FanFic.nl

[Doujinshi] Zwarte Hemel

Juuyon

Juuyon

Ik stond op en opende bevend de deur. Ik had vreselijk veel zenuwen, omdat ik voelde dat Juro vreselijk kwaad ging worden. Langzaam duwde ik de deur naar binnen toe en zag Juro rechtop en peinzend op de chaise longue zitten, Sora ijsbeerde met zijn handen op zijn rug van de ene muur naar de andere en Dorako stond nonchalant, maar overduidelijk over zijn toeren tegen de muur aan geleund. Hij probeerde met zijn blik te vragen wat mij bezielde, wat ik angstig beantwoorde door mijn schouders op te halen.
“Ellen.”� Zei Juro met een knikje. Ik glimlachte onzeker terug en kon niet stilstaan van de stres. Ik wankelde voordurend op het ene been en dan op het andere, terwijl ik aan mijn nagels prutste. Juro stond op en liep op mij af. Ik kneep mijn ogen hard toe, verwachtte elk moment een kwade preek en een slag in mijn gezicht, maar in plaats daarvan zoende hij me vol op de mond.
Geschrokken opende ik mijn ogen, waarna hij me los liet. Ik keek wanhopig de andere kant op en zag Dorako’s jaloerse gezicht.
Duizelend viel ik achterover, ik hoorde een luide knal en verloor het bewustzijn…


“Mama, wil je dat verhaal nog eens vertellen over jou en papa?”� Vroeg het meisje met het sneeuwwitte haar dat nu jaar of acht was. Ze had een schattig kleedje aan dat helemaal in het zwart was. Het machte met haar lange, witte haar en haar bleke huid.
De vrouw die niet ouder leek dan twintig, maar in feite al eeuwen leefde, nam haar dochter op de schoot.
Glimlachend begon ze aan het verhaal: “Je weet dat je papa en ik broer en zus zijn, hé? Wel, in het begin van de twintigste eeuw, gingen jouw opa en oma ergens anders wonen op Aarde. We waren nog te jong en moesten met hen mee. Ze kochten daar een prachtig huis dat nog veel groter was dan dit huis.”�
Het meisje had het verhaal al vaker gehoord, maar toch trok ze nog grote ogen.
“Nóg groter?”� Vroeg ze ongelovig. “Maar mama, ons huis is al zo groot!”�
Haar moeder glimlachte naar haar en ging verder met het waargebeurde verhaal: “Het huis stond in een groot dorpje en al snel werden we een gerespecteerde familie vanwege ons geld en omdat we er heel deftig uitzagen. De mensen wisten natuurlijk niet wat wij waren. Weet jij wat we zijn? Ik ben het zo plots vergeten!”�
“Vampiers!”� Gilde het meisje trots uit. De Hiou familie was een van de weinige vampierfamilies met een tv en dvd speler. Het meisje hield ervan op uren naar die enge Vampierfilms te kijken. Al waren zij verschillend van de filmvampiers, het meisje was er trots op om er ook een te zijn.
“Toen ik zestien was, hadden jouw oma en opa besloten dat ik met een Volbloed uit de streek moest trouwen. Zijn naam was Yukio Midori, een gerespecteerde Vampier die in de Vampiersraad zat. Hij was erg mooi, lief, sterk en ...”�
“Mamaaa!”� Het meisje kon er niet tegen dat ze zo over een andere man dan haar vader praatte. De moeder moest deze keer echt lachen.
“Schat, je weet dat ik je vader véél liever zie dan die ene Yukio.”�
En ze vervolgde haar verhaal: “Hij was de perfecte man, maar het enige probleem was dat ik jouw papa veel liever zag! Liefde tussen broer en zus was toen al niet raar bij onze soort, maar wel voor de mensen, dus het mocht niet. Jouw opa en oma waren erg streng, dus ik moest met Yukio trouwen. Ik bleef dagen en nachten op mijn kamer, ik at en dronk niets meer. Net als je papa, maar je papa had een simpel plan bedacht!”�
“Leve papa!”� Zei het meisje juichend.
“Op de dag dat we gingen trouwen voor de kerk (want we mochten natuurlijk geen argwaan onder de mensen wekken), was ik erg verdrietig want ik wist niets van het plan van papa af. Pas toen ik bijna het jawoord moest zeggen, rende je papa als een gek de kerk in.”� Ze kon haar lach niet meer inhouden en haar dochter lachte mee, denkend aan wat een gek beeld dat wel niet moest geweest zijn.
“Hij protesteerde en stuurde Yukio naar buiten. Yukio wou niet luisteren en van het een kwam het andere: Yukio en je vader vochten om mij! En weet je wie er won?”�
“Papaaaaa!”�
“Juist! We bevielen de priester dat hij ons snel moest laten trouwen nu de toeschouwers in shock waren. Je vader trok de ring uit de hand van de bewusteloze Yukio en schoof hem sierlijk rond mijn ringvinger, waarna ik bij hem hetzelfde deed. En je kent die verhalen van mensen die na het jawoord elkaar op de mond kussen hé?”�
Het meisje knikte.
“Wel, wij beten elkaar in de hals om de beurt, waardoor een mens in de kerk gilde. Iedereen zag wat we deden en we moesten vluchtten uit dat dorpje. We kwamen toen hier en de rest ken je wel.”� Zei ze met een knippoog. Het meisje geeuwde gelukzalig en haar moeder legde haar in het bedje.
“Slaapwel Ellen.”� Zei ze lief.

Reacties:

zero zei op 1 aug 2010 - 21:50:
cowl verhaal zou me aub op de hoogte willen houden ik lees niet graag maar dit lees ik met veel liefde en plezier.want ben gek op vampiers darom heet ik ook zero