FanFic.nl

Never mentioned

03 It's good to be Home

Leona P.O.V.

“Guilian! Schiet op!”� Ugh. Waarom kon dat kind nou nooit eens opschieten? Ik liet mijn blik over de menigte op Kings Cross glijden en kwam al snel uit bij mijn favoriete groep van roodharige mensen. Ik begon te rennen, verder geen aandacht aan mijn broertje bestedend, zette me af en sprong op Percy’s rug, wat hem een geïrriteerd gemompel ontlokte. Ik grinnikte en begroette de tweeling met een schok-ring. Heerlijk dat ze de practical jokes van dreuzels voor geen meter snapten. Dat was dan weer het voordeel van midden in een dreuzelwijk wonen. We begonnen door de muur naar 9 ¾ te lopen en uiteindelijk stonden alleen ik, mevrouw Wemel, Guilian, Ginny, Ron en een jongen met zwart haar en groene ogen er nog.
“Leona, wil jij deze jongeman alsjeblieft even begeleiden?”� Ik knikte en wendde me tot de jongen.
“Volg mij maar.”� We liepen door de muur en stonden op het perron.
“Dank je.”� Zei de jongen verlegen.
“Het is al goed, joh. Ik help je wel zoeken naar een coupé.”� Hij knikte en we stapten samen de trein in, waar ik mijn hutkoffer bij de tweeling in de coupé zette. Uiteindelijk vonden we een stukje verderop een lege coupé en probeerden we de hutkoffer in het rek te tillen. Het lukte niet en we stopten met proberen, om even op adem te komen. Plots drong het tot me door dat ik zijn naam niet kende. “Zeg, hoe heet je eigenlijk?”�
“Harry. Harry Potter.”� Ik rolde met mijn ogen.
“Je moet nu niet gaan verwachten dat ik ga kwijlen hoor. Ik bedoel, ik ben wel blij dat we dankzij jou af zijn van Voldemort-”� Ik was een van de weinigen die de duistere tovenaar bij zijn naam durfde te noemen. “Maar ik doe niet aan heldenverering.”� Hij grinnikte.
“Ik ben blij dat je dat niet doet. Eindelijk eens iemand met wie ik een normaal gesprek kan voeren.”�
“Ik ben Leona.”� We schudden de hand en ik liep de coupé uit om Fred en George om hulp te vragen.

Guilian P.O.V.

Ik keek toe hoe mijn zus samen met de vreemde jongen door de muur verdween en volgde vervolgens, samen met Ron, de instructies van mevrouw Wemel op. Niet veel later stond ik ook op het perron en namen we met z’n allen afscheid van mevrouw Wemel. Toen de trein op het punt stond om te vertrekken, sprongen Ron en ik in de trein en gingen we op zoek naar een lege coupé, die we natuurlijk niet vonden. In de volgende coupé die we tegenkwamen, zat de jongen van het station. Volgens de tweeling was dat Harry Potter.
“Zit hier iemand?”� Vroeg ik.
“Verder zit alles vol.”� Voegde Ron er aan toe. Harry schudde zijn hoofd en we gingen zitten. Even later waren we druk in gesprek. Af en toe stelde Ron een vraag, waar ik me persoonlijk voor zou schamen. Maar hé, zo is Ron. Ergens tegen het einde van de treinreis kwam er een meisje bij ons zitten, Hermelien Griffel. Ik geloof dat Ron haar niet zo mocht, maar ik had geen problemen met haar. Goed, misschien was ze een beetje betweterig, maar hé, ik moest samenwonen met mijn zus.

Voor de sorteerceremonie moesten we wachten in een klein kamertje tegenover de grote, eiken deuren van de grote zaal. Daar ontmoetten we Draco Malfidus, die geflankeerd werd door twee grote, brede jongens. Eenmaal in de grote zaal, moesten we wachten tot onze naam werd geroepen, zodat we gesorteerd konden worden. Ik keek toe hoe Harry en Hermelien allebei bij Griffoendor in werden gedeeld en Malfidus bij Zwadderich. Toen werd mijn naam geroepen. Voetje voor voetje liep ik naar het gammele krukje met de sorteerhoed en ging zitten.
“Ah, ik ken jouw familie. Ik had het moeilijk met het indelen van je zus. Goed, nu naar jou. Hmm.. een goed stel hersens. Je zou een goede Ravenklauwer zijn. Je bent ook sluw, niet bang om alles op te geven om je doel te bereiken. Zwadderich wellicht?”�
Niet bij Zwadderich. Alsjeblieft niet bij Zwadderich.
“Niet bij Zwadderich? Waarom niet?”� Ik bleef in mijn hoofd herhalen dat ik niet bij Zwadderich wilde komen. “Goed dan. Dan wordt het maar.. GRIFFOENDOR!”� Ik keek naar de tafel van Griffoendor waar mijn zus met haar hoofd op de tafel begon te bonken.

Leona P.O.V.

Zo gauw de hoed Guilian had ingedeeld bij Griffoendor, liet ik mijn hoofd op de tafel vallen.
“Eh.. Leona? Is alles goed?”� Ik keek op, recht in een paar chocolade-bruine ogen.
“Nee.”� Kreunde ik, toen ik een kleine gestalte onze kant op zag rennen. “Red me.”� Mijn woorden waren nauwelijks hoorbaar en voor ik het wist werd ik aan de kant geduwd, zodat mijn broertje naast me kon komen zitten en ik tegen de eigenaar van die ogen aan werd geduwd. “Sorry Olivier!”�
“Geeft niet. Wie is dat?”� Ik keek opzij, naar de nu breed grijnzende Guilian.
“Dat is mijn hoogst irritante broertje, Guilian.”� Ik keek weer naar Olivier. “Wanneer zijn de try-outs?”� Anderling riep op dat moment Ron’s naam, waardoor ik me op de sorteerceremonie moest concentreren. Ik klapte luid toen ook hij ingedeeld werd bij Griffoendor en naast Harry ging zitten. Even later verscheen het eten op tafel en ik viel direct aan, me niks aantrekkend van het commentaar dat ik van een nieuw meisje, Belinda Broom, kreeg. Ik wist nu al dat ik haar niet mocht.

Na het feest liep ik samen met Olivier de trappen op, naar de leerlingenkamer. Ik probeerde de vlinders in mijn buik te negeren en concentreerde me op het gesprek, wat, zoals gewoonlijk, over zwerkbal ging.
“O, voor ik het vergeet.. Gefeliciteerd. Ik wist wel dat je aanvoerder zou worden. Wat betekent dit voor de training? Wacht laat me raden.. Elke dag een loeizware training?”� Hij grinnikte en woelde door mijn haar.
“Eerst maar eens een goede zoeker vinden. Al heb ik alle vertrouwen in een zeker iemand.”� Ik streek met mijn hand door mijn haar, hopend dat er geen knopen in zaten en lachte.
“Vertel je me wanneer de try-outs zijn?”� Hij knikte en we namen afscheid bij de trappen naar de slaapzalen. Eenmaal boven liet ik me op mijn bed vallen en zuchtte. Het voelde goed om weer thuis te zijn.

Reacties: