Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » A Malfoy Isn't Always Evil » Chapter 5: Het gesprek, waar het allemaal om draaide
A Malfoy Isn't Always Evil
Chapter 5: Het gesprek, waar het allemaal om draaide
Chapter 5: Het gesprek, waar het allemaal om draaide..
“Dus je hebt hem beschermd’’? Een stem klonk van veraf. ‘’Ja ik moest wel! Ik wilde geen van beiden dood, onschuldig bloed zou vergaan’’! Ze een andere stem. ‘’Nou, en wat brengt jouw hier, als ik zo beleefd mag zijn om het te vragen’’? Zei de ene stem weer, kil. ‘’Ik trek het thuis niet meer langer, en ik wilde Dolf zien, ik had hem beloofd in een brief om met hem over bepaalde dingen te praten, waaronder dit’’.
Dolf schoot op toen hij dit hoorde. Hij klom uit zijn bed en kleedde zich aan. Het had al een vermoeden wie het kon zijn, hij liep de trap af en merkte dat zijn vermoeden klopte. ‘’San’’! Hij keek met een brede glimlach naar haar. Hij liep naar haar toe. De andere stem van net, was van Severus. Sanny gaf hem een knuffel en keek hem toen aan.’’Ik ben blij dat je er bent’’.. Vervolgde Dolf. ‘’Maare is er iets’’? Vroeg hij toen, want Sanny zou hier niet alleen maar zijn om hem even te zien. Dat dacht hij tenminste. ‘’Ik was gewoon even wat met Severus aan praten, en ik wilde jouw wat vertellen’’. Sanny zweeg even.’’Er is het een en ander gebeurt’’. Ze keek even van Severus naar Dolf.’’Onder andere heb ik Potter bij me thuis gehad, met wie ik een soort deal heb gesloten, ik sta dus in andere woorden, tussen beide partijen in. Ook heb ik Potter net laten ontsnappen, zeg maar zodat het leek alsof hij ontsnapt was’’. Ze schudde haar hoofd.’’Ik kan hem nu even niet onder ogen zien, ik ga later wel met hem praten. Mocht hij weten dat ik het express heb gedaan’’. Zei ze zacht en zweeg even.
Dolf knikte even, de ademhaling van Sanny was hoorbaar, hij zweeg maar luisterde aandachtig. Severus daarentegen was naar de andere kant van de kamer gelopen. ‘’Dit was dus de eerste plek die in me opkwam, om naar toe te komen’’. Even volgde weeral een stilte, maar toen bleek dat Sanny uitgepraat was. ‘’Excuseer mij even’’. Zei Sanny tegen Severus ent trok Dolf de trap mee naar boven, naar de logeerkamer van hem. Ze sloot de deur achter hen. ‘’Niet alles hoeft Severus, of iemand anders, te weten. Het hele verhaal dan’’. Zei ze zacht. Dolf keek haar vragend aan. ‘’Nou’’.. Ze zuchtte even. ‘’Potter heb ik dus een soort van beschermd, wat ik net heb gezegd. Maar waarom ik hem heb laten gaan, is vanwege het feit dat die Wemel opeens aan de deur kwam, ik vond het te riskant, om ook nog zijn en Potters leven in gevaar te brengen, want als pa Wemel zag, zou hij helemaal buiten controle zijn, en zich niet meer in de hand hebben’’. Dolf zuchtte en sloot even zijn ogen, hij liet de laatste zinnen tot zijn bedenking komen, hij knikte en opende zijn ogen weer. Hij merkte dat er iemand aan de deur stond. ‘’Ik had die deur toch afgesloten..’’. Mompelde Sanny en keek met een irriterende blik naar Luthien die daar stond.
‘’Je vader houdt niet van je Sanny, hij gebruik je gewoon.. net als de rest’’. Ze was even stil, Dolf merkte dat Sanny dit natuurlijk niet leuk vond. ‘’Omdat jij hem volkomen vertrouwt, laat hij jouw alleen maar als ook een slaaf gedragen, niet als een dochter, hij is geen goede vader voor je’’.. Ze keek even gesmoord richting Sanny die een worsteling van emoties had. Een traan biggelde onopvallend over haar wang. Of het van woede of verdriet was, wist Dolf niet. Maar hij wist wel dat Sanny nu echt kwaad was, want ze stond op en liep naar Luthien toe.’’Dat neem je terug’’! Riep ze kwaad.’’Jij weet er niks van! Wat denk jij wel niet? Hij heeft me nog nooit iets aangedaan! Hij heeft me opgevoed, misschien op een aparte manier, maar het heeft me juist sterk gemaakt’’! Ze kreeg een brok in de keel en wilde naar haar staf grijpen, maar hield zich nog in controle. Ze keek Dolf aan.’’S..sorry Dolf, ik moet weer gaan’’. Sprak ze vlucht in een zucht, net op de drempel om niet in tranen uit te barstten. Ze draaide zich om en liep langs Luthien weg, naar beneden toe, het huis uit, naar buiten toe. Dolf zag vanuit het raam, hoe ze nog verdwijnselde.
Dolf schoot meteen op, hij was woedend. ‘’Dankjewel, hartelijk bedankt’’! Gooide hij er sarcastisch uit.’’Kijk nu wat je hebt gedaan’’! Luthien bleef integendeel van Dolf, erg rustig. ‘’Dolf, ik weet, net als jij, als iedereen, dat Voldemort geen liefde kent’’. Dolf keek vol afschuw richting Luthien.’’Dat weet je niet, hoe hij met zijn dochter omgaat! Hij houdt wel degelijk van haar, anders zou hij haar toch Allan vermoord hebben’’! Hij moest even naar adem snakken. ‘’Of denk je niet, dat Voldemort liever een zoon als opvolger wilde hebben?! Als dat zo was, waarom heeft hij haar dan nog niet vermoordt’’?! Hij keek even weg.’’Daar moet toch wel een reden voor zijn’’! Luthien zweeg, het enige wat ze kon uitbrengen was wat ze net ook al zei.’’Hij kent geen liefde, dat weet jij ook’’! Ze draaide zich in een vleug om en liep de kamer uit. Dolf bleef alleen achter. Hij ging achter het bureau zitten en legde zijn hoofd neer op het bureau. Hij hoopte maar dat alles goed ging met Sanny. Zou hij haar een brief schrijven? Hij pakte de veer weer uit de la en een stuk perkament en doopte de veer in de inkt, wanneer hij begon te schrijven.
Lieve San,
Gaat het wel met je? Ik zag dat je het er moeilijk mee had..
Maar trek je niks aan van Luthien. Ik hoop dat je er weer snel
bovenop komt, laat snel iets van je horen.
Liefs,
Dolf
Hij zuchtte even, nadat hij klaar was, hij legde de veer weer neer en rolde het perkament op, waarna hij er een touwtje ombond. Hij hoopte maar dat alles goed ging. Hij bond de brief aan de uil zijn/haar pootje en stuurde hem/haar op weg naar Sanny Vilijn. Hij keek de uil na, het was de uil van Luthien, hoe die heette geen idee.. Luthien had het hem al eens verteld, Vaseline of Aveline, zou wel het tweede zijn dacht Dolf. En dat zal wel een zij zijn.
Dolf wachtte ongeveer een half uur.. tot een uur. Maar nog steeds geen antwoord. Hij hoopte dat er niks gebeurt was. Nee! Zo mocht hij niet denken, er was niks gebeurd! Dolf ging op het bed liggen, het was nu rondom vier uur, en sloot even zijn ogen. Slapen kon hij niet, hij werd van het geringste geluid wakker om te kijken of de uil al terugkwam. Maar dat was niet zo. Hij sloot zijn ogen even, in de hoop dat hij toch iets sliep.
Dolf werd wakker door een fel licht dat van buiten kwam, hij hield een hand boven zijn ogen en keek naar buiten, het felle licht kwam steeds dichterbij. Hij keek op de klok, het was rondom half tien, dat kon de zon dus niet zijn. En al helemaal niet als het dichter op hem afkwam. Hij schrok zich kapot toen hij zag wat het was..
Reacties:
Ik ben benieeeuwd! (: