FanFic.nl

Oorzaak en Gevolg [TC]

[34] Tom – Breathless Beauty

Terwijl ik een nieuw T-shirt over mijn hoofd trek, voel ik Bills handen op mijn rug. Ze zijn koud, maar het voelt best wel goed. Eigenlijk voelt alles dat Bill bij me doet ontzettend goed.
Ik draai me om, zie dat Bill zich voor het eerst in minder dan vijf minuten heeft weten aankleden. Ik druk een kusje op zijn voorhoofd.
Hij reikt me een van mijn broeken aan en blijft dan kijken hoe ik me in die broek weet te krijgen zonder te vallen. Want verliefd of niet, hij vindt het nog steeds grappig om me te zien vallen, daar durf ik om te wedden.
Verliefd. Het klinkt raar. Het klinkt eng. Maar het klinkt ook beter dan eender welke symfonie van eender welke componist. Het klinkt alsof het zo hoort te zijn, en daar blijf ik bij.
Ik verstrengel mijn handen in die van hem en trek hem tegen me aan, om mijn lippen weer contact te laten zoeken met die van hem. Een tinteling gaat door mijn bovenlip, en aan Bills bewegende lichaam te merken, voelt hij het ook. Alsof de vonk echt overslaat.
‘Tom, kunnen we Andreas niet gewoon lopen sturen?’ fluistert hij in mijn oor en slaat zijn armen om mijn nek. Hij begint een aanval op de extreem gevoelige zone in mijn hals, kronkelend val ik achterover. Bill valt op mijn schoot, en ik sla mijn armen om zijn heupen zodat hij er ook blijft zitten.
‘Dat zou kunnen,’ zeg ik en wiebel met mijn wenkbrauwen. Hij grinnikt zachtjes en duwt zijn voorhoofd tegen dat van mij. De geur van zijn haarshampoo glijdt langs mijn huid, ik snuif het op, het is zo heerlijk. ‘Maar wil ik dat?’ voeg ik dan toe en onderga zijn kriebelende vingers.
‘Niet?’ vraagt hij als hij uitgekieteld is. Ik lik langs mijn bovenlip en druk een kusje op het uiterst rechtse puntje van zijn mond.
‘Ik plaag je maar. Ik zou niets liever willen dan hier alleen met jou in dit tentje blijven, maar dat wordt wel een beetje heel erg verdacht.’
Hij zucht en kruipt dan van mijn schoot af.
‘Je hebt gelijk.’ mompelt hij en sloft naar de deur, maar ik grijp hem bij zijn heup vast en trek hem terug.
‘Who cares?’ fluister ik en druk mijn lippen op de plek waar ze gewoonweg horen, waar ze altijd willen zijn. Zijn tong wacht me op in zijn mond, stervend van verlangend naar zijn maatje. Speels draai ik cirkeltjes om zijn piercing heen, en ik voel hoe hij zijn vingers om enkele van mijn dreadlocks klemt en me zo nóg dichter tegen hem aantrekt.
Ik vergeet adem te halen, zo erg ga ik op in wat zich hier nu afspeelt. Pas als mijn oren suizen, laat ik hem los. Raspend haal ik naar adem.
‘Dude, wat was dat?’ grinnikt Bill.
Ik laat me achterover vallen en wrijf over mijn voorhoofd. ‘In jouw bijzijn vergeet ik wel eens te ademen.’
Bill zet zijn handen vlak naast mijn heupen en kruipt over mijn lichaam heen, om zich uiteindelijk op mijn borstkas te leggen en zijn lippen op die van mij te drukken. Ik let erop in en uit te ademen terwijl ik Bill probeer naar de zevende hemel te brengen. Want als ik heel eerlijk ben tegen mezelf, kan ik er niet omheen dat ik het beste zoen van het gehele westelijke halfrond.
‘Oh Tom.’ kreunt Bill als ik hem weer laat gaan. Hij laat zich naast me vallen en hijgt, wrijft over zijn voorhoofd zoals ik net nog deed.
‘Vergeten ademen?’
Hij schudt zijn hoofd en kijkt me aan.
‘Je maakt heel wat bij me los.’
Ik kruip dichter tegen hem aan en wrijf even met mijn duim over zijn wang.
‘Bill en Tom Kaulitz, ik wacht godverdomme al tien minuten en jullie komen maar niet. Kom nu eens uit die tent.’
Ik duw Bill van de matras af en werk mezelf dan ook overeind. Als ik omkijk, zie ik nog net Bill op handen en knieën de tent uit gaan. Zijn kontje verdwijnt als laatste uit mijn zicht. Ik kan nu ongestoord naar hem kijken, hij vindt het toch niet erg. Oh, dit is echt het beste dat me ooit is overkomen.
Ik open de rits, stap uit de tent en doe de rits dan weer toe.
‘Wie treed er allemaal op vandaag?’ knoop ik een gesprek aan met Andreas en kijk tussen mijn wimpers even naar Bill. Hij glimlacht en knipoogt, staart dan naar zijn voeten en struikelt nog net niet over de wortel van een boom.
‘Oh, veel bands. Echt, er zijn er bij die echt geweldig zijn en die ik echt wil zien!’
‘Wat heb jij met echt?’
‘Zeg!’ roept hij verontwaardigd en geeft me een duwtje. Ik word het gras in geduwd, maar manoeuvreer me al snel het pad weer op.
‘Dat was écht niet vriendelijk.’ plaag ik hem, leg de nadruk op echt en steek mijn tong ook nog een keer uit. Resultaat? Ik moet wegrennen van een Andreas die me een mep wil verkopen.
Als eerste ren ik het festivaldomein op, verstop me achter een vuilnisbak en wacht tot Andreas voorbij loopt, dat gebeurt echter niet. Als ik omkijk, zie ik dat hij vlak naast me zit. Ik val voorover van de schrik.
‘Doe dat écht nooit meer.’
Ik voel een hand tegen mijn achterhoofd en houd een grinnik binnen. Een hand met zwarte nagels wordt naar me uitgestoken, ik pak die vast en voel de warmte naar mijn lichaam overlopen. Bill trekt me recht. Heel even gaat hij met zijn tong langs het hoekje van zijn mond, genoeg om me bijna mijn beheersing te laten verliezen en hem te bespringen.
‘Komen jullie?’
‘Natuurlijk.’ zegt hij glimlachend en geeft me nog één enkele blik, uitdagend en geheimzinnig.
Bill blijft een vat vol verrassingen.

Reacties: