FanFic.nl

Crystal Lies The Hollow Truth

1# Until Death Ends Us

Marten Vilijn:
Ik vroeg me af wat ze dacht, ze balanceerde op een omgevallen boom en keek naar het meters diepe ravijn. ‘maarten’ zei ze vrolijk. ‘diep he, stel je voor dat je erin zou vallen, Brrrr’ ze lachte en sprong vang de boom af. Ze liep naar me toe en keek me verwachtingsvol aan. ‘maarten waarom zijn we hier’ zei ze.
-Stilte-
Ik gaf geen antwoord en haar gezicht betrok. ‘marten’ vroeg ze en ze pakte mijn arm vast, ‘we moeten terug naar school maarten ik moet nog leren voor mijn examen, ik wil minstens de helft van jou slijmballen halen………..maarten?’ ze keek opeens angstig ‘maarten maarten’ -weer die stilte- ik keek haar aan niet zoals ik normaal deed nee deze keer keek ik haar aan met kille levenloze ogen onder ook maar een vleugje mededogen. Ze deinsde achteruit tot dat ze op de rand van het ravijn stond. ‘ik had je niet morgen vertouwen Rose’ zei ik ijskoud. Ze wankelde en het duurde even totdat ze haar evenwicht had hervonden toen stotterde ze, ‘maarten maar maarten ik heb echt niets gezegd, maarten ik zou je nooit verraden’ zei ze en ze begon te huilen, ze wist wat komen zou, ze voelde de dood naderen. Was er maar een ontsnappen aan. ‘kom op Rose, ik zie je al dagen met professor Levin praten’ (destijds leraar verweer tegen de zwarte kunst). ‘n-nee m-maarten neee’ dit werd niet gemakkelijk, ik keek in haar ogen, maar moest mijn blik al snel weer afwenden, haar ogen drongen door tot mijn ziel(zoals altijd). Ik deed een paar stappen naar voren totdat ik rechtvoor haar stond. Minuten gingen voor bij, voor Rose leken het uren. Toen duwde ik haar, ze gilde niet ze bleef me alleen vol ongeloof aankijken. Ze bleef maar kijken met tranen in haar ogen, totdat ze uiteindelijk in de diepte verdween.

***

Terug op school besloot ik meteen naar de leraarskamer te gaan, ik zou ze vertellen dat ze gestruikeld was en dat ik haar niet meer kon helpen. Ze zouden medelijden met me hebben en me geloven iedereen wist dat Rose en ik close waren. Niemand zou denken dat die arme maarten Vilijn zijn zusje vermoord had.

****
Maar echter bij de leraarskamer aangekomen horde ik een verhitte discussie ‘hij zit haar als en gevaar, dit zou haar leven kunnen kosten. Je moet nu echt ophouden’ hoorde ik professor Perkamentus zeggen tegen professor Levin. ‘Perkamentus je bent heel slim enzo maar haar leven doet er even niet toe’ ‘misschien heb je gelijk Melvin (professor. Levin) haar leven is in vergelijking met de hele wereld niets waard, maar wat doen we als het haar alsnog haar leven kost. Na de dood van vorig jaar kan de school dit niet meer hebben’ sprak Perkamentus bezorgd. Er viel een stilte, ik was compleet versteend totdat ik uiteindelijk stemmen achter me hoorde. De plannen waren veranderd ik zou wachten totdat ze naar mij zouden komen ik draaide me om en liep naar de kerkers waar de leerlingenkamer van zwadderich was. Het was al avond toen het pas tot me door drong dat Rose voor niets dood was en dat ze nooit meer zou terugkomen. Rose was dood en het was allemaal mijn- nee het was allemaal de schuld van Perkamentus, hij had haar vermoord.

****

Mijn wereld stortte totaal in het enige wat ik had was weg. Dit zou ik Perkamentus nooit vergeven

Pas een week later vonden ze haar lichaam. Maar niemand wist wat ze ermee aanmoesten. Ikzelf ook niet waar zou ik haar moeten laten. Verder hadden wij geen familie die haar lichaam mee kon nemen. Uiteindelijk besloten ze haar op het school terrein te begraven, de enige plaats waar zij ooit thuis was geweest.

Op haar graf steen stond:
Wacht Nog Steeds Op De Waarheid.

Reacties:

Faramir zei op 15 aug 2010 - 21:53:
Erg goed geschreven. (op een paar kleine foutjes na)
Maar dat ravijn deed me eerst denken aan de cliff waar Marten zijn gruzeliment had verborgen, maar wat uiteindelijk al door Regulus gestolen.
Met die necroten en waar Perkamentus die verschrikkelijke drank moest drinken.