FanFic.nl

Columns, sprookjes, kortverhalen..

Lovestory - De kinderanimatie

Het was twee uur in de middag en Kirsten had eindelijk een moment de tijd om te gaan zitten. Ze werkte heel de maand juli in een hotel in Spanje als Jetair-animatrice voor de kinderen.
Ze had alle kindjes aan het werk gezet met vingerverf en bladeren papier.
Ze probeerde originele spelletjes te verzinnen, maar als ze die allemaal in de eerste week deed, had ze op het einde geen inspiratie meer.
Tot nu toe vond ze dit echt de beste vakantiejob ooit. Ze was altijd al dol geweest op kinderen, ze kreeg goed betaald, 's avonds ging ze nog vaak wat drinken met de andere animatoren en... er was ook nog Lennert. Lennert was de oudere vroer van Joren, een superschattig kindje in haar dagopvang. Hij was negentien, had halflang, blond haar en groene ogen. Hij had veel zomersproetjes en hij had een blokjesbuik - dat had ze toevallig eens gezien aan het zwembad op haar vrije dag.
Zijn ouders hadden de zesjarige Joren, een al even schattige minikopie van zijn broer, ingeschreven voor de animatie. Lennert echter was het naar niet mee eens.
“Ik ben klaar!”� riep Joren. Kirsten glimlachte en bewonderde zijn kunstwerk.
“Wat mooi!”� zei ze verrukt. “ga nu maar gauw je handen wassen voor ik gans de boel mag schoonmaken.”�
“Okee!”� zei hij en hij hief zijn hand naar zijn hoofd, als een soldaat, waardoor zijn blonde haar vol rode verf hing.
Ze woelde even door de propere kant van zijn haar.
Plots werd de deur geopend en het typische geluid van de bel vulde het hele hutje.
Ze vermoedde eerst dat het een mama of papa van de kleintjes zou zijn, maar haar hart sprong op toen ze zag dat het Lennert was.
“Hoi, Kirsten!”� lachte hij en daarna hield hij zijn armen open voor Joren. Het was echt schattig om te zien hoe die erin sprong, zo blij om zijn broer te zien.
“Sorry dat ik hier weer sta, maar alles is zo saai en rustig zonder hem. Mijn pa wou hem per se hierheen sturen, zodat ik ook wat rust heb, maar dat vind ik maar niks. Volgens hem moet ik een vakantielief zoeken, maar da's makkelijk spreken.”� legde hij met een glimlach uit.
“Ik begrijp je volkomen. Joren is echt een schatje.”� stemde ze in.
“We lijken dan ook als twee druppels water op elkaar.”� knipoogde hij. “Is het goed als ik jou wat gezelschap houd?”�
“Best, maar jij krijgt hier wel niet voor betaald.”� lachte Kirsten. Ze deed nog eens een rondje bij de andere kinderen, terwijl ze korte gesprekjes voerde met Lennert. Ze kwam te weten dat ze hier voor drie weken waren - en dus nog twee weken bleven.
“Heb jij zussen of broers?”� vroeg Lennert, terwijl hij Joren een high en een low five gaf.
“Een oudere zus, maar ik speel wel altijd veel met nichtjes en neefjes. En jouw broertje zou ik direct adopteren!”� antwoordde Kirsten.
“Alleen als je mij erbij neemt dan, want ik laat hem nooit meer gaan.”� glimlachte Lennert, maar zijn ogen stonden dof en zijn stem had een trieste ondertoon.
“Hé, Kirsten?”� vroeg hij. “Heb je geen zin om vanavond iets te gaan drinken? Zonder Joren dan wel.”�
“Hmmm, we dumpen hem wel in de dagopvang.”� lachte ze. “Maar even serieus, ik weet niet of animatoren wel met bezoekers uit mogen gaan. Maar ach wat, wie komt het ooit te weten? Ik zou vereerd zijn.”�
Lennert keek blij en deze keer deden ook zijn ogen mee.

Snel deed Kirsten haar tas om en trok ze de deur achter zich dicht. Haar zwarte haar zat bijeengebonden in een hoge staart en ze had een nieuw kleedje aan.
“Hé, kleintje!”� grijnsde Juan, een Spaanse animator. “Zijn we niet goed genoeg meer voor mevrouw?”�
Omdat ze de jongste van de groep was, was kleintje zowat haar roepnaam geworden.
“Sorry, Juan, ik moet rennen!”� hijgde ze en ze liep de avondzon in.
“Veel plezier op je date.”� glimlachte hij. God, in dit hotel bleef ook niks geheim.

Twee aanvaardbare minuutjes later dan afgesproken, arriveerde ze in een hip strandcafeetje, waar Lennert al aan een houten tafeltje zat.
“Hoi!”� begroette ze hem vrolijk en ze ging zitten.
“Weet je, Joren zwijgt echt geen moment over je.”� lachte hij. “Ik denk dat je zelfs zijn kleuterjuf van de troon hebt gestoten.”�
“Arme lerares.”� lachte Kirsten.

Een uurtje later nipte ze nog eens van haar Pool Cocktail, een heerlijk drankje met rum, ananassap en kokos.
“Eigenlijk is het echt aandoenlijk hoe close jullie zijn. Zulke broers zijn er niet veel!”� zei ze. Plots was de trieste blik er weer.
“Anderhalf jaar geleden is mijn moeder omgekomen in een verkeersongeluk. Joren zat ook in de auto, maar hij is er levend en wel van afgekomen. Ik heb toen gezworen dat ik hem altijd zou beschermen, tegen wat dan ook.”� mompelde hij.
Kirsten snakte naar adem. “Sorry dat ik je dat liet vertellen; het zijn mijn zaken niet...”�
“Dat zit wel goed. Ik vertel het niet veel mensen, maar ik mis haar echt nog elke dag.”� mompelde hij. Kirsten streelde de rug van zijn hand.
“Het is goed dat jij er bent. Je laat Joren alles even vergeten. En mij ook trouwens.”� zei hij en met zijn vinger streelde hij haar wang.
“En als ik je zo zie, snap ik ook waarom Joren niet over je zwijgt.”� fluisterde hij.
“Dan spijt me dan ontzettend voor hem, maar zijn broer is meer mijn type.”� zei Kirsten. Voor het eerst glimlachte Lennert weer even. Ze was blij dat ze hem weer even had doen lachen en dat was het laatste was ze zag voor ze haar ogen sloot en zijn lippen zich zachtjes op de hare drukten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.