FanFic.nl

I've never felt like this before.

Never Say Never

Toen Jacob mij daarnet had gevraagd om mee te gaan, ergens heen waar niemand ons zou kunnen vinden. Toen ik had ingestemd, had hij gezegd dat we wel naar de klif konden, daarachter was een kleine baai, waar je makkelijk kon zwemmen. Toen ik ook hierin had ingestemd, had Jacob tevreden gegrijnsd, typisch Jacob. De anderen zouden ons toch niet missen. Terwijl ik naar mijn huis was gerend om mijn bikini aan te doen, zou Jacob hetzelfde doen. Ik opende de deur van het huis waar mijn ouders, Paul en ik woonden. Ik rende de trap op naar boven, griste mijn bikini uit de bak en kleedde mezelf snel om. Terwijl ik mijn lange krullende haar los deed, die klip was toch niet handig tijdens het zwemmen, pakte ik mijn grote short en deed die over mijn bikini broekje heen. Dat zwom veel lekkerder.

Niet heel veel later kwam ik aan bij de klif, waar Jacob al zat, bij het water, wachtend op mij. Had ik er dan zó lang over gedaan? Oké, ik moest even zoeken naar de juiste bikini, maar verder ook niet. Ik haalde een hand door mijn haar en beet grijnzend op mijn lip. Ik had mijn jurk van de bruiloft meegenomen en ook mijn ondergoed, zodat ik dan gelijk me kon omkleden en terug naar de bruiloft kunnen gaan als dat nodig was. Jacob had nog helemaal niet door dat ik er aan kwam lopen. Grijnzend sloop ik naar hem toe. Hij zat precies op de juiste plek, een duwtje en hij lag in het water. Zacht liep ik naar Jake. Een duwtje was genoeg. Ik grijnsde en toen ik precies goed stond, gaf ik Jacob een vrij harde zet, met een klein duwtje lag ik waarschijnlijk zelf ook in het water. Toen Jacob in het water belandde grijnsde ik tevreden.
“Zo.”� Ik haalde even tevreden een had door mijn haar terwijl ik naar Jacob die nu ongeveer drie meter naar beneden in het water.
“Hey! Dat is niet eerlijk!”� riep Jacob snel. Ik schoot in de lach.
“Oh, echt wel.”�
“Kom dan!”� Ik twijfelde even, het was wel erg hoog. En wat als ik verkeerd zou belanden? Ach, wat maakt het ook uit. Ik legde mijn jurk en ondergoed neer op de grond en beet even op mijn lip.
“Pas op!”� riep ik snel even naar beneden. Ik sprong, met mijn ogen dicht. Ik voelde het lauwe water mijn warme huid strelen. Mijn hele lichaam. Het was heerlijk. Mijn donkere haar zweefde in het water. Toen ik weer bovenkwam zweefde mijn haar niet meer, maar plakte het aan mijn donkere huid. Ik glimlachte en begon maar een beetje te zwemmen, tot Jacob mijn polsen vast pakte. “Whoa! Let me go!”� riep ik melodramatisch. Jacob schoot in de lach, maar drukte me zacht tegen hem aan.
“Wat vind je ervan?”� vroeg Jacob.
“Het is hier prachtig.”�
“Dat is mooi.”� Even was het stil. De maan weerkaatste op het water, waardoor het een stuk lichter was dan zonder de maan. De sterren fonkelden aan de hemel en ik glimlachte. Op de achtergrond was de muziek van de bruiloft nog te horen, dat had ik niet verwacht, dat je dat hier nog zou kunnen horen. Het effect was nog magischer dan de bruiloft zelf. Jacob, die me nu met twee handen om mijn middel heen vast hield, keek me even grijnzend aan.
“Goede plek?”� vroeg Jacob. “Ik wil je namelijk wat vragen.”�
“Vraag maar.”�
“Ik-”� Jacob ging niet verder, hij kwam dichterbij en ik merkte dat ik hetzelfde deed, waarom? Ik had werkelijk geen idee, maar goed. Jacob drukte zacht zijn lippen tegen die van mij en ik sloot mijn ogen. Ik zoende terug. De muziek leek harder te worden en het was alsof er vuurwerk was, zo voelde het. Of was het echt zo? Ik ging met mijn hand door Jacob's korte donkere haar, niet dat ik het nu zag, maar ik herinnerde het me maar al te goed. Jacob deed hetzelfde en ging door mijn kletsnatte haar. Langzaam onderbrak Jacob de zoen en keek opzij, ik deed het zelfde. Er waren prachtige soorten vuurwerk te zien. “Best ironisch.”� zei Jacob grijnzend.
“Ik- ik vond het best fijn eigenlijk.”� zei ik snel, en het was ook zo, ik loog niet. Het voelde goed, alsof ik nog warmer werd vanbinnen. Ik besefte me nu pas waarom ik me zo raar voelde met Jacob in de buurt. Het was zo raar, maar ze was gewoon verliefd op haar beste vriend. Oh, gosh. Als Paul hier achter kwam, zou hij Jacob vermoorden. Of mij. Of ons allebei. Uh-oh. Ze kwamen er toch wel achter, als een van ons per ongeluk iets dacht tijdens onze transformatie, wist gelijk de hele pack het.
“Ik eigenlijk ook wel.”� zei Jacob grijnzend. Terwijl ik Jacob grijnzend aankeek haalde ik een hand door mijn haar.
“Weetje, misschien moeten we het proberen stil te houden. Paul vermoord ons anders, dat weet ik zeker. Misschien moeten we-”� Mijn, nogal chaotische, zin werd onderbroken door een tweede zoen van Jacob. Deze werd echter snel weer gestopt door Jacob.
“Denk jij nou echt dat ik dit stil kan houden? Als ik het nu al zo'n beetje van de daken wil schreeuwen dat je zo'n geweldig meisje bent?”� vroeg Jacob grijnzend. Ik merkte dat mijn wangen kleurden. Geez, had ik weer.
“Jij bent ook echt geweldig.”� zei ik zacht en ik drukte mezelf tegen Jacob aan. Ik had mijn hoofd op zijn linkerschouder liggen en hij drukte zijn hoofd zachtjes in mijn haar. Zo bleven we even staan en ongeveer vier minuten later liet Jacob me los. “Misschien moeten we maar weer terug.”� zei ik zachtjes.
“Misschien heb je gelijk.”� ik merkte dat Jacob het met tegenzin zei. “Al zou ik hier zo de hele nacht met jou kunnen zijn...”� zei Jacob grijzend.
“Oh, damn.”� Ik herinnerde me iets. “We moeten morgen weer trainen,”�
“Dus?”�
“Ik weet niet, kwam plots in me op. Emmett wil waarschijnlijk revange.”� zei ik grijnzend.
“Ach weetje, dat win je met gemak.”�
“Thanx Jake.”�
“Geen dank, maar het is gewoon zo.”� zei Jacob grijnzend. We klommen het water uit, Jacob had, gelukkig, een handdoek meegenomen, zodat we onszelf makkelijker konden afdrogen. Eerst ik, ik liep daarna snel de bosjes in en kleedde mezelf snel om. Mijn jurk zat precies goed en mijn krullen begonnen alweer wat op te drogen. Toen Jacob ook klaar was, liepen we terug naar de bruiloft.
“Waar waren jullie?!”� riep Paul snel toen hij mij zag. Yay, hij was weer eens in een bezorgde bui.
“Gewoon wandelen, niets bijzonders.”� antwoordde ik.
“Hij heeft toch niets bij je gedaan wat je niet wou?”�
“Nee, Paul, ik heb werkelijk niets gedaan wat ze niet wou.”� zei Jacob, even grijnzend naar mij. Ik grijnsde terug. Nee, hij had niets gedaan wat ik niet wou.

Reacties: