FanFic.nl

Melody's Diary

Deel 5. Verlies

Ik doe heel even een snelle tijdsprong, anders duurt het te lang voor het verhaal werkelijk goed begint, zegmaar... x) Het is nu maart en de examens zijn over 2 weken.

Vermoeid loop ik het hele huis door. Overal ligt rotzooi. Vergeten bierflesjes, lege zakjes van Fabian en hier en daar een uitgetrapte joint. Verschrikkelijk vies. Maar aangezien ik niet hoef te rekenen op pap en Fabian met hun dronken koppen doe ik het zelf maar. Ik weet eigenlijk niet beter. Ik ben de moeder in huis sinds mijn eigen moeder haar leven verloor. Het is leven is veel te hard. Ik moet in mijn vorige leven wel iets slechts gedaan hebben en nu moet ik ervoor boeten. Om 4 uur is eindelijk het hele huis redelijk schoon. Ik snap eigenlijk niet waarom ik het nog schoonmaak. Pap zuipt zich toch elke dag lam en Fabian is 24/7 stoned. Dan moet ik elke dag weer schoonmaken. Maar als ik niet zou schoonmaken dan zou ik zelf omkomen in de bende. Het is inmiddels woensdag 4 maart. Ik heb vakantie, leervakantie. Over 2 weken zijn de examens en eerlijk gezegd heb ik nog niks geleerd. Vanavond ga ik beginnen. Nu heb ik geen tijd. Eerst moet er eten in huis komen en dan moet ik nog mijn loon ophalen van februari. En er moet eten op tafel komen anders wordt pap weer agressief. Hij heeft de laatste tijd wel vaker last van agressieve buien. Zal wel door de alcohol komen.

Opgelucht plof ik neer op de bank in de woonkamer. Vandaag heb ik ook weer overleefd. Op naar morgen. De geur van spaghetti hangt nog in de lucht. Misschien dat pap honger krijgt als ie wakker wordt. Na een kwartiertje komt Fabian de woonkamer binnengelopen.
"Ruikt lekker, zus" mompelt hij. Zijn gezicht is lijkbleek en hij heeft enorme wallen. Zijn ogen zijn met een beetje bloed doorlopen. Arme Fab, dit was vast niet zijn bedoeling toen hij begon met drugs.
"Er is nog spaghetti als je wilt maar bewaar wel wat voor pap" ik kijk mijn broer na als hij de keuken inloopt. Jup, arme Fab. Hoe zou hij aan het geld voor de drugs komen? Zou hij het van zijn bankrekening afhalen of misschien... Nee, Fabian zou nooit stelen.
"Zeg Mel, heb jij pa vandaag nog gezien?" vraagt Fabian een beetje verward als hij naast me gaat zitten.
"Ja, vanmorgen nog. Maar dat is de laatste keer. Vanmiddag lag ie op bed z'n roes uit te slapen. Hoezo?" vragend kijk ik mijn broer aan. Normaal gesproken bekommert ie zich niet over pap.
"Ik heb een naar voorgevoel. Ik weet niet wat het is, maar het overheerst. Misschien moet ik zo ff een jointje opsteken" verward staat hij weer op en loopt naar boven. Ik sta ook op en druk de tv aan. Ik maak me niet zo'n zorgen om pap, hij ligt wel vaker een dag lang voor pampes. Is volkomen normaal.
"Mel! Bel 112!! Pap is knock-out!" schreeuwt Fabian plots van boven. Geschrokken veer ik overeind. Het duurt even tot het allemaal tot me doordringt maar dan besef ik dat het nu echt fout gaat. Ik pak de huistelefoon op en tik razendsnel 112 in.
"Hallo 112 alarmcentrale, hoe kan ik u helpen?"
"Hallo, u moet onmiddelijk iemand sturen! Mijn vader is bewusteloos gevallen en doet raar!" Mijn stem klinkt paniekerig maar daar kan ik me nu niet druk om maken, ik ben paniekerig!
"Oké, mevrouw. Wat is uw adres?"
"Ehmm, Oberdorf 17 in Scharnitz" ratel ik. De telefoniste herhaalt mijn zin.
"Oké, er komt zo snel mogelijk een ambulance" De ophangtoon klinkt en ik ren naar boven met de telefoon nog steeds in mijn handen. Fabian zit aan paps bed. Daar ligt ie. Lijkbleek met gesloten ogen. In zijn handen heeft hij een leeg flesje bier. Snel ruk ik het uit zijn handen en gooi ik het in een verdwaalde vuilniszak die op zijn kamer. Paniekerig ruim ik alle bierflesjes op. Wat zouden die ambulancebroeders wel niet denken als ze al die flesjes zagen? Ik ga op het bed zitten en bekijk mijn vader. Zo stil heb ik hem nog nooit zien liggen. Nog nooit.

~Flashback~
Angstig open ik de deur van de slaapkamer van mam en pap. Ik wil ze niet wakker maken. Met mijn kleine voetjes trippel ik voorzichtig de kamer in.
"Mama? Ben je wakker??" fluister ik zachtjes. Mijn eigen stemmetje klinkt bang. Mam opent haar ogen en kijkt me teder aan.
"Wat is er Melody?" vraagt ze fluisterend.
"Er zitten monsters onder mijn bed" fluister ik angstig.
"Wil je bij mama en papa slapen?" fluistert mam. Ik knik en klim het bed in. Ik ga tussen mam en pap in liggen. Papa slaapt nog. Hij ligt stil naast me en ademt zwaar. Zou hij ook snurken? Ik giechel zachtjes bij het idee en val dan in slaap.

Ik word gewekt uit mijn flashback door de deurbel. Ik spurt naar beneden en open de deur. De ambulancebroeders begroeten me. Ik leid ze naar boven en wijs angstig naar mijn vader. Ze knielen bij hem neer en doen een aantal onderzoekjes. Ze kijken elkaar angstig aan en schudden dan voorzichtig hun hoofd. 'Hij is dood' Gilt een stemmetje in mijn achterhoofd.

Lieve lezers,
Vandaag geen diepgaand stukje over mijn leven.
Slechts een overlijdensbericht. Mijn vader is vandaag aan zijn einde gekomen. Ik voel me verschrikkelijk. Hoe dronken en onverantwoordelijk hij ook was, hij was en bleef mijn vader. R.I.P.
Liefs, Sas

Reacties: