FanFic.nl

My second life as a vampire [afgewerkt]

Going to the Fair

Bella (POV)
De laatste dagen ging alles bij iedereen goed. Alleen Edward en ik hadden steed ruzie. Nouja, ruzie was wel een erg groot woord ervoor. Meer een woordenwisseling.
'Bella als ik nou mag gaan..'
'Nee Edward alleen als ik mee mag naar de roedel.'
'Geen sprake van!'
'Waarom niet', jammerde ik, 'Je kan me niet altijd beschermen.'
'Bella, er is geen reden waarom we beiden daar heen zouden moeten gaan. Er kan niets gebeuren.'
'O jawel.'
'Nee, het komt wel goed. Ik neem Jacob wel mee.'
'Edward, je weet dat ik nergens heen kan zonder jou. Ik ben niet meer zo breekbaar als vroeger weetje.'
'Dat weet ik maar..' Ik liet hem niet uitpraten, ik was aan de winnende hand.
'En ook niet meer zo onhandig, ik zou je kunnen hélpen!'
'Haha die is goed.' mompelde Emmet met een enorme grijns.
'Emmet!'
'WAT? het is toch zo.'
Oké ik moest toegeven dat ik soms nog steeds domme acties had. Iniedergeval overkwamen die dingen normale vampiers nooit.
'Emmet!'
'Bella!'
'MAM!'
'Jongens even kappen Renesmee roept.'
'Wat is er lieverd?' riep ik naar boven.
'Mogen Jake, Lin, Seth en ik naar de kermis in de stad?'
'Mij best. Bel even als je naar huis gaat.'
'Waarom?'
'Gewoon!'
'Oké dan, tot straks!'
'Tot straks'
'Is er een kermis in de stad?' vroeg Emmet opgewonden.
'Ja, dat hoor je toch sukkel.' zei Jasper grijnzend. Rosalie en Alice giegelden.
Emmet trok zich er niets van aan: 'Zullen wij ook even gaan??'
Edward keek hem sarcastisch aan. 'Waarom, die atracties zijn toch helemaal niet bijzonder meer. Bovendien is het eten er niet eens lekker.' Ik trok een wenkbrauw op.
'Ah toe??' hij keek ons allemaal één voor één smekend aan.
Rosalie gaf het eerst toe. 'Oh goed dan. Gaan jullie dan ook mee?'
'Ja joh, we moeten allemaal baby Emmet in de gaten houden.' zei Jasper weer, grijnzend.
'Alice, zal het allemaal goed gaan?' vroeg Carlisle.
'Natuurlijk, alles komt goed.'
We pakten allemaal een vest van de kapstok en liepen op een tempo dat de meeste mensen niet bij kunnen houden, naar de garage.

Renesmee (POV)
We gingen met de moter naar de kermis toe. Ik bij Jake achterop, Linde bij Seth. Ik vond het nu niet erg meer dat ze klef waren, ik had Jacob. Het was verschrikkelijk druk, het was zaterdagavond. Maar de atracties waar wij in wilden, vond de rest toch véél te eng. We hoefden ons ook geen zorgen te maken om het geld. Omdat we ontzettend vrolijk en druk waren gingen we in een spookhuis. Heel ironisch want overal waren vampiers, weerwolven en zombies. Zombies, zouden die ook bestaan? Ik wist het niet. Waarschijnlijk wel. Ik bedoel, ik bestond toch ook.
'Oké, sorry hoor maar dit was het domste spookhuis dat ik ooit gezien heb.' Zei Seth lachend. Jacob ging erin mee:
'Ja inderdaad, weerwolven, vampiers. Hoe komen ze daar nou bij. Die bestaan toch helemaal niet.'
Linde en ik lagen weer dubbel.
Na het spookhuis gingen we in een paar adrenaline attracties. Het was heel grappig om erin te zitten want je werd aangestoken door de andere mensen en ging toch gillen, ookal vond je het hélémaal niet eng. Op de kermis kwamen we een heleboel mensen van school tegen. En Emmet en pap en mam, rosalie, alice en Jasper. Opa en Oma waren waarschijnlijk rustig thuis gebleven. Emmet was super vrolijk en stak iedereen aan met zijn euforische stemming. Hij was naar een ballengooien-kraam geweest en had alle blikken wel honderd keer omgegooit zodat ze allemaal hun armen vol hadden met teddyberen en grote tijgers. Jacob en Seth kochten een heleboel eten en gingen op een bankje zitten. Linde en ik hielden het bij een 'gewone' suikerspin. Daarna vonden Seth en Jacob dat ze maar iets voor ons moesten winnen. Wij zaten nog steeds op het bankje en keken toe hoe ze zich uitsloofden bij de ballenkraam. Plotseling voelde ik een warme hand op mijn arm. 'Dag Renesmee.'
'WAAH!'' gilde ik.
'Nou zeg, ik had op een aardigere reactie gehoopt.' Naast me stond Jesse met een grijns op zijn gezicht. Die maakte me bang, hij liet meer tanden zien dan nodig was.
'Sorry hoor, ik schrok gewoon.'
'Ik heb een cadeautje voor je gewonnen.' zei hij nog steeds grijnzend en hij stak me een beertje toe met een hartje vast: I love you.
'Uh, bedankt, denk ik.'
'Geen probleem. Ik ga nu maar weer. Hij drukt een kus op mijn wang en loopt weg.'
'IEUW.' roepen Linde en ik in koor.

Reacties: