FanFic.nl

Our Best Year

Full Moon

De regen tikte zachtjes op het raam van de Grote Zaal. Terwijl Alison rustig toe had gekeken hoe de nieuwe leerlingen gesorteerd werden. Alison draaide met haar wijsvinger krullen in haar lange donkere haar. Alison staarde even verveeld naar naar Minerva Anderling Jr. Het nieuwe schoolhoofd van Zweinstein, ten minste, niet echt nieuw. Alison haalde een hand door haar lange donkere haar en liet haar gezicht steunen in haar handen. Zo meteen zou ze snel naar buiten gaan, frisse lucht. Eindelijk was de toespraak afgelopen en om eerlijk te zijn, had Alison maar met een half oor geluisterd. Het eten verscheen op tafel en Alison pakte rustig met haar vork en lepel een portie aardappelen en pakte wat broccoli. Daarna pakte ze met haar vork een worstje en begon die in plakjes te snijden. Alison keek naar haar bord en stak een stukje worst in haar mond.

Niet veel later was iedereen klaar en konden ze weg. Alison, die hoofdmonitor was, moest natuurlijk eerst de eerstejaars naar hun kamers brengen. Alison keek naar de kinderen en 'dreef' ze samen met Sean Ackard, een van haar beste vrienden en de andere hoofdmonitor, bij elkaar. Alison glimlachte vriendelijk en toen ze allemaal stil waren, begon ze te praten.
“Welkom bij Ravenklauw, ik ben Alison Montgomery, en dat is Sean Ackard. Wij zijn de hoofdmonitoren van Ravenklauw, bij ons kun je terecht voor al onze vragen, dus heeft er iemand al een vraag?”� Oké, dat had ze dus niet moeten vragen. Er schoten al drie handen omhoog.
“Jij?”� Sean wees naar een klein blond meisje, wauw, zij was zelf ook zo klein geweest.
“Nou... Ik vroeg me af...”� De 'af' rekte het blonde meisje een beetje uit, wat best grappig klonk. “Wat houd Ravenklauw ookalweer in?”� Alison glimlachte.
“Wijsheid. Dat houd in dat jullie waarschijnlijk allemaal leergierig zijn, intelligent zijn en graag lezen.”� zei Alison vriendelijk. Alison knikte even naar het kleine donkerblonde jongetje dat ook zijn hand in de lucht had gestoken.
“Hebben jullie verkering?”� Alle kinderen schoten in de lach en het blonde meisje stootte de jongen aan.
“Nou, dan moeten we jullie teleurstellen. Nee, we hebben geen verkering. Sean heeft al een hele lieve vriendin.”� zei Alison vriendelijk. Allerlei geïntresseerde 'oeehs' en 'aahs' klonken uit de monden van de kinderen.
“Komen jullie mee naar de Westertoren?”� vroeg Sean. Hij glimlachte naar Alison, zij knikte naar hem en ze liepen de trappen op. “Oh, en pas op. De trappen bewegen,”�
“Kijk!”� Een roodharig meisje wees omhoog en alsof er een ruimteschip was, vlogen alle hoofdjes omhoog. Hilarisch gewoon.
“Jullie moeten wel opschieten hoor.”� Zei Alison grijnzend. Ze liepen de trappen op, naar de Westertoren. Eenmaal aangekomen keek Alison naar de kinderen. “Kijk, om binnen te komen moet je een vraag beantwoorden. Als je het fout heb, moet je wachten op iemand anders, die het wel goed heeft.”� Alison dacht grijnzend terug aan twee jaar terug. Sean was de eerste die het fout had, en had moeten wachten tot iemand kwam. Diegene, Louise Kepler, wist het ook niet, dus ze moesten nog een keer wachten op iemand, uiteindelijk kwam Jake Brewer, die het ook niet wist. Zij was zelf teruggekomen van een wandeling bij het meer, waar ze erg van hield, en zag de hele groep daar staan. Zelf wist ze het antwoord wel, en de anderen waren haar nogal dankbaar geweest.
“Met wat kun je elke vergiftiging stoppen?”� klonk een stem. Alison keek naar de kinderen.
“Is het een toverspreuk?”� vroeg een jongen met donker haar.
“Fout!”�
“Eh- een drankje?”� Een donkerharig meisje keek Alison voorzichtig aan.
“Fout!”� Nadat iedereen het een keer had geprobeerd en de moed hadden opgegeven, glimlachte Alison.
“Een Bezoar.”� zei Alison rustig. De deur vloog open en Alison liet de anderen naar binnen.
“Goed zo Ali!”� zei Sean grijnzend. Alison haalde grijnzend haar schouders op en liep naar binnen. Zij en Sean gingen beiden aan een kant van de leerlingenkamer staan. “Dit, dames en heren, dit is de leerlingenkamer van Ravenklauw. De jongensslaapkamers zijn hier de trap op, gelijk links.”�
“De meisjesslaapkamers daarintegen zijn hí­er de trap op, gelijk rechts.”� zei Alison vriendelijk. De kinderen stormden naar boven en Alison ging op een van de stoelen zitten. “Hèhè.”�
“Zeg dat wel.”� Sean plofte in de stoel naast Alison en glimlachte.
“Ik ga even wandelen. Ik zie je zo wel.”� zei Alison grijnzend. Uit haar grote bruine tas pakte Alison haar grijze vest die ze in haar hand meedroeg. Ze stond op en liep de deur uit. Ze haalde een hand door haar lange haar. Haar gewaad wapperde achter haar aan terwijl ze de trappen af liep. Al neuriënd liep Alison door de grote deuren naar buiten. Ze liep naar het meer waar ze rustig langs liep. Af en toe groette ze wat medestudenten.
“Alison?”� Alison draaide zich om en glimlachte vrolijk. Ze omhelsde de grote gedaante, die véél groter, langer én breder, was dan haar.
“Hagrid! Heb je een fijne vakantie gehad?”�
“Ja, dat kennie wel zegge.”� zei Hagrid vrolijk. “Maar ik mot weer effe verder met sjouwe. Zie je mí´gge wel.”� Alison zwaaide Hagrid even na en glimlachte. Ze ging vaak thee drinken bij Hagrid. Terwijl Alison haar grijze vestje aan deed en haar handen in haar zakken stak, liep Alison verder. Haar zwartje rokje, standaard uniform van Zweinstein, zwarte kausen en blauwe blousse van Ravenklauw, wapperden in de wind en haar donkere haar werd naar achteren geblazen. Het was prachtig. De volle maan weerkaatste op het meer en de duizenden sterren fonkelden in de donkere lucht. Alison keek naar het donkere pad waar ze op liep. Daarnet had het nog geregend, dus het rook heerlijk. Oh, wat had ze het hier toch gemist...

Reacties: