FanFic.nl

Lucky, this has been happened <--afgerond

13

Lilly:
ik was naar mijn kamer gegaan en pakte daar mijn sportspullen uit mijn tas. 'ga je sporten?' vroeg iemand achter me en ik keek op. Gustav stond naast me. ik knikte en propte alles in een andere tas. 'heb je zin in wat gezelschap?' vroeg hij en ik fleurde op. normaal wilde de meiden nooit me naar de sportschool. Ja, alleen om naar jongens te kijken maar niet om te sporten! het was alweer een tijdje geleden dat ik heen was geweest en vandaag had ik zomaar zin. 'ja leuk. pak snel maar wat sportkleding dan kunnen we gaan lopen. ik was van plan naar de sportschool te gaan.' Gustav knikte en haalde zijn sportspullen tevoorschijn. we liepen naar beneden en gingen vervolgens lopend naar de sportschool.
'ik wist niet eens dat je sporten leuk vond?' zei Gustav lachend. 'tja ik ben af en toe iets te energiek dus dan moet het er eventjes uit. en ik vind het gewoon leuk om verschillende sporten te beoefenen.' we kwamen bij de plaatselijke sportschool aan en ik betaalde om binnen te kunnen komen. ik wees Gustav de heren kleedkamers en kleedde me zelf om in de kleedkamers van de dames. een simpele strakke zwarte sportbroek en een groen topje. mijn lieve sportschoenen en mijn haren in een hoge staart. sieraden af en klaar!

ik loop naar de gang waar Gustav omgekleed klaar staat. 'wat gaan we als eerste doen?' vraagt hij en ik leid hem mee naar de klimhal. 'zin om te klimmen?' zeg ik lachend en pak 2 tuigjes uit de kast. ik doe voor hoe je hem aan moet doen en bevestig vervolgens de klippen vast. er zijn geen zekeraars nodig. eerst beginnen we even met inkomen en geef ik Gustav wat kleine tips. vervolgens kies ik een kleur en probeer alleen via die kleuren boven te komen. Gustav heeft ook vrij snel de slag te pakken en nu zit ik hem telkens te klieren. ik kaap telkens net voor zijn neus een steen weg waardoor hij telkens op moeilijkere manieren moet zien te klimmen. 'ik krijg je nog wel hoor!' roept hij waarna ik begin te lachen. we maken er ook telkens een wedstrijdje van wie als eerste boven is en we lopen toch aardig gelijk op.

na een tijdje vliegen we een andere ruimte binnen. vol met sportapparaten. 'het is zeker een goede sportschool.' zegt Gustav. 'goede apparatuur, mooie zalen.' hij knikt tevreden en we lopen beide naar een beenspieroefening apparaat.

na een aantal uur ben ik een beetje moe en rust even wat uit. Gustav komt naast me zitten en reikt me zijn flesje water aan wat ik dankbaar aanneem. 'je bent echt een van de weinige meiden die ik ken die zo sportief is.' ik bloos licht door dit compliment. we kletsen nog wat tot ik wat afgeleidt word door een groepje jongens wat bij elkaar staat en in mijn richting kijkt om de zoveel tijd. het maak me een beetje nerveus en ik kijk dus maar snel weg.
'zullen we naar de loopbanden gaan? dan kunnen we weer even afbouwen.' zeg ik en Gustav knikt. we lopen beide naar een loopband naast elkaar vlak voor zo’n typisch tv-schermwaar meestal videoclipsop te zien zijn. ik zet het beeldscherm aan en toevallig speelt de clip van über ende der weld. 'ben je niet bang herkend te worden?' vraag ik terwijl ik rustig begin te lopen. 'niet echt. ik zou het niet echt vervelend vinden ook. Sowieso, wie zou nou kunnen indenken dat we hier zijn. De pers zal er naar mijn vermoeden pas over een paar weekjes achterkomen. Tegen die tijd gaan wij al weer verder het land door.’ ik knik. 'doe je wel rustig aan?' zeg ik na een tijdje. 'je bent dan wel al bijna een week uit het ziekenhuis maar dat is nog geen vrijbrief om weer volop aan de gang te gaan.' Gustav begint te lachen. 'ik heb die klimwand overleefd en die andere apparaten ook dus waarom dit dan niet? ik laat de gewichten wel even met rust.' ik kleur lichtjes rood. lekkere actie Lil! alsof hij zelf daar niet op kan letten. ik vestigde mijn blik weer op de toetsen van het loopapparaat en bouw langzaam af. plots duikt er een jongen naast me op. groot, gespierd en licht gebruind. zijn witte verblindende lach en macho gedrag wijst er duidelijk op dat hij het "mannetje" van de klas is. 'hé mooie meid. je ziet er goed uit. zin om zo wat te gaan drinken?' ik kijk hem niet aan. 'nee sorry.' zeg ik en concentreer me weer op het apparaat waar ik op loop. 'maar zo’n mooie meid wilt vast wel wat drinken met mij, niet? een drankje na het sporten kan toch wel? kom op schatje ga me niet negeren, ik vraag gewoon wat. je bent echt een mooie meid en je hebt een lekker kontje.' ik voelde dat ik rood aanloop en kijk hem nog steeds niet aan. 'ik zie dat je dat leuk vond, kom mee schatje. Zo’n mooi lijfje verdient mij zeker wel.' ik bijt op mijn onderlip. 'ze zei toch nee? laat haar dan.' zegt Gustav en ik kijk hem dankbaar aan. 'pff bemoei je er toch niet mee.' zegt de macho en hij loopt vervolgens beledigd weg naar zijn vrienden. 'dank je.' mompel ik. Gustav stapt van zijn apparaat af. 'zullen we anders maar weer een beetje gaan? het is rond 2 uur. mooie tijd om te gaan.' ik knik en stapte ook van mijn apparaat af. we lopen beide naar onze kleedkamer. de meidenkleedkamer is helemaal leeg dus kan ik me rustig omkleden terwijl ik een beetje neurie.
'daar is ons meisje. ga je nu wel mee?' hoor ik plots een stem en ik draai me abrupt om. weer die vlerk en dit keer met zijn vriendjes. 'dit is een dameskleedkamer. bordje verkeerd gezien ofzo?' vraag ik kalm en zijn maten beginnen te lachen. 'ja maar ik ben hier voor jou. jij wilt volgens mij wel.' hij stapt dichterbij en automatisch stap ik wat verder achteruit. 'laat mij alsjeblieft met rust en ga de kleedkamers uit ja!' zeg ik met een lichte trilling in mijn stem. de macho begint te lachen en komt dichterbij. zo dichtbij dat ik met mijn rug tegen de kluisjes aan sta uiteindelijk. 'ROT OP!' roep ik maar hij blijft op me aflopen en pakt mijn arm uiteindelijk vast. 'dit vind je hartstikke leuk. rustig maar. hoe meer je spartelt des te leuker het is.' zegt hij waarna hij me ruw begint te zoenen in mijn nek. ik begin te stribbelen en te gillen maar een van zijn vrienden sluit zijn hand over mijn mond waardoor mijn kreten gesmoord worden. die vlerk kust me en betast me overal met die smerige handen van hem. Als ik nu ter plekke dood neer kan vallen zou ik het zo willen. Ik word misselijk als ik er alleen al aan denk dat hij zijn smerige poten niet thuis kan houden. zijn vrienden houden me vast en ik probeer een uitvlucht te zoeken. ik bijt hard in een van de vingers van de jongen die zijn hand over mijn mond heeft geplaatst. Geschrokken trekt hij zijn hand terug en begint te vloeken. 'HELP! GUSTAV, HELP, IEMAND!' roep ik zo hard als ik kan maar een klap in mijn gezicht smoort de rest van mijn geschreeuw. zijn vingerafdrukken branden nog op mijn wang en ik voel iets springen in mijn mond. waarschijnlijk en beugeldraadje. die vlerk begint te prutsen aan zijn broek en het enige wat ik nu kan is bidden dat het niet zover kan komen.
plots hoor ik de deur van de kleedkamers hard open slaan en zie ik Gustav naar binnen rennen. Mijn gebeden zijn verhoort! Gustav haal uit naar een van de dichtstbijzijnde jongens en trekt vervolgens mij snel mee. Samen rennen we de sportschool uit. De groep jongens verbouwereerd achterlatend.

pas een aantal straten verder hielden we halt. Toen ik eenmaal even stilstond begon ik te trillen. ‘gaat het?’ vroeg Gustav die op zijn knieën steunde om op adem te komen. Ik knikte. ‘nasleep. Ik dacht echt dat ik dood zou gaan of zoiets. Of nou ja, dat hoopte ik eigenlijk. Beter dood dan door dat stel…die… aarg…’ Gustav grijnsde. ‘snap ik. Het was dat ik je gegil hoorde.’ Ik kijk hem dankbaar aan. ‘nog bedankt.’ Zeg ik met trillende stem maar Gustav wimpelt het af. ‘zoiets hoor je te doen. Maar heb je echt geen ernstige verwondingen opgelopen?’ ik denk even na en betast dan met mijn vingertoppen mijn gezicht. ‘er is een draadje uit mijn beugel gesprongen. En verder tintelt m’n gezicht nog een beetje. Meer niet. Ik denk dat we beter even naar mijn orthodontist kunnen lopen. Ik wil niet het risico lopen dat mijn tanden straks verkeerd zullen gaan staan.’ Gustav begint te lachen. ‘ja hoor. Ze is bijna aangerand en zij maakt zich druk om haar tandjes. Nou madam, zullen we dan maar?’

'zo mevrouw. dat zit weer netjes op zijn plaats hoor. de volgende keer wat voorzichtiger zijn tijdens het sporten.' zegt mijn ortho en ik knik. Gustav en ik hadden afgesproken dit tegen niemand te zeggen behalve onze vrienden. Ik wilde niet naar de politie toe.
ik ga weer met mijn tong langs de ijzertjes die nu weer netjes op hun plek zitten. we bedanken de man en lopen vervolgens weer richting huis. Daar aangekomen treffen we op tafel een briefje dat iedereen op Cilla en Tom na naar de kermis waren vertrokken. We slopen naar boven en keken eerst in de kamer van Mike. die was leeg dus was hij waarschijnlijk bij Fleur aan het werken voor zijn opdracht.
Tom en Cilla lagen in hun kamer met de hoofden tegen elkaar aan en we maakte ze zachtjes wakker. beide gaapte diep en ik vertelde wat er gebeurd was. Cilla troostte me gelijk en ik zag dat Tom het er enorm moeilijk mee had. uiteindelijk trok ik Tom mee naar de keuken om even wat eten klaar te maken. hierna gingen we met z'n allen boven eten aangezien Cilla haar bed niet uit mocht. nu gingen we met z'n vieren filmpjes kijken op de laptop. Tom en Cilla vertelde hoe ze hun middag vol hadden gemaakt met voornamelijk lachen en filmpjes kijken. ik kon er wel om lachen en voelde me rustig. vooral met Gustav in de buurt. met hem wist ik zeker dat er niets gebeuren kon. we keken elkaar telkens aan en ik kreeg een geruststellende blik van hem die mij deed smelten. het leek wel of het hele voorval in de sportschool nooit plaats had gevonden....

Reacties: