FanFic.nl

Invisible

*002

Melinda Pov:
Onder weg had ik wat met mijn oom en tante gepraat. Eigenlijk had ik meer het gevoel dat ze me onder vroegen. Maar ik vond ze aardig dus het was niet zo'n probleem. Toen de auto tot stilstand kwam stapte ik uit, het enige wat ik nog kon uit brengen was ''wauw''. Voor me stond een prachtig huis hij was niet klein maar ook niet weer zo groot als een villa. al hoewel het er wel erg op leek. ''Welkom bij je nieuwe thuis''. hoorde ik Denise achter me zeggen. ''Bedankt''. Zei ik en liep met mijn Bagage naar de voordeur. Omdat mijn blik de hele tijd op het huis gevestigd was zag ik niet dat er een hond op de grond lag. Ik struikelde over de hond heen en gaf van schrik een gil. ''Auw'' ik stond op en ging met mijn hand over mijn voorhoofd. De hond kwam kwispelend en blaffend van achter op me af rennen, en voor ik het wist lag ik weer op de grond. ''Goed begin'' zei ik tegen mezelf. De hond ging op mijn rug zitten en likte aan mijn wang. kan het nog erger? opeens hoorde ik iemand in lachen uitbarsten. achter me stond een jongen van ongeveer 19 hij had halflang perfect gestyled haar en donkerbruine ogen. Hij was best wel knap. Hij tilde de hond van me af en hielp me omhoog. ''Hey, ik ben Joe'' zei hij met een perfect glimlachje. Ik keek snel om me heen of de hond me niet weer zou bespringen, en stelde me dan ook voor ''Hai, ik ben Melinda''. Hij bekeek me van top tot teen en nog een keer. Ik voelde me best ongemakkelijk dat hij me zo lang bekeek. "Kan je het zien?" vroeg ik hem met een scheef glimlachje. "Zo, dus jij bent mijn nichtje?"
ik knikte. "Kom, dan kan je de rest ontmoeten". zei hij, en trok me mee naar binnen. Toen ik binnen stond deed ik mijn jas uit en hing hem op de kapstok. Vrijwel meteen kwam er een klein jongetje op me afgerend en knuffelde m'n middel. Hij liet me weer los en zei ben jij Melinda?, Ik ben Frankie. Ik glimlachte naar hem en knikte. Joe liep een kamer in en Frankie en ik volgden hem. Er zat een jongen op de bank bezig met zijn gitaar en de andere jongen naast hem zat wat te sms'en. "ahum". kuchte Joe. De jongens keken op, de jongen die an het sms'en was keek op en vroeg "Joe, je word toch niet verkouden?" Joe oogrolde "nee Nick, we hebben bezoek. hoe blind kun je zijn?" De jongen keek Joe waarschuwend aan, en glimlachte even naar mij Hey, Ik ben Nick en dit is Kevin. Kevin zwaaide even en ging daarna weer verder met zijn gitaar. Denise en Paul kwamen de kamer ingelopen. "Melinda, we moeten even met je praten". Zei Denise met een bezorgde blik.


reactie's?

Reacties: