FanFic.nl

I've never felt like this before.

During the Twilight

Terwijl het al langzaam begon te schemeren liep ik naar het huisje van Emily en Sam. Een paar weken terug hadden die twee aangekondigd dat ze binnenkort zouden trouwen. Terwijl ik bijna naar binnen wou lopen, zag ik een figuur het bos in lopen. Mijn nieuwsgierigheid nam het over en liep achter de persoon aan die het bos in liep. Ik had werkelijk geen idee wie het was, maar toch, het was het proberen waard... Toch? Na een paar minuten lopen kwamen we aan bij een klif. Je had er veel in La Push, maar dit was de mooiste. De maan scheen al lichtjes, de zon was pas net onder. De gedaante, die me nogal bekend voorkwam, ging op een van de stenen zitten. Ik beet even zachtjes op mijn lip, en al zou ik harder bijten, dat maakte me toch niet uit, omdat ik wolf was, heelde ik snel. Snel haalde ik een hand door mijn korte donkere haar en ik liep naar de steen. De donkere krullen van het meisje dansten in de wind, het was Juliet. Zo in het maanlicht zag ze er nog mooier uit dan normaal, Whoa. Wat dacht ik wel niet? Zo kon ik toch niet over mijn beste vriendin denken? Dat was gewoon... Ronduit vies. Juliet was leuk om te zien, zelfs Embry en Quil hadden dat gezegd. Op de basisschool hadden die twee besloten om me aan Juliet te koppelen.
'Ja, dí¡g!' Natuurlijk reageerde ik zo, het was raar om te bedenken dat mijn beste vriendin aan mij gekoppeld werd.
'Ze is toch leuk? Plus, ze past goed bij jou,' had Embry grijnzend gezegd. Natuurlijk hadden ze me alleen geplaagd, maar nu leek het allemaal zo duidelijk. Toen ik haar vanmiddag op kwam halen was het allemaal zo vertrouwd geweest, zo normaal. Alsof we elkaar elke dag nog zagen. Echter hadden we elkaar al jaren niet meer gesproken. Hoe toevallig. Nee, niets toeval. Ik had haar ontweken. Maar die ene keer op school, de ergste dag van mijn leven. Oké, overdreven. Maar hij kwam zeker in de top 10 voor. Juliet was naar mij toe gelopen, maar ik negeerde haar. Ze was zo knap, het was gewoon moeilijk. Ze had opgewekt staan zwaaien, maar ik deed alsof ze lucht was. Paul liep echter gewoon naar haar toe, alsof het voor hem was. Gelukkig.
"Jake? Wat doe jij hier?" Juliet had zich omgedraaid en had dus mij opgemerkt. "Hoe lang sta je hier al?" Hoe lang stond ik hier al? Wí¡t deed ik hier?
"Ik zag je lopen en besloot achter je aan te gaan, maar als ik weg moet..." Ik glimlachte even wat stijfjes. Op een of andere manier bleef Juliet in mijn hoofd hangen, haar glimlach, haar mooie donkere glinsterende ogen, haar donkere krullen die in de wind langs haar prachtige gezicht dansten, alles was zo perfect. STOP! "En tja ik was gewoon nieuwsgierig, waarom zou je alleen in het donker het bos in gaan?"
"Right." Juliet grijnsde even, haar ogen... Wauw. "Maar je hoeft niet weg hoor!"
"Thanx."
"Het is wel fijn om met iemand te praten."
"Oh."
"Of..,Wil je niet praten?" Juliet liet haar hoofd even hangen en ik kon merken dat de teleurstelling van haar gezicht af droop. Ik kon het niet laten om even zelfvoldaan te grijnzen. Dus als ik niet met haar wou praten was ze teleurgesteld. Big yay for me! Jake, doe normaal. Ik rolde even met mijn ogen. Waarom deed ik zo raar?
"Natuurlijk wil ik wel praten."
"Dat is mooi. Ik heb namelijk een vraag. Ik wou hem eigenlijk aan Paul stellen, maar nu je hier toch bent..."
"Vraag maar raak."
"Nou- voelde jij je... Je ook vreemd? Ik bedoel- na je verandering?"
"Ja, dat kan je wel zeggen ja."
"Oké, dat is mooi. Nou ja, mooi... Ik bedoel-... Laat maar." Juliet keek mij aan en op precies het zelfde moment keek ik haar aan. We keken elkaar even ernstig aan, maar schoten al snel allebei tegelijkertijd in de lach.
"Oké..."
"Oké..." Ik herhaalde maar wat Juliet grijnzend zei, ik vond het wel grappig.
"Jake." Juliet keek me even streng aan, en ik keek streng terug.
"Jule." Juliet moest weer lachen. Mooi.
"Weetje, ik voel me best op mijn gemak. Dat heb ik bijna nooit met jongens." zei Juliet eerlijk, ik zag aan haar dat ze het werkelijk meende.
"Dat is mooi. Oh, same for me." Een tijdje keken we enkel naar de horizon. Het was een prachtige avond, niet te warm, niet te koud. Niet dat we daar last van hadden, maar toch. Juliet keek me plots weer aan en ik voelde me raar van binnen.
"Je wil niet weten hoe erg ik dit heb gemist. Wij... Samen... Praten. Je weet wel." Damn. Wat zei ik nou weer? Straks verklaarde ze me nog voor gek. Dat wou ik nou ook weer niet!
"Jake- je haalt de woorden uit mijn mond." YEAH BABE!
"You know, ik vind het best leuk, jij nu bij de Pack."
"Ik kan er zo een boel opnoemen die mij er liever niet bij hebben."
"Ik kan er zo een boel opnoemenn die je er wel graag bij hebben,"
"Really?" Ik keek haar even aan.
"Nee." Ik bleef Juliet serieus aankijken, maar ik kon het niet meer inhouden en toverde een enorme grijns op mijn gezicht. "Natuurlijk! Seth vind het geweldig. En heb je Sam gezien na vanmiddag? Hij is super blij met jou. En Emily vind je een schat."
"Thanx Jake." Ik kon aan haar zien dat het haar goed deed, dat gene wat ik haar allemaal vertelde. Seth was super enthousiast geweest, vooral toen hij hoorde dat het Juliet was die hun nieuwste aanwinst was.
'Ik heb gehoord dat ze nu al Paul verslaat met armpje drukken!' Dat was wat Seth opgelaten had geroepen toen hij het nieuws hoorde. 'Dus ze moet wel sterk zijn.'
'Seth, weet je het verschil tussen horen en zien?' Embry had Seth grijnzend aangekeken. 'Horen is niet altijd waar. Als je het ziet, is het waar.'
'Ew.' Seth was teleurgesteld op de bank gaan zitten. Hij had nog geluk gehad dat Paul er niet bij was. Die was geflipt. Ik grijnsde even bij de gedachte.
"Waar denk je aan?" Ik schrok wakker uit mijn gedachten.
"Oh, Seth. Hij is echt gewoon té enthousiast. Soms vervelend, maar het is een goede jongen."
"Hij lijkt op jou, alleen dan minder enthousiast." Merkte Juliet op.
"Hmm." Ik sloot mijn ogen en haalde opnieuw een hand door mijn korte haar. Ik hoorde het hart van Juliet zachtjes kloppen en hoorde haar ademen. Mijn adem hoorde ik ook. Het geristel van de bomen in de wind klonk rustig, kalmerend. De golven die tegen de rotsen aan botsten mengde zich met de laatste fluitende vogels. Ik genoot ervan.

Reacties: