FanFic.nl

Your automatic heart

014

Ik was ladderzat en de rest ook. Emma en haar blonde vriendin die Olga heet waren ook nog gebleven.
Inge, Karl, Jason, Thomas, Fabian, Kiki, Nicky en Lola waren er ook nog. Een grote kring met een grote hoeveelheid drank en sigaretten. Tot plots Thomas een joint in de kring stak en hem voorbij liet gaan. Ik was te zat om te beseffen wat het was dus trok ik er ook maar aan. ‘He, wat doet die meid daar?’
Thomas wees scheef naar een meisje met blonde lange krullen.
Ik keek met spleetoogjes in de richting, maar zag niet goed. Alles was wazig en goed.
Ze leek te huilen en ze zag er super bang uit. ‘June?’
Ik hoorde m’n naam vaag ergens, alsof het uit een tunnel kwam.
‘June ben jij dat?’
‘Ligt eraan wie jij bent?’ Ik giechelde bij elk woord en leunde tegen Tom aan, die had een domme grijns op z’n smoel. Bill en Annabell lagen ergens te kussen op de grond.
In het midden van de kring lagen lege flessen alcohol en lege pakjes sigaretten.
‘Ik ben het ken je me niet meer? May?’
Ik bekeek haar scheef. Ik voelde iets opkomen, was het een herinnering, of was het eerder de alcohol.
‘Sorry, overgeven.’
Ik rende van haar weg, weg uit de kring en kotste in de struiken. Ze stond weer achter me.
Ze legde haar hand op m’n onderrug om me op m’n gemak te stellen.
Ik hoorde dat ze me riepen in de kring, maar ik stak m’n hand uit ten teken dat ik zo terug was.
Het werd donker, maar de maan scheen op haar gezicht. Langzaam kon ik alles terug goed zien. Ze hield me een fles water voor en ik dronk er gretig aan.
Meteen voelde ik me al wat beter. ‘May?’
Ik bekeek haar van dichterbij, dat was het meisje van in het zwembad, waarvan ik meende haar te herkennen.
‘Wat is er met mama en papa gebeurt?’
Ik werd nerveuzer en nerveuzer, ik had het gevoel alsof zij veel meer wist dan ik. Waarom waren we zolang gescheiden geweest.
Ze klopte op de bank en we gingen langs elkaar zitten. Het licht van de lantaarnpaal verlichte onze gezichten, die stonden strak.
‘Wel, ik weet wel dat onze ouders niet dood zijn. Ze zijn gevangen genomen door een of andere geheime dienst. Waar ze nu zitten weet ik niet.’
Ik werd duizelig, hoeveel informatie kreeg iemand van mijn leeftijd te verwerken. ‘Gaat het wel?’
‘Ik heb net te horen gekregen dat Simone mijn tante is en nu hoor ik dat mijn ouders nog leven. Ik word er duizelig van.’
‘Kan ik begrijpen.’ Ze knikte en keek bezorgd naar me. Het was alsof we elkaar al jaren kende, ja we waren zussen, maar het meeste van ons leven hadden we apart geleefd, dus waren we eigenlijk wel zussen?
Voor mijn gevoel wel. Ik bedoel, als ik haar nu zo zie, voel ik me zo verbonden met haar. Hoe ze naar de sterren staart, dat deed ik ook altijd als ik niet kon slapen.
‘Heb je een vriendje eigenlijk?’
Ik giechelde en ze keek me met een brede glimlach aan. ‘Ja dus. Hoe noemt die?’
‘Ik kan je aan hem voorstellen, hij zat ook bij het groepje.’
‘Is hij ook zat?’
‘Uh, ja maar maakt dat iets uit?’
‘Ik wil alleen maar dat hij mij zich herinnert.’
‘Doet ie heus wel. Daar zorg ik wel voor.’
‘Maar, nog een vraagje.’
‘Shoot.’
Ik haalde diep adem. ‘Hoe wist je dat ik je zus was?’
‘Omdat m’n tante dat zei, ze zei dat ik een zus had die June heet en dat je hier woont.’
Ik knikte en we gingen terug naar de groep. Die waren nog even zat en even ijverig aan het drinken en het roken als eerst. ‘Drink je?’ Vroeg ik en ze schudde haar hoofd.
‘Rook je?’
‘uhm, soms.’ Ze bloosde een beetje, dat was een rare combinatie. Ze rookte wel maar dronk niet.
Ik keek haar vreemd aan, haalde mijn schouders op en ging langs Tom zitten. May kwam langs me zitten.
‘Is dat je vriendje?’
Ik knikte. ‘De enige echte.’
Hij lachte en gaf me een zoen. ‘Wie is dat?’ Thomas wees naar mijn zus.
‘Da’s toevallig mijn zus.’ Zei ik bits, ik mocht die toon niet van hem.
Hij liet een joint de kring door gaan en toen ik zag dat May er een trek van nam begreep ik er helemaal niets meer van. ‘Waarom drink je niet?’
Ze haalde haar schouders op. ‘Ik heb daar zo mijn redenen voor.’
De avond ging voorbij en net voordat de zon opkwam besloten we om naar huis te gaan.
‘Zien we elkaar morgen weer.’
‘Mij goed.’
Iedereen zou er morgen weer zijn. Hetzelfde als vandaag alleen zouden we niet gaan zwemmen.
Toen we om zes uur eindelijk thuis aankwamen, zonder May, was Simone razend maar ze gaf ons geen straf. Ik zou het toch niet van haar aan nemen en dat wist ze.
‘Volgende keer laat je me iets weten goed, Tom en Bill ik had toch wel iets meer van jullie verwacht.’
‘Vandaag gaan we weer weg, ’t is maar dat je het weet.’
Ze wilde protesteren. ‘Mij kan je toch niet tegen houden.’ Ik werd lekker rebels. Ze keek me boos aan.
‘Als zij gaat wil ik ook.’ Tom speelde mee. ‘Ik ook.’
Annabell zou vandaag niet meekomen die moest naar een feest van haar oma, wat zou dat leuk worden met hoofdpijn en een slechte maag, ze had voor het eerst een joint gerookt, ik, Tom en Bill eigenlijk ook.
Ik ging me even douchen en dan eten.
Ik had geen hoofdpijn, ik kon goed tegen alcohol, maar Bill zei dat die vandaag ook thuis zou blijven omdat hij niet goed tegen de alcohol kon. May stuurde me een berichtje.

Hey zus,
ga je vandaag ook weer. Dan neem ik mijn vriend ook mee.
Hij is zo lekker. (:
xjes je kleine zusje.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.