoenen liet ik hem met tegenzin los. Ik keek hem aan in die prachtige hazelnootbruine ogen. Daarna fluisterde ik nog net hoorbaar: “Ik hou van je.”� En deed toen het licht uit en ging weer liggen zoals ik lag. Met Bill tegen me aangedrukt. Hij plantte nog gauw een zoen in me nek en fluisterde in me oor: “Ik ook van jou.”�

Reacties: