FanFic.nl

Croyez en vos rêves,ils viennent. [twilight]

2

Wakker worden vond ik nooit leuk. Nee totaal niet. En al helemaal niet als dat de laatste keer zou worden. Een warme stem stond klaar mij wakker te maken. 'Bella liefste.' fluisterde een zachte stem in mijn oor. 'Papa,ik wil slapen.' Mompelde ik en ik trok de dekens over mijn hoofd. Zijn handen trokken de dekens van mij af. Ik gaf een klap tegen hem. Ik hoorde een doffe dreun. Ik schrok in een keer klaar wakker en keek naar het persoon dat op de grond lag. Hij haalde zijn handen door zijn haar en keek ongelovig naar mij. 'Je bent er weer bovenop,'zei hij. 'Ja klaar wakker zoals je ziet.' De jongen die opstond was prachtig. Bruin haar een blanke huid en goude ogen. Ik keek ongelovig. 'Mama!' schreeuwde een klein meisje met een bleek gezicht en bruine ogen. Het meisje klom in een beweging op bed en legde haar arm op mijn nek. Ze was prachtig. haar kleine gezichtje lachte naar mij en ze hield me stevig vast. Op dat moment schrok ik heftig. Ze liet me iets zien wat ik nog nooit had gezien. Er zat een grote groep aan tafel. 'Eten,' verklaarde zij. De jongen keek met een vreemde blik naar het meisje. 'Sinds wanneer eet jij mensen voedsel?'vroeg hij. 'Sinds Esmé iets lekkers heeft gemaakt.' Ze keek met een boze blik naar de jongen. 'Veel praatjes voor je leeftijd.' zei ik. Ze was hoogstens drie jaar. Ze zei veel moeilijke woorden. Haar blik was serieus als een kind van 14 dat zojuist bekend maakte dat het haar niks interesseerde dat haar vader nee zei. Weer liet ze me een beeld zien va haar. Alleen dit ik keer zag ik een vrouw die haar vasthield. Ze was jong en leek op de jongen. Ik liep naar de spiegel omdat ik een borstel wou pakken. Hij lag op een plankje bij de spiegel. Ik schrok van wat ik zag en greep naar een plek die leeg was. Dat was ik niet maar iemand anders. Ik besloot dat ik dit moest nemen zoals het was. Blijkbaar had de jongen niks door. 'Hallo Edward.' zei een jongen met een lach. Ze hete de jongen dus. 'Goed geslapen Bella?' zei een andere jongen die leek op een knuffelbeer. 'Emmet!' gromde Edward. 'Heerlijk Emmet.' Ik moest bijna lachen om de vertoning van de jongen. Blijkbaar was dit gewoon. Dus ik ging er in op en leerde Renesmee beter kennen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.