Hoofdcategorieën
Home » Muse » The Final Break Up » 1. 'Guys, I've to tell you something!'
The Final Break Up
1. 'Guys, I've to tell you something!'
Dom POV:
Ik was nerveus.
Heel nerveus.
Terwijl ik (zoals gewoonlijk) met mijn drumstokken op de rand van de mengtafel tikte, dacht ik diep na.
Dit zou nog erg lastig kunnen worden.
‘Hé Dom, wat vind je van dit gitaar rif?’ hoorde ik Matt vagelijk vragen.
Ik zou natuurlijk ook …
Ik voelde een harde por in mijn zij. Ik werd wakker uit mijn overpeinzingen en draaide me om naar Matt. ‘Matt, you weanker’ Hij grijnsde naar me. In plaats van te reageren, checkte ik de tijd.
Shit! Ik moest echt opschieten!
Ik legde mijn stokken neer, veegde mijn klamme handen aan mijn gele skinny jeans af en keek afwezig de kamer rond.
We zaten in de repetitie/opneem ruimte bij mij thuis. We repeteerden, jamden, maakten primitieve opnames en we hingen hier rond, als we tijd hadden ten minste. Achter de mengtafel was een kleinere ruimte waar drums, een basgitaar en Matt’s minst favoriete gitaar stonden. Die ruimte was natuurlijk goed ingepakt zodat de buren geen (zoals ze het zelf noemden) ‘lawaai’ hoorden. Pff, Lawaai! Ik had 2 leren banken neergezet in dezelfde ruimte waar de mengtafel stond. Chris zat nu op de ene en Matt lag languit op de andere met zijn gitaar op zijn buik. Ik zat op een bureaustoel bij de mengtafel. Er lag nog wat zooi in de kamer zoals losse blaadjes met (nu nog) niet-beduidende noten er op. Ik had uitzicht op het raam dat uitkeek op de straat beneden ons. We zaten namelijk op de 1e verdieping. Maar, dat alles deed er nu even niet toe… Waar moest ik met mijn verhaal beginnen? Op mijn gezicht verscheen een gekwelde blik van onwetendheid.
Matt keek me bezorgd aan. ‘Dom, voel je je wel goed?’ Ik hoorde hem nauwelijks, ik was nog aan het piekeren. Verhalen beginnen bij het begin, dus ik zou ook bij het begin moeten beginnen.
Ik begon.
‘Jongens, ik moet jullie iets vertellen.’ Matt en Chris keken mij verward aan. Even later glimlachte Matt. ‘Laat ons maar raden’ zei hij.
‘Je bent homo!’ riep Chris. Ik rolde met mijn ogen. Hier hadden we het al zó vaak over gehad. ‘Nee, en dat weet je!’ snauwde ik hem toe. Het had geen effect. Hij had een ‘ik heb gelijk, maar je wilt het niet toegeven’ blik.
‘Je bent uit je broek gescheurd!’ giste Matt. ‘Nee, Matt. Je weet net zo goed als ik dat skinny’s niet zo strak zitten’ antwoordde ik.
Oké dan, nu moest ik het echt zeggen…
‘Ik heb sinds gisteren een vaste vriendin’ perste ik uit mijn mond.
Ik keek gespannen naar mijn vrienden. Chris keek me aan alsof hij het niet geloofde. Toen hij mijn gespannen gezicht zag, begreep hij dat het waar was. Hij vatte het gelukkig licht op. Hij stond op en gaf me een stoot met zijn vuist tegen mijn schouder. ‘Au’ piepte ik. Chris glimlachte. ‘Dat werd tijd man!’ ‘Eh, dankjewel?’ vroeg ik weifelend. Chris ging lachend weer zitten, maar hield snel weer op met lachen. We keken allebei naar Matt. Hij nam het duidelijk niet licht op.
Hij leek wel bevroren. Hij staarde me schaapachtig aan met zijn mond open. Nog even en zijn tong zou uit zijn mond rollen. Ik moest het ijs breken, dat was duidelijk.
‘Ze heet Veronique en is een Frans model. Ze woont in Nice, net zoals ik en we hebben elkaar 3 weken geleden ontmoet op het strand’ ratelde ik zenuwachtig. Matt’s reactie was niet normaal. Ik had verwacht dat hij er grapjes over zou maken en veel zou lachen. Maar dit had ik niet verwacht.
‘Ze zou hier…’
ik keek naar de klok. F***! Ze zou hier elk moment kunnen zijn!
‘…nu moeten zijn. Ik ga alvast naar haar uitkijken, oké?’ Ik struikelde naar Chris toe. ‘Wil je hem even repareren?’ voeg ik, gebarend naar Matt. Chris knikte.
Ik liep naar de deur, deed hem open, liep naar buiten en deed hem dicht. Ik leunde tegen de deur en gleed naar beneden zodat ik kon zitten. Ik sloot mijn ogen en zuchtte.
Dit ging niet zoals gepland. Zou het Chris lukken Matt te repareren? Nog belangrijker: Wat was er met Matt aan de hand?
Veel tijd om te piekeren had ik niet omdat de deurbel ging.
Ik deed meteen mijn ogen open.
Veronique!
Reacties:
Wow, ik hou echt van dit verhaal. Het is net of je er zelf bij bent.
Je schrijfstijl is heel fijn, het leest lekker vlot.
Snel een nieuw stukje?
@Lisa: 1. Het lijkt gewoon alsof je precies weet wat jongens denken op zo'n moment. Ook met de reacties enzo
2. Ik wil een volgend hoofdstuk!
Jaaa! Verdeeer!