Hoofdcategorieën
Home » Jonas Brothers » I never believed in love at first sight {Jonas Brothers} » In London ~1~
I never believed in love at first sight {Jonas Brothers}
In London ~1~
PoV Brit:
Het allerleukste aan excursies via school zijn wel de momenten de je niet met de school doorbrengt. Samen met Emma loop ik het hotel waarin we slapen uit. 'Hey, Em, wat zullen we gaan doen?' 'Geen idee, wat kun je doen in twee uurtje vrije tijd in een van de grootste steden van Europa?' Even kijken we elkaar aan en dan proesten we het uit van het lachen. 'Shoppen!' gil ik en ik ren hysterisch tot halverwege de straat. Daar wacht ik totdat Emma me heeft ingehaald. 'Brit, doe normaal! Iedereen kijkt naar ons!' 'So what, niemand hier kent ons, en we komen hier waarschijnlijk toch nooit meer terug. Kom doe nou voor een keertje mee! Wie als eerste bij dat winkeltje daar is, oke?' Ik wijs naar een kleine winkel waar jurkjes in de etalage hangen. In een keer was Emma om. 'Oke,'zegt ze en ze zet het op een lopen. 'Hey, dat is niet eerlijk!' Lachend ren ik haar achterna.
-tijdsprong, in de winkel-
'Kom op Em, we moeten zo terug naar het hotel.' Dat kind kan echt super lang aan het druilen zijn bij het pashokje terwijl ik allang een jurk EN schoenen heb uitgezocht. 'Brit? Welke jurk vind jij leuker voor de gala avond woensdag? Dat is onze laatste avond in Londen en ik wil er graag super uitzien.' 'Emma, je weet hoe ik denk over dit soort feestjes, neem de opvallendste jurk.' 'Euhm, oke.' Emma komt het pashokje uit met in haar hand een knal gele jurk die ook wel bestempeld kan worden met de meest afschuwlijkste jurk ever. 'Of je neemt die andere...?' In haar andere hand hield ze een donker rode jurk met een heleboel glittertjes. 'Ik dacht al...' We gingen in de eindeloze rij voor de kassa staan. De winkel was ingericht met de bedoeling dat het op zo'n oude stations-hal leek en boven de kassa hing een oude stations klok. toen we aan de beurt waren keek ik erop hoe laat het was. 'Shit, Emma, we gaan te laat komen!' We hadden nog ongeveer vijf minuten op terug bij het hotel te komen. Iets wat praktisch onmogelijk was. We rekende af, liepen de winkel uit en renden zo snel mogelijk door de mensen massa op straat. Bij de laatste zijstraat liepen we door het rode licht heen. IK was als eerste aan de overkant en keek even achterom om te kijken waar Emma bleef. Precies op dat moment hoorde ik een gil gevolgd door een klap.Ik schok zo dat ik even niets meer merkte van de mensen om me heen. Mijn mond stond wijd open, ik had zojuist gezien hoe mijn vriendin aangereden werd. Het was niet ernstig, alleen een klein zetje, maar toch. Iemand belde een ambulance. De bestuurder uit een zwarte wagen, die Emma had geraak, kwam naar me toe en stelde me een paar vragen. Ik beantwoorde ze maar kom de vragen een seconde later niet meer herinneren. Ook zou ik de jongen uit de zwarte wagen niet meer herkennen als ik hem nog eens zou zien. Ik kon mijn ogen niet afhouden van mijn vriendin Emma die door ambulance mensen op een brancard werd afgevoerd. Iemand bracht mij de laatste meters terug naar het hotel en ik ontwaakte daar zeg maar uit mijn waas. Want mijn geschiedenis leraar, meneer van Wijk, staat boos voor me. 'Britney Roos Muller, waar kom jij vandaar? Je bent te laat.' 'Ja Brit, je bent te laat!' herhaald Jessica op zeurderige toon. [ha, Jessica mijn BFF, niet dus. Ik heb echt een hekel aan dat bitchje. Ze probeert iedereen onderuit te halen zodat ze zichzelf beter voelt.] 'Ja, en waar zat je?' Vallen Ellis en Ashley [de meelopertjes] Jessica bij. 'Meneer ik kan het uitleggen. Emma is aangereden, ze ligt in het ziekenhuis en ik ge nu naar haar toe.' IK draai me om en loop het hotel weer uit, met een verblufte en verbaasde leraar achter me.
-tijdsprong, in het ziekenhuis-
Voor de derde keer vandaag ren ik de longen uit mijn lijf. Strompelend en struikelend kom ik de eerste hulp afdeling op. IK zou er bijna zelf terecht komen. Slordig trek ik een gordijntje open waar achter Emma zou moeten liggen. Maar daar achter zie ik een bed. Naast het bed zie ik een jongen, hij zit met zijn rug naar me toe. 'Oh, euhm, sorry. Ik dacht dat mijn vriendin hier lag.' Ik word rood van schaamte en wil het gordijn weer achter me dicht doen. 'Wacht' zegt de jongen, 'dit is toch jou vriendin Emma? En jij bent toch Brit? Ik heb je net nog gesproken.' Ik kijk nog eens naar het bed en zie inderdaad iets dat op Emma lijkt. 'Heb jij haar aangereden?' vraag ik aan een achterhoofd, want de jongen zit nog steeds met zijn rug naar me toe. 'Ja, en het spijt me echt heel erg.' zegt de jongen met een schokkerige stem. En dan draait hij zich om, Heel even weet ik niks meer te zeggen, maar van binnen schreeuw ik het uit. Whaa! Nick Jonas!
Reacties:
Oehhh!!Zeg dat ze tegen Kevin, Joe of Nick opbotsen!!
Leuk,, snel verdeR??
I like it I like it I like it.. (zoals in het liedje the middle - Demi Lovato
snel verder!
en mag ik een melding?