FanFic.nl

A Malfoy Isn't Always Evil

Chapter 2: Gedwongen Dooddoener

Chapter 2: Gedwongen Dooddoener
Dolf werd rondom negen uur wakker en liep naar beneden toe. Hij zag zijn moeder op een stoel voor de open haard zitten, hij vroeg zich af waar zijn vader was. ‘’Morgen mam’’. Zei Dolf en kuchte. ‘’W.waar is pap’’? Vroeg hij direct maar voorzichtig. ‘’J..je vader is bij Hem’’. Zei ze vlug en zacht. Bij Dolf moest het even doordringen voordat hij snapte waar zijn moeder het over had.’’Oke’’.. Zei hij zacht. ‘’Ik moest je meteen naar Hem toesturen, als je wakker was’’. Astoria keek hem aan met een medelijdende blik. ‘’W..Waarom’’? Vroeg Dolf en zette een stap achteruit. ‘’Hij wil je spreken’’. Dolf slikte. ‘’Ga je klaarmaken, je omkleden, laat Hem niet wachten’’. Zijn moeder stond op en raakte met een hand zijn arm aan. ‘’Het spijt me Dolf’’. Vervolgde ze zacht. Dolf liet het wel tot hem doordringen, maar hij vond dat zijn moeder zijn vader had moeten tegenhouden, voordat het gebeurde.

Hij liep naar boven toe, waar hij zich omkleedde. Natuurlijk wilde hij niet, maar hij moest. Hij dacht aan de meeste Dooddoeners die daar waren, en natuurlijk ook de dochter van Voldemort, Sanny. Zij was tenminste nog het aardigste tegen hem geweest. Althans, Dolf wist niet of zij te vertrouwen viel, omdat ze de dochter van Voldemort was.

Eenmaal ongekleed maakte Dolf zich verder klaar, tandenpoetsen, haren kammen etc. Hij liep naar beneden toe. Zijn moeder keek hem direct aan. ‘’Hier’’. Zei ze, ze stond bij de open haard.’’Ga per haard’’. Vervolgde ze. Dat had Dolf natuurlijk al in de gaten, nadat hij zijn moeder opmerkte bij de haard. Hij liep naar haar toe en pakte wat brandstofpoeder en gooide het in de haard. ‘’Villa Vilijn’’. Zei hij zacht maar duidelijk. Hij stapte de haard in en keek nog even zijn moeder aan, niet lang daarna verdween hij, nadat een grote vlam verscheen. Niet veel later kwam hij aan bij een haard, waar hij uitstapte en op een ijskoude en kille met betegelde gang stuitte. Bij iedere stap die hij zette , hoorde hij zijn eigen voetstappen weerklinken. Hij zag vanonder een deur licht brandden, het licht van vuur. Hij liep aarzelend naar de deur en hoorde stemmen. ‘’Waar blijft verdomme die zoon van jouw Draco’’! Het was een kille stem, die bijna siste. Dolf wist dat het Hem was, Voldemort. Hij liet zijn hand op de deurklink vallen. ‘’H..hij komt ieder m..moment Heer’’. Hoorde hij nu zijn vader angstig zeggen. Dolf duwde de klink voorzichtig omlaag en opeens hoorde hij geen stemmen meer, doodse stilte. Hij opende voorzichtig de deur en zag dat alle blikken naar de binnenkomende persoon waren gericht.

Hij liep voorzichtig naar binnen en zag een aantal Dooddoeners die een kap ophadden. Hij zag dat er eentje naar hem toe kwam gelopen, hij wist dat het zijn vader was, dat herkende hij aan de stem waarmee die Dooddoener nu begon te spreken. ‘’Waar was je zolang’’?! Zei Draco zacht maar boos. ‘’I..ik’’. Meer kreeg Dolf er niet uit. ‘’Doet er niet toe, de Heer wil je spreken’’. Zei Draco nog steeds zacht en nu rustiger. ‘’Ja inderdaad Draco, laat jongeheer Malfidus maar eens naar me toe komen’’. Zei de kille stem weer. Draco gaf Dolf een klein duwtje richting Voldemort, en Dolf liep verder op weg naar de persoon die kaal was, blauwig en van die kille lange vingers had, en een spleetneus, hij zag er walgelijk uit. Dolf knielde toen hij recht voor hem stond. Hij keek hem niet aan tijdens de knieling, maar zag in zijn ooghoeken het meisje met zwarte lange haren van ongeveer zijn leeftijd, het was Sanny. ‘’Opstaan’’! Commandeerde Voldemort nu, Dolf gehoorzaamde hem en stond op. Hij keek naar Voldemort, maar niet recht in zijn ogen. ‘’Oke je bent laat, we hadden een bespreking, je mag van geluk spreken dat ik er nu geen probleem van maak’’.. Voldemort keek langs Dolf naar Draco toe, Dolf wilde zich ook omdraaien, maar bleef staren naar Voldemort.’’Ja Heer, dat spijt me Heer’’. Zei Dolf nu, toen Voldemort hem weer aankeek. Dolf trilde van angst op zijn benen, maar liet het niet merken. ‘’Oke, ga zitten bij de rest, dan kan ik verder’’! Commandeerde hij hem weer. Dolf liet dat zich geen tweede keer zeggen, en na een korte knik draaide hij zich om en liep naar een vrije plek waar hij plaats nam. Hij zag Sanny al naar hem toekomen, en met een medelijdende glimlach naar hem kijken. Ze zei niks, en Dolf ook niets.

De kille stem klonk weer. ‘’Oke volgelingen’’.. Zei hij. ‘’Ik heb een paar van jullie een opdracht gegeven, Bellatrix hoe zit het met jouw’’? Hij keek een Dooddoenster aan met lang krullend zwart haar. ‘’Heer, ik heb wat u zocht’’! Zei ze gretig. Ze pakte uit het binnenste van haar mantel een brief , ze stond op en liep naar Voldemort toe. Ze knielde dicht voor hem. ‘’Het was een eer om dit voor u te doen’’. Sprak ze slijmend, nog steeds knielend. Voldemort pakte de brief aan en las die. ‘’Goed werk Bellatrix’’. Glimlachte hij, een paar van zijn verrotte gele tanden werden zichtbaar. Hij gebaarde dat ze kon opstaan, wat ze ook deed.’’Oke, terug naar je plaats’’. Zei hij alsof ze een hond was. Bellatrix deed wat Hij van haar verlangde en liep snel terug naar haar plaats. ‘’Oke.. Draco’’. Vervolgde Voldemort. Draco stond op, en liep zonder wat te zeggen naar hem toe. ‘’Heer’’. Zei hij en boog, hij pakte uit zijn mantel twee stukken kaart die hij Voldemort gaf. Voldemort pakte hem aan en bekeek ze. ‘’En deze zijn echt’’? Vroeg hij over de kaarten. ‘’Jazeker Heer’’. Zei Draco. ‘’Dus hier staan waar sommige Gruzeliementen zich bevinden’’? ‘’J. ja Heer’’. Sprak Draco weer. ‘’Oke goed werk Draco. Ga nu maar terug naar je plaats’’. Draco stond zonder te aarzelen op en liep terug naar zijn plek.

Voldemort sprak de hele groep nu weer toe. ‘’Oke volgelingen, ik laat jullie hier weer bijeenkomen als.. ik zou zeggen dat merken jullie vanzelf wel’’. Hij grijnsde waarbij weer die tanden zichtbaar waren. ‘’Ga nu’’! Commandeerde Voldemort hen, waarbij zijn glimlach weer vertrok. Dolf stond op en wilde al naar de deur lopen, hij zag Sanny die naar hem toe kwam gelopen. ‘’Succes’’. Zei ze zacht. ‘’Het spijt me dat het zo moest gaan’’. Ze sloeg haar ogen naar beneden. ‘’Maar zo is hij nu eenmaal’’. Ze raakte met haar hand Dolfs arm aan. ‘’Ik zie je wel nog eens Dolf. Spoedig''. Verzekerde ze hem. Ze liep weg. Dolf knikte en dacht even wat ze daarmee bedoelde, spoedig. Hij schudde zijn hoofd en liep de gang op, hij wilde voor zijn vader thuis zijn. Hij kwam aan bij de open haard en pakte brandstofpoeder die hij in de haard gooide.’’Villa Malfidus’’. Zei hij zacht en stapte erin, waarna de grote vlammen weer verschenen.

Dolf merkte dat er in de woonkamer niemand was, hij deed zijn masker af en legde die op de eetkamertafel neer, hij hoorde geluid in de keuken, waar hij zijn moeder aantrof. Zijn moeder wilde iets zeggen, maar toen hoorden ze geknetter in de woonkamer, van de open haard. Hij zag zijn vader, die nog steeds zijn masker ophad, naar hen toe komen. ‘’Volgende keer maak ik je gewoon wakker’’! Zei hij waarschuwend richting Dolf. Dolf keek hem aan. ‘’Dan boeit het me niet of je moeder zegt dat ik je moet laten slapen of niet, want ik maak je gewoon wakker’’’. Dolf vroeg zich af waar zijn vader zo een drama van maakte. ‘’Draco, het is mijn schuld, laat hem nu maar met rust, volgende keer staat hij wel op tijd op’’. Zei Astoria beschermend. Draco deed zijn masker af en vele schrammen en wonden waren in zijn gezicht te zien. Hij schudde zijn hoofd en ging met een vinger naar een wond waar hij bloed aantrof. Hij veegde zijn vinger af aan zijn mantel en liep toen weg. Dolfs mond viel open, dus dat was het waardoor zijn vader zo kwaad werd, een van de Dooddoeners of Voldemort had hem gemarteld. Dolf keek zijn moeder nog even dankbaar aan en liep toen de trap op, naar zijn kamer. Dus zo zag een bijeenkomst uit van Voldemort, toen hij gemerkt was, was hij alleen met Voldemort en zijn vader. Hij kreeg nu wel een beetje medelijden met zijn vader, toen hij hem daar zo zag, met wonden en al. Hij wilde liever geen Dooddoener zijn, daar was hij zeker van.

Reacties: