Hoofdcategorieėn
Home » Overige » Pretty Little Liars » Elk mooi meisje heeft een lelijk geheim.
Pretty Little Liars
Elk mooi meisje heeft een lelijk geheim.
Heb jij het wel eens gehad? Dat een zekere beste vriendin je plots in de steek liet. Plots verdween zonder iets te zeggen? En ja hoor, bleek na een week ongerustheid dat ze alleen maar was verhuisd? En dan niet dat ze je dan nog elke dag belt, smst of emailt? Nee, niets van zich laten horen? Je kan je niet voorstellen dat dit ook nog bij anderen gebeurt.
Geloof me, dit soort dingen gebeuren. In Rosewood bijvoorbeeld.
“Gooi dat ding eens Emily!”¯ riep Aria Montgomery grijnzend met een gebaar naar de zaklamp die naast een van de luchtbedden lag. Met een simpele worp kwam de zaklamp op Aria's schoot terecht.
“Thanx Em!”¯ Aria begon de zaklamp uit elkaar te halen en daarna weer in elkaar te zetten. Er stond een grote ventilator in de huiskamer van Emily Fields waar ze zaten, anders was het véél te warm om ook maar alleen maar te zitten.
“Aria, Wat ben je in vredesnaam aan het doen?!”¯ Spencer Hastings frunnikte met haar vingers aan het papiertje van een sinaslolly, waarvan ze uiteindelijk het papiertje afkreeg en de lolly in haar mond stak.
“Ik ben mijn technische kant aan het ontdekken, cool hè?”¯ Aria keek even grijnzend naar Spencer. Aria was í¡lles, behalve technisch.
“Waar is Ali eigenlijk?”¯ Emily keek even bezorgd rond, maar Alison DiLaurentis was nergens te vinden. Hanna Marin stak, net zoals Spencer daarnet had gedaan, een lolly in haar mond, maar ondertussen keek ook zij rond, opzoek naar haar beste vriendin. Niet alleen Hanna, Emily, Aria en Spencer waren op zoek naar hun vriendin, maar ook de jongste van de groep, Rosannah Baker, die eigenlijk altijd gewoon Rose werd genoemd, keek de kamer rond.
“Ali?”¯ Emily stond op van haar slaapzak en streek haar pyjamabroek glad. “Waar ben je?”¯ Plots was er een luide knal, de andere vier sprongen nu ook op. De deuren vlogen open en een donkere gedaante kwam op hen aflopen. De vijf vriendinnen kropen dicht tegen elkaar aan, maar alledrie waren ze doodsbang. Was het een inbreker? Misschien wel die vieze overbuurman?
“Boe!”¯ Alison's bekende stem kwam onder het donkere doek vandaan. “Jullie waren bang hè? Geef maar toe!”¯ Met een zelfvoldane grijns haalde Alison de donkere deken van haar hoofd af. En op een of andere manier zat haar lange blonde haar nog steeds in de perfecte krul die ze altijd had.
“Alison!”¯ Rose plofte terug op haar matras en liet zich achterover vallen op haar slaapzak.
“Rosie, dear, je was toch niet bang voor mij toch?”¯ vroeg Alison liefjes. Nu ploften ook Spencer, Emily, Hanna en Aria terug op hun bedden.
“Alison, je hebt ons zo'n beetje een hartverzakking bezorgd.”¯ zei Spencer snel.
“Spence, je praat als je moeder.”¯ zei Alison geërgerd, op eeen manier dat alleen Ali dat kon doen.
“Oh, dat doet mijn moeder í¡ltijd. 'Hanna, je hebt me bijna een hí¡rtverzakking bezorgd.'”¯ zei Hanna overdreven.
“Ja, maar dat is waarschijnlijk niet omdat je haar hebt laten schrikken met een deken over je hoofd, maar omdat er weer een kilo is aangekomen.”¯ zei Ali met een valse grijns. Niemand durfde het op te nemen voor Hanna, waarom zouden ze? Ze zouden het alleen maar extra terug krijgen. Hanna's ogen spraken boekdelen, ze was gekwetst. “Grapje.”¯ Alison glimlachte en Hanna glimlachte ook, maar je kon zien dat ze zich nog steeds niet op haar gemak voelde. Hanna was niet de slankste, terwijl alle anderen dat wel waren. Aria was niet erg lang en met haar lange donkere haar met roze stroken waren er veel jongens die haar knap vonden. Toch had zij nog geen interesse in jongens. Emily had een breed lichaam, maar toch slank. Maar ja, wat wou je ook? Ze was een zwemmer, net zoals de rest van haar gezin. Spencer was het standaard type 'A'-girl. Ze haalde altijd de hoogste cijfers en was de slimste van de klas. Rose had bruine krullen, waar veel mensen jaloers op waren, zo ook Hanna. Rose was altijd een van de favorieten van de jongens geweest, na Alison natuurlijk. Alison was een slank meisje met lang blond golvend haar. Ze had grote blauwe ogen en een knap gezicht. Alison was altijd al de favoriet geweest.
“Dus...”¯ Rose probeerde, zoals gewoonlijk, de ongemakkelijke stiltes te breken. Ze streek even een bruine krul uit haar gezicht terwijl ze haar haar bij elkaar bond met een elastiekje. Rose deed haar mond open, omdat ze wat wou zeggen, maar werd onderbroken door haar mobiel. “Sorry.”¯
“Neem hem maar.”¯ zei Aria rustig, wat vreemd was, aangezien Ali normaal de beslissing was. Rose knikte en liep naar de gang.
“Wie kan dat zijn? Zo laat?”¯ vroeg Spencer. Ze sloeg haar armen over elkaar.
“Misschien Sean?”¯ Ali keek even naar Hanna, die een jaloerse blik op haar gezicht kreeg. Hanna had al eeuwen een crush op Sean Ackard, een jongen uit hun klas.
“Ali. Rose en Sean? No way.”¯ zei Emily grijnzend. Rose was niet echt het type dat met populaire jongens ging, of überhaupt met een jongen ging. Haar vader was erg streng wat jongens betreft, haar moeder al een stuk minder, maar die was ziek, erg ziek. Rose had het best moeilijk thuis, iets wat Hanna, Aria, Spencer en Emily vreselijk vonden. Als Rose er niet was hadden ze het er vaak over. Ali liet zich er niet zo veel over uit.
“Ik moet gaan.”¯ Rose kwam de kamer binnenlopen en raapte haar spullen, behalve haar matras en slaapzak, bij elkaar. “Het spijt me, mijn vader belde. Ik moet zo snel mogelijk naar huis komen.”¯ Rose beet op haar lip en pakte haar tas op. “Ik zie jullie morgen wel.”¯ Rose liep snel de huiskamer uit en verdween in het donker.
Maar de vijf vriendinnen zagen Rose Baker niet meer terug. Nooit meer.
Reacties:
Aww, ik wil weten wat er gebeurt is..
Dit is frustrerend =D
sooo, snel verder
xxx<3