Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Your automatic heart » 013

Your automatic heart

20 juli 2010 - 18:47

1010

0

239



013

’s Morgens.
Moeizaam werd ik wakker en ik zag dat hij alweer naar beneden was, want ik hoorde geen gestommel in zijn badkamer. Ik keek op zijn wekker radio en zag dat het al ondertussen half 1 was geworden. Poeh, het was wel laat. De zon scheen in m’n ogen en ik wist niet waarom ik daardoor niet was wakker geworden. Ik rekte me onder de lakens uit en schudde die van me af. Ik ging onmiddellijk naar onder, ik was te tam om me om te kleden. Door m’n ogen wrijvend kwam ik de keuken binnen.
‘Ah, de schone slaapster.’ Zei Tom met een grinnik. Ik glimlachte en ging langs Bill aan tafel zitten. Het middag eten stond nog te pruttelen op de kookplaten. ‘Waar is Simone?’ Vroeg ik toen ik haar niet zag staan.
‘Die is naar een tante.’ Zei Bill. ‘De hele dag.’
Ik keek grijnzend naar Tom, maar die begreep het niet. Ik had iets heel leuks in petto. Het was stralend weer.
‘Goedemorgen Leipzig. Vandaag wordt een schitterende dag, ideaal om te gaan zwemmen of skaten, of alleszins om buiten te zijn…’ Tom zette de radio zachter en smeerde een boterham en kwam tegenover me zitten. ‘Wat wil je doen vandaag ?’
‘Wel aangezien het schitterend weer is. En ik mijn bikini bij heb.’
Ik zag hem al kijken. ‘Kunnen we misschien gaan zwemmen?’
‘Ja lijkt me leuk.’ Zei Tom
‘Jullie mogen mee hoor.’ Zei ik toen ik ze zag kijken.
‘Oké, we zullen mee komen.’ Annabell glimlachte.
We maakten onze tassen klaar en Tom reed ons naar het dichtstbijzijnde zwembad. Het was er niet heel druk, maar er waren toch veel mensen. Ik zag veel mensen van onze school. Een paar jongens en meisjes van onze klas zaten er ook en daar gingen we even bij zitten.
‘Hé zijn jullie nu dan een koppel?’ Vroeg Inge toen ze Bill en Annabell hand in hand zag aankomen. Bill glimlachte en Annabell bloosde. ‘Ja, al ff.’
Inge glimlachte. ‘Proficiat. Nou dat van Tom en June had ik allang zien aankomen hoor.’
Ik grijnsde en Tom ook.
We gingen bij de groep zitten en het werd supergezellig toen Thomas en Fabian er ook bijkwamen zitten, de twee met de grote mond. Met hun in de beurt was het altijd wel lachen. Je had altijd verhalen om te vertellen als je met die twee weg ging.
Zo was ik een keertje met hen mee naar de cinema geweest voor hun verjaardag en man, wat hadden ze daar weer gedaan. Ze hadden popcorn zitten gooien naar mensen in de zaal en, de wc’s lagen vol met wc papier. Ze hadden zoveel klachten gekregen dat ze niet meer in die bioscoop mochten. Maar dat deerden hen toch niet, thuis hadden ze hun eigen bioscoop. Hun vader was makelaar en hun moeder ontwerpster.
Ze waren stinkend rijk, maar niet verwend. Hun zusje was wel verwend. Ze kocht kleren van Dolce en Gabana en keek op iedereen neer die maar iets verkeerd deed of iets wat uit de mode was aan had.
Ze zat hier nu ook bij met haar vriendje Jason. Hij was een spierenbundel uit een andere rijke familie.
Ik keek niet naar hen om, want ik was gelukkig met Tom.
‘Zullen we een duik gaan nemen?’ Vroeg Karl.
Iedereen stemde daarmee in, behalve natuurlijk Emma. Ze wilde haar haren niet vuil maken, maar Jason ging wel mee.
Het water was heerlijk warm, net goed genoeg. We sprongen allemaal een voor een van de springplank en trappelde dan in het water en praatte wat.
‘Zeg, Emma is flauw.’
‘He, niets over m’n liefje.’
‘En onze zus.’ Zeiden Fabian en Thomas in koor. Karl hield direct zijn mond en hij werd een beetje rood.
‘Sorry hoor.’
Thomas duwde hem lachend kopje onder. Hij kwam proestend weer boven water.
Plots zag ik iemand die ik meende te herkennen, maar toen zo snel als het was gekomen was het ook weer weg. Een meisje, met lange blonde krullen. Ze zwom door het water.
Tom keek me bezorgd aan. ‘Wat zag je?’
‘Niets, verbeelding vast.’
Ik schudde m’n hoofd en gaf hem een zoen. Hij glimlachte en we lachte en hingen nog wat rond in het zwembad. Toen het vijf uur werd gingen we met z’n allen in het bubbelbad, nadat Jason, Thomas en Fabian de rest er hadden uit gejaagd.
Lachend sprongen we er in. Alles was goed gegaan en Thomas en Fabian hadden geen waarschuwingen gekregen. ‘Nou, dit is een record denk ik.’
Thomas knikte. ‘Een hoera voor Thomas en Fabian.’ Zei Inge lachend. Iedereen deed mee en net daardoor kregen we een waarschuwing.
‘Niet zoveel lawaai!’ We kregen de slappe lach en toen we terug waren bij de handdoeken, waren we doodop en zat Emma haar nageltjes nog maar eens te lakken met een vriendin.
Die vriendin van haar moest ze hebben opgebeld toen Jason ging zwemmen met ons, want die zat er nog niet toen we er nog bij waren. ‘Wie is zij?’ Ik zag Tom kijken en werd een beetje jaloers en porde hem.
Hij keek me geruststellend aan. ‘Ik ga je heus niet verlaten hoor voor zo’n blonde.’ Ze had hem blijkbaar gehoord en was er niet blij mee.
‘Hoe noem je?’ Jason ging weer dicht bij Emma zitten, maar die duwde hem plagerig weg. ‘Ieuw, je bent helemaal nat en daar gaat mijn haren van krullen.’ Jason gaf haar nog snel een kus in haar nek en ging zich afdrogen. Ze glimlachte. ‘Hoi Tom.’
Tom keek haar vreemd aan, maar glimlachte toch maar om haar niet te beledigen.
‘Zullen we eten, ik rammel.’
Thomas wreef overdreven uitgehongerd over z’n buik en we knikte instemmend.
‘Ik kan wel een paard op.’ Fabian speurde de menukaart af en bestelde voor allen wat.
‘Ems wat mot jij?’
‘Een broodje gezond, wat dacht je dan.’ Ze grijnsde en haar broer bestelde het.
We aten en gingen ons dan omkleden. ‘He, nog zin om wat rond te hangen ergens? Ik heb nog drank en sigaretten. ‘Ja, lijkt me leuk. Simone verwacht ons toch niet eh.’
Tom schudde zijn hoofd en het werd inderdaad een hele late avond. We zaten op het pleintje onder een lantaarn paal.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.