FanFic.nl

22 Balloons

Two Balloons

De onbekende band die ik gisteren op de tv zag, wat Tokio Hotel blijkt te zijn, bonst door de speakers.
Met mijn valse stem zing ik mee.

Running through the monsoon
Beyond the world
To the end of time
Where the rain won't hurt
Fighting the storm,
Into the blue
And when I lose myself I think of you
Together we'll be running somewhere new
Through the monsoon
Just me and you

De rest van de tekst ken ik jammer genoeg nog niet. Het liedje eindigt, en zo eindigt ook mijn gezang.
Frits komt aangewandeld en begint luid te spinnen, ik aai over zijn kopje.
Ik trek mijn jurkje over mijn hoofd voor ik de badkamer in loop. Voor de spiegel stop ik en trek een paar gekke bekken.
Mijn blonde haren zijn veranderd naar zwart, toen weer blond, uiteindelijk bruin, en dat was de perfecte keuze. Het staat me wel, Frits vond bruin haar mooi, maar was ook tevreden met mijn blonde haren.
Ik loop weg van de spiegel en stap de douchecabine in, draai de warmwaterkraan open, daarna de koudwaterkraan. Het lekker warme water stroomt over mijn lichaam, laat mij even geen zorgen meer maken over de wereld waarin ik leef.
Die jongen in de park doet me ontzettend veel aan Frits denken. Mijn hart begint sneller te kloppen als ik eraan denk. Ik hoop, heel erg diep van mijn hart, dat ik hem nog eens zou kunnen zien. Ook al doet het pijn om te denken aan Frits, hij is Frits niet, hij lijkt er alleen maar op! Dat is een groot verschil, toch?
Zuchtend stap ik uit de douchecabine, pak een witte handdoek en sla hem om mijn lichaam. Ik pak nog een ander handdoek en ga ermee door mijn haren.
Aangekleed en wel, trek ik mijn schoenen aan. Ik aai Frits nog snel over zijn bolletje voor ik de deur uit wandel.
Mosa, opschieten! Je komt te laat op je werk!

Als ik bij de oude antiekwinkel aankom, zit Andreas al op zijn krukje achter de toonbank.
‘Goedemorgen Andreas!’ roep ik.
‘Heey meissie!’ zegt hij met een lach, voor hij zijn krant weer induikt.
Ik doe mijn haar in een staart, voor ik in de opslagruimte aan het werk ga.
Vele spullen worden naar de winkel gebracht. Vazen, schilderijen, meubels,...
‘Mosa! Wil je even komen?’ wordt er geroepen vanaf de winkel. Ik verlaat de opslagruimte en loop de kamer binnen.
‘Ja?’
‘Er zijn nieuwe spullen binnen, wil je ze even naar de andere ruimte brengen?’
Ik knik, til de doos op en trap met een voet de deur open. Ik zet de doos op de grond en open hem.
Verschillende boeken en fotoalbums komen tevoorschijn. Ik pak een van de fotoalbums uit de doos. Ik blaas stof van de kaft en ga er met mijn hand over. Zilveren letters met een sierlijke handschrift verschijnen. ‘My Memory Book’ staat erop.
Als ik het boek opensla, staan er al verschillende foto’s in geplakt.
Andreas toen hij klein was, en nog een paar jongens. Ik houd het boek onder mijn arm en wandel de ruimte uit.
‘Kijk eens wat ik gevonden heb.’ zeg ik, Andreas kijkt om en ziet het boek tussen mijn armen.
Ik leg het fotoalbum op zijn schoot en kom naast hem zitten.
‘Dat is echt lang geleden.’ lacht hij, hij slaat het album open en wijst naar het eerste plaatje.
‘Zie je die twee?’ vraagt hij als hij naar die rechtse foto wijst , waar een jongen met dreads en een jongen met zwart haar op staan.
‘Dat zijn mijn twee beste vrienden.’ glimlacht hij.
‘Maar waar zijn ze nu dan? Ik zie ze nooit.’ vraag ik, de glimlach op zijn gezicht vervaagd een beetje, maar komt meteen weer terug.
‘Op tour, ze hebben hun eigen band.’
‘Maar waarom ben je dan niet mee? Ik zie dat je ze mist.’ Hij haalt een hand door zijn blonde haren en slaat weer een bladzijde om. Een oudere foto verschijnt, meteen komt de linkse jongen me bekend voor. De jongen met het lang bruin haar.
‘Heey! Ik zag hem gisteren in het park.’ zeg ik, terwijl ik naar de foto wijs.
‘Huh? Dat is onmogelijk! Ze zijn al maanden op tour.’ zegt hij, duidelijk verbaasd.
‘Bel ze dan op?’
‘Hmm, dat lijkt me wel slim, ja.’
Een glimlach speelt met mijn lippen.


dus ik ben lame omdit nu pas te posten so what >< ? sorry dan ;3? loveyou all my little angels.

Reacties: