FanFic.nl

Impossible

3.2

Uiteindelijk zag Paul de humor ervan ook, en toen we allemaal uitgelachen waren, vroeg Jared:
"Waar ga je nu heen?" Ze waren allemaal even bezorgd om me. Soms dacht ik dat het stiekem allemaal uit de kluiten gewassen babysitters waren.
"Seatle, zei ik al. Ik moet wat ophalen. Ik zag laatste een enorm leuke ketting op internet, en ik heb hem meteen besteld."
"Maar, binnen twee uur is het donker, ik wil niet dat je alleen gaat!" protesteerde mijn broer.
"Paul, alsjeblieft, wat kan er nou gebeuren? En trouwens, Jacob heeft me heel duidelijk uitgelegd welke botten snel en makkelijk breken, ik denk dat ik mijn mannetje kan staan. En í ls ik verkracht wordt, zal ik je bellen, ok?" snauwde ik hem toe. Ik duwde hem opzij en stapte in mijn wagen voordat hij nog verder kon klagen. Maar in mijn achteruitkijkspiegel, zag ik de anderen ook bezorgd kijken. Ik haalde mijn schouders op en vertrok met gierende banden.

Pas toen ik al op de snelweg zat, besefte ik dat ik mijn gsm vergeten was.
"Jammer dan," mompelde ik tegen mezelf. Als ik heel eerlijk was, vond ik het zelf ook niet alleen in zo'n stad rondlopen, zeker niet als het donker werd. Maar ik moest en ik zou absoluut dat boek hebben.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.