FanFic.nl

Waiting In The Shadow

Proloog

Daar zat hij dan, Justin. We waren nu al twee jaar samen. Hij keek zenuwachtig op zijn horloge en schuifelde met zijn voet op de grond. Hij wachtte op iemand, en die iemand was ik niet. In de twee jaar dat we samen waren had hij me drie keer bedrogen. Drie keer te veel. Toch kon ik het niet laten om steeds weer een relatie hem aan te gaan en hem te vergeven. Dat had hij al vanaf de eerste minuut door. Elke keer als we ruzie hadden door zijn schuld scheen hij uit dat het mijn schuld was. Ik had er echt genoeg van. Een week geleden had Denise, mijn beste vriendin, me toevertrouwd dat hij me al voor de vierde keer bedrogen had. Ze had hem zien kussen met een blond meisje. Vanaf dat moment wist ik wat ik ging doen. Ik hield nog van hem, maar niet genoeg om hem dit alweer te vergeven. Denise vond dat ik beter verdiende dan hem. Ze had gelijk.
Justin stond blij recht. Een blond meisje kuste hem recht op de mond. Ik voelde een steek van woede. Met opgeheven hoofd liep ik naar justin die zich van geen kwaad bewust was. Ik tikte op zijn schouder en kneep mijn ogen tot fijne spleetjes.
'' Justin je bent echt een ongelofelijke player, ik maak het uit.'' zei ik met een schorre stem.
Het blonde meisje keek me met grote ogen aan.
'' Geloof me, hij is je niet waard, je verdient veel beter.''
Ik begreep wat ze doormaakte, hetzelfde als ik twee jaar lang.
'' Je weet niet hoeveel ik van je houd!'' Hij schreeuwde het uit.
'' Ja, ja, zoveel dat je me vier keer bedriegt!'' zei ik sarcastisch.
Zwaaiend liep ik het park uit. Twee vogels vlogen fluitend boven mijn hoofd. Een traan rolde langs mijn wang. Ik wist dat ik me beter zou moeten voelen, maar ik voelde me nog slechter dan ervoor. Een tweede traan rolde langs mijn wang. Met het topje van mijn jas wreef ik ze weg. Nee, ik zou niet om Justin huilen. Ik ging op een groen bankje onder een kastanjeboom zitten. De zon scheen fel en verwarmde mijn benen. Mijn wangen gloeiden door de emoties.
Een jongen met honingblond haar en speelse krullen zat naast mij. De bank was halfverlicht. Hij zat op het donkere deel. Ik kon het niet beschrijven maar hij zag er speciaal uit. Mysterieus, maar toch sympathiek. Hij draaide zich om en keek recht in mijn ogen.
'' Ik ben Jasper, hoe heet jij?''
Hij had een prachtige lach en spierwitte tanden. Zijn ogen waren lichtbruin met een gouden rand. Hij zag er moe uit.
'' Ik ben Dawn.'' antwoordde ik verlegen.
Hij boog zich voorover en schoof dichterbij. Hij rook naar aardbeien en chocola. Mijn favoriete geur.
''Je hebt een prachtige lach'' zei hij vriendelijk.
Het klonk bijna te vriendelijk. Normaal vertrouw ik geen vreemden maar na Justin kon ik wel wat aandacht gebruiken. Ik glimlachte schaapachtig en keek in zijn chocolade bruine ogen.

Reacties: