FanFic.nl

Impossible

3.3

"Bedankt," glimlachte ik naar de oude man achter de balie. Hij had mijn boek netjes in een zakje gestopt en me een prettige dag gewenst. Hij was ook van indiaanse afkomst, en zijn wijze uitdrukking deed me denken aan de manier waarop Blliy Black vaak keek.
Ik stapte terug de buitenlucht in en wandelde rechtstreeks door naar het boetiekje met allemaal juwelen. Nu ik tegen de jongens gezegd had dat ik een ketting ging halen, moest ik mezelf er wel één cadeau doen.

http://gracemagazine.files.wordpress.com/2008/04/necklace-snake1002.jpg

Toen ik naar buiten ging, was ik twintig dollar armer en een pracht juweel rijker. Tevreden keek ik nog een keer in het doosje, ik merkte dat het al schemerde. Nog even en het was helemaal donker. Maar eerste even een hapje eten kon vast geen kwaad.
Ik zocht het eerste het beste fastfoodrestaurant en ging naar binnen. ik zuchtte bij het zien van de wchtrij, maar ging toch gewoon aanschuiven in plaats van een andere snackbar te zoeken. Ik stond net vijf minuten te wachten toen een bende kerels met veel lawaai binnenstormde. Ik rolde met mijn ogen en dacht onwillekeurig aan Paul en de jongens. Als zij maar niet zo stom deden als ze op stap gingen.
"Hey, schoonheid, slaap je vananvond bij mij?" Kriebels kropen over mijn rug bij het horen van de gluiperige stem, en ik negeerde hem. Plots nam een hand me ruw bij mijn schouder en draaide me om. Ik keek geschrokken in het gezicht van een forse man, hij keek me grijnzend aan.
"Laat me los," stotterde ik.
"Kerel, laat haar met rust." De man die voor me stond in de rij kwam tussen ons in staan en duwde me naar voor, op zijn plek.
"Ga maar eerst. Ik heb geen zin in moeilijkheden." Ik knikte dankbaar naar he m en bestelde zo snel als ik kon een hamburger met frieten. Maar ik voelde meer dan één stel ogen op mijn rug.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.