FanFic.nl

Drugs VS Love

Hoofdstuk 26: Just jump

POV Vivian
‘Nee, nee, nee. Ik vertik het!’
Koppig wilde ik de auto instappen. Dave dacht daar anders over, en duwde de deur dicht. Hij sloot me in tussen zijn armen. Ik voelde me niet geïntimideerd, integendeel, ik voelde me veilig. ‘Wanneer ben jij eens uit je veilige schulp gekropen?’ Zijn warme adem streek over mijn gezicht. Verbazingwekkend genoeg rook die niet naar sigaretten of andere troep. Het rook fris. Zelfs een beetje zoet. Waarschijnlijk had hij een pepermuntje ingenomen. Het was haast onmogelijk dat hij niet meer rookte. Door Dave’s lippen in mijn nek, kwam ik weer in de realiteit. Mijn adem stokte in mijn keel. Kriebels gierde vanaf mijn onderbuik door heel mijn lichaam heen. Mijn benen werden slap, waardoor ik me aan Dave’s jack vast klampte. Langzaam kuste hij zijn weg naar mijn oor. ‘Laat jezelf eens gaan. Niemand zal het zien. Alleen jij en ik. Leef viv, leef.’ Ik wilde tegenstribbelen, maar Dave trok me al mee. ‘Heb ik eigenlijk wel een keus?’ De zin kwam hakkelend uit mijn mond. Dave gaf geen antwoord. Niet dat ik een antwoord verwachte, ik wist het antwoord toch al. Ik wilde gewoon bevestiging. Bevestiging dat ik nu iets ga doen wat volkomen gestoord is.
Met elke stap die we zetten, sloeg de angst toe. Straks ga ik misschien wel dood. Of nog erger, Dave! Ook al was dit zijn idee, ik zou mezelf het nooit vergeven als hij hieraan dood zal gaan. Dave verminderde zijn vaart. Het teken dat we er bijna waren. Nerveus schoof ik een pluk haar achter mijn oor. Plots stopte hij. Oh lieve help, we waren er. Zachtjes trok hij me mee naar de rand van de berg. Lichtjes boog hij voorover en keek over de rand. Ik durfde niet te kijken. Er kwam een glimlach op Dave’s gezicht. Wat was hij knap als hij lachte. Zo puur, zo oprecht. Gehypnotiseerd keek ik naar hem. Volgens mij kon ik eeuwen naar zijn gezicht staren, zonder me ooit te vervelen. Hij knikte naar beneden. ‘Moet je kijken, prachtig gewoon.’ Even aarzelde ik, maar ik keek toch. Voorzichtig schuifelde ik wat naar de rand toe. Ik greep Dave’s arm met twee handen vast. Als ik zou vallen, deden we dat met z’n tweeën. Toen ik naar beneden keek, begon ik te duizelen. Het was wel een prachtig uitzicht. Mooi diep blauw water en bomen. Maar dat uitzicht kon me gestolen worden. Ik ga hier mooi niet vanaf springen. Van mijn lang zal ze leven niet. Dave trok me wat naar achter en toen liet hij me los. Hij was nog van plan om echt te springen ook! Dave deed zijn jas en schoenen uit. ´Nou? Blijven we daar staan, of kleed je je nog uit?’ Geschrokken keek ik hem aan. Moest ik ook nog naakt springen? ‘Niet alles natuurlijk. Gewoon je schoenen en jurk uit. Zodat je niet helemaal zeikes thuis aankomt.’ Hij lachte schaapachtig naar me. Hij wist dat ik die lach niet kon weerstaan, maar dit keer hiel ik voet bij stuk. ‘Dit gaat buiten alle boekjes.’ Ontzet keek ik hem aan toen hij begon te lachen. ‘Leuke uitspraak.’ ‘Die is algemeen bekend.’ Mompelde ik terug. Hij haalde zijn schouders op. Dave begon aan zijn riem te frunniken. Ik hapte naar adem. Gaat hij echt in zijn boxer? Hoe vaak had ik me Dave niet verbeeld ik een boxer? Nu ga ik het echt meemaken. Verlegen begon ik mijn hakken uit te trekken. Ik had volgens mij echt geen keus. Toen ik opkeek dacht ik dat ik flauw zou gaan vallen. Dave keek me doordringend aan. In. Zijn. Boxer.
Hij had een lichte six-pack en zijn armen zagen er gespierder uit dan ooit. Dave liep naar me toe en drukte een kus op mijn voorhoofd. Zijn handen gingen naar de onderkant van mijn jurk. Met een vloeiende beweging trok hij mijn jurk uit. Dat had hij vast meer gedaan. Go dank u dat ik een normaal ondergoedsetje aan en niet die rare omadingen die mijn moeder had geadviseerd. Nu was het de beurt voor Dave om verbaasd te zijn. Nou ja, verbaasd. Rustig nam hij mijn lichaam op. Zonder enige schaamte. ‘Je bent lekker.’ Grinnikte hij. Boos keek ik weg. Waarom moet hij nou altijd als een player praten? Ik hoorde Dave zuchten. Hij stapte dichterbij en kuste me achter mijn oor. ‘Sorry. In mijn wereld noem je dat een compliment.’
‘In mijn wereld betekent dat een vleeskeuring.’ Hij lachte en sabelde aan mijn oorlel. ‘Oké. Ik spring op twee voorwaarden.’ Zuchtte ik.
Vragend keek Dave me aan en ging toen verder met mijn andere oorlel. Ik duwde hem van me af. Hoe fijn het gevoel ook was, hij moest gewoon luisteren. Dave trok een pruillipje. Ik probeerde hem te negeren. ‘Eén. We springen samen.’ ‘Ik was ook niets anders van plan.’ ‘Hou je mond, ik was nog niet klaar.’ Dave lachte en trok me dicht tegen zich aan. Dat was fijn, het was namelijk behoorlijk koud in mijn ondergoed. ‘En twee.’ Fluisterde ik. ‘Zeg nooit meer tegen me dat ik lekker ben.’ Dave knikte. ‘Afgesproken schoonheid.’ Ik rolde met mijn ogen. ‘Zullen we dan maar?’ Hij hield zijn hand voor me. Ik pakte die aan. Samen rende we naar de rand en zette ons af.
Ik vloog, samen met Dave.

Reacties: