FanFic.nl

I've never felt like this before.

Wanna Fight?

“Juliet, Jacob, goed dat jullie er zijn.”� zei Sam. We stonden met z'n negenen in het huis van Emily en Sam, de anderen waren rondes lopen. Beiden namen we plaats op een van de banken. Het was licht in het huis van Emily en Sam, buiten ook, maar door de weerkaatsing van het licht in de ramen, werd het nog lichter.
“Dus. We hebben nog een paar gasten.”� zei Sam rustig. Van achter in de kamer verschenen vijf beeldschone wezens. Drie jongens, twee meisjes. Sam knikte even naar ze en de wezens kwamen naar voren.
“Van links naar rechts; Emmett, Edward, Bella, Alice, Jasper.”� fluisterde Jacob naar me toe.
“Thanx.”� mompelde ik grijnzend. Ik keek even naar Jacob, die naast me zat en glimlachte. Toen bedacht ik me wat ik had gehoord tijdens het kampvuur. The cold ones. Right. Dus de wezens waren vampieren. En Bella... Was Bella er dan nu ook een? Ook zij stonk vreselijk. Alle vijf stonken ze. Ik zag een glimlach op het gezicht van Edward verschijnen. Oké. Vaag. Er was helemaal niets grappigs. De glimlach op zijn gezicht werd alleen nog maar groter. Net zoals mijn verbazing. Ach, ik liet het maar even zitten. Ik kon trouwens niet anders, Sam begon te praten.
“Het gevaar is nog niet verdwenen. De Volturi weet nu dat Bella ook een van ons is, maar Alice heeft een visioen gekregen van de leider van de Volturi, Aro, die beslist dat ze onze familie willen uitroeien, op Alice en Edward na, vanwegen hun talent.”� Jasper vertelde het rustig, kalm. Misschien zelfs wel iets te kalm. Toch vond ik het niet erg en luisterde ik geïntresseerd.
“En waarschijnlijk, als ze er achterkomen dat ook Bella een groot talent heeft, willen ze haar ook. Maar de rest...”� Edward beet even op zijn lip. “We moeten dus voorzichtig zijn. Ze plannen een groot gevecht.”�
“Dus- let's get to the point. We willen jullie hulp.”� zei Alice. Ik keek naar Jacob, die knikte. Ook Sam, Jared, Paul, Quil, Embry en Seth knikten. Leah deed niets, verroerde niets. Zelfs ik wist dat ze een hekel had aan de Cullens. Maar goed. De meesten van de Pack ook. Zoals Paul. Waarschijnlijk wou hij gewoon alleen maar vechten.
“Moeten we dan weer trainen?”� vroeg Seth enthousiast. Seth weer hoor.
“Ja, de Volturi is sterk.”� Jasper knikte naar de deur. “We kunnen het beste nu beginnen. Ze komen al snel.”� De vampieren stonden dan ook al snel buiten. Ik keek naar Jacob, die samen met mij naar buiten liep. Bella kwam naar ons toe.
“Hi.”� zei Bella enkel.
“Bells, dit hier is Juliet.”� zei Jacob, met een knikje naar mij.
“Je vriendin?”� vroeg Bella, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik liet het maar gebeuren.
“Nee! Ze is ons nieuwste lid. Mijn beste vriendin van vroeger.”� Ik gaf Jacob een zacht stompje in zijn zij. “Nog steeds.”� zei Jake grijnzend.
“Ah, oké.”�
“Juliet Young.”� zei ik vriendelijk.
“Als in familie van Emily?”� vroeg Bella.
“Als in familie van Paul. Zelfde achternaam, niet dezelfde familie.”� verklaarde ik grijnzend.
“Aha.”� Bella grijnsde even, maar ging al snel terug naar Edward.
“Wie eerst?”� vroeg Jasper. “Is er nog iemand die vorige keer tegen het leger van Victoria niet meedeed?”� Jasper keek rond. Damn. Ik was de enige. Ik had dit alleen nog nooit gedaan.
“Jazz, misschien kun je beter iemand eerst even laten gaan die het ooit al eens heeft gedaan. Dan kan ze zien wat ze kan verwachten.”� zei Edward kalm, met even een vriendelijk knikje naar mij. Ik glimlachte dankbaar.
“Jacob?”� Jasper wenkte Jacob, die naast me stond. Hij grijnsde even opgewonden en stapte naar Jasper.
“Klaar?”� Jasper keek Jacob even aan. Ze stonden op ongeveer drie meter afstand van elkaar en Jacob keek Jasper even strijdlustig aan. Mannen.
“Klaar.”� Jacob knikte even en zette zijn speelse grijns op zijn gezicht. Jasper rende op Jacob af en Jacob transformeerde in een grote bruine wolf.
“Esme, Carlisle, Rose- zijn jullie nu al klaar?”� vroeg Edward. Nog drie andere vampiers kwamen aanlopen, maar ik hield mijn oog op Jacob en Jasper.
“Het gaat snel hè?”� vroeg een vriendelijke en lieve stem. “Ik ben Esme Cullen.”� zei de jonge vrouw op dezelfde toon.
“Juliet Young.”� zei ik vriendelijk tegen de vrouw. “En ja, ze gaan inderdaad snel.”� Ik grijnsde even naar de vrouw en merkte dat Jacob en Jasper gestopt waren, ik had geen idee wie had gewonnen en wie had verloren, maar goed.
“Emmett. Met wie wil jij?”� vroeg Jasper toen. Ik zag Emmett's blik op Paul blijven hangen, maar toen keek hij mijn richting op. Oh, nee. Hij zag er uit als de sterkste en de grootste van allemaal. “Juliet. Ik wil met jou.”� zei Emmett grijnzend. Ik zag de jaloerse blik in de ogen van Rosalie. Ze was prachtig met haar lange blonde haren, maar ze zag er niet echt bepaald vriendelijk uit. Niet zoals Esme.
“Is dat wel zo eerlijk?”� Ik merkte dat Paul weer zijn bezorgde-broer-act ging opvoeren.
“Paul- ik doe het, zolang je mijn botten maar niet breekt, vind ik het goed.”� zei ik grijnzend. Ik liep richting Emmett en haalde een hand door mijn lange krullende haar.
“Ben je er klaar voor?”� zei Emmett grijnzend. Oh, hij was zó vol van zichzelf. Ik moest hem maar eens een lesje leren. Als ik dat kon. Ik zag Edward weer grijnzen en ik beet grijnzend op mijn lip. Ik keek naar Emmett en hoorde dat Jasper af telde. 3. Ik ik rechts? Links? Rechtdoor? 2. Kon ik dit wel? Kon ik Emmett, die zo groot als een beer was? 1. Ik kan het. Ik ben een wolf, wolven winnen ook wel eens van beren, toch? GO! Ik dacht niet meer na, maar bleef wachten tot Emmett op enkele centimeters van mij af was. Ik ontweek Emmett en veranderde in mijn kaneelkleurige wolvenvorm. Ik grijsnde even en rende op Emmett af. Ik sprong op hem af, maar Emmett ontweek, natuurlijk. Ik draaide me om en sprong opnieuw naar Emmett, maar brak de aanval af om me om te draaien en Emmett voor te zijn. Ik sprong tegen hem op en drukte hem op de grond. Ik stond precies goed. Emmett kon nergens heen. Ik had gewonnen.
“Wauw. Jules.”� Ik veranderde terug en keek naar Jacob die me verbaasd aankeek. “Dat was... Fantastisch. Waar heb je dat geleerd?”� Jacob keek me aan alsof ik het wereldkampioenschap voetbal in mijn eentje had gewonnen. Ik grijnsde even en keek Emmett aan, die me met hetzelfde gezicht aan.
“Weet je zeker dat dit je eerste keer was?”� vroeg hij verbaasd.
“Eh- ja?”� Ik keek even van Jacob naar Emmett en van Emmett naar Paul. Emmett wierp een blik op Edward, en ik wist precies waarom.
“Ik lieg niet!”� zei ik lachend.
“Ze heeft gelijk.”� Edward glimlachte. “We hebben een nieuw natuurtalent.”� zei Emmett grijnzend. Wauw. Ik was gewoon de beste...

Reacties: