FanFic.nl

Aroma

Chapter Eight

Carli

Ik zag zijn blik veranderen. De lust verdween. Hij keek naar de vloer, weer terug naar mij.
"Het spijt me," zei hij zacht. Ik wist dat hij het niet kon helpen. Ik glimlachte naar hem. Hij kwam dichterbij. Ik bewoog niet. Hij ging op het bed zitten, ik zag zijn ogen als zwarte kooltjes naar me staren. De deur ging weer open, Emmett stond op de drempel, met zijn armen gekruist. Voor het geval dat, denk ik.
"Waarom ben je niet bang van me?" vroeg Edward. Ik haalde mijn schouders op.
"Ik weet het niet. Ik zie jullie niet als roofdieren, ik zie mezelf niet als een potentiële prooi. Voor mij zijn jullie mensen als ieder ander in Forks." Hij kwam wat dichterbij, ik zag Emmett's spieren rollen.
"Blijf hier, Emmett, ik weet niet of ik mezelf kan beheersen."
"Ik vertrouw je," zei ik. Ik stak mijn hand uit naar de zijne. Hij bleef doodstil zitten, zoals ik alleen Carlisle had zien doen. Zoals alleen een vampier dat kon. Ik raakte hem aan, zijn koude huid was voor mij een thuis. Ik voelde me veilig bij hem.
"Je neemt een vreselijk risico, Caroline," zei hij haast ademloos.
"Ja. Maar ik vertrouw je."
"Je zou het beter niet doen. Ik ben niet goed voor je, ik ben een monster."
"Een monster zou niet geluisterd hebben naar mijn zielige smeekbede van zonet." Hij trok één mondhoek omhoog in een scheve grijns.
"Misschien niet. Maar een mens zou het niet in zijn hoofd halen een meisje als jij pijn te doen." Mijn glimlach vervaagde, ik dacht terug aan de échte reden van mijn bezoek. Carlisle wist het nog niet, en ik was blij dat Edward mijn gedachten niet kon lezen.
"Of wel?" Hij had mijn bedenking gezien, keek me nu bezorgd aan.
"Nee, je hebt gelijk," glimlachte ik, "geen fatsoenlijk mens. Maar jij dacht niet als mens. Soms neemt de natuur de bovenhand op de beschaving. Soms kunnen we onze gevoelens niet controleren." Hij wist dat ik eigenlijk niet op hem doelde.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.