Hoofdcategorieën
Home » Pokémon » Journey through the Mono region {tijdelijke stop} » Episode Fourty-One - Gettin' nervous because of the darkness!
Journey through the Mono region {tijdelijke stop}
Episode Fourty-One - Gettin' nervous because of the darkness!
Zodra de vier kinderen hun eerste stap hadden gezet in de Whirly Cave, kregen Thomas en Noa allebei een slecht voorgevoel. Elke keer dat ze een stap hadden gezet in een grot, was dat fout gegaan.Zoals die keer dat ze een geheime grot hadden ontdekt, wat een schuilplaats van team Eternal bleek te zijn. Noa en Thomas wisselden een blik uit.
'Wat is er?' zei Jesse, die het leek te merken.
'Nou,' begon Noa. 'De laatste keer dat Thomas en ik een grot in waren gestapt, werden we gevangen genomen door Team Eternal.'
'En waren we bijna vermoord door een Dusknoir,' vulde Thomas aan.
'Oh! Maar dat gaat nu niet gebeuren!' riep Jesse zelfverzekerd.
'Pix...' zei Vulpix opgelaten, die zich in Noa's armen had genesteld.
'Luister maar naar Jesse,' zei Noa sussend. 'Niets aan de hand, Vulpix.'
'Go, Umbreon!' riep Thomas toen het erg donker werd in de grot.
'Breeee!' riep Umbreon en de ringen op zijn lichaam lichtten op.
'Te gaaf,' zuchtte Jesse.
'Jij met je Eevees,' zei Sky met een zucht.
'JONGENS, SKY IS OOK WAKKER!!!!!!!' zei Jesse hyper.
'Joh,' zei Sky droog en hij gaapte.
'EEVEE, KOM ERUIT!!!!' gilde Jesse.
'Eeveeeeeeee!' riep Jesse's Eevee al net zo hyper als Jesse zelf.
'Waar was dat nou weer voor nodig?' zei Sky chagrijnig.
Jesse sloeg een arm om Sky heen en wreef zijn haar in de war. 'Ik wil een Umbreon!' riep hij hyper. 'En misschien gaat dat wel lukken als ik Eevee train in een donkere grot!'
Het woord "donkere" zei hij alsof hij in een horrorfilm zat.
Sky duwde Jesse weg en wreef zijn haar weer plat. 'Nu zit mijn haar stom,' zei hij droog.
'Dat zat het al!' riep Jesse die ondertussen al een halve kilometer voor lag op de rest.
'Ik vind het wel leuk zitten hoor,' zei Noa poeslief.
Sky trok een grimas.
Geen van de kinderen had in de gaten dat Thomas ineens muisstil was geworden. Hij liep erbij alsof hij in de horrorfilm zat die Jesse net geimmiteerd had. Hij had het gevoel dat vanachter elke hoek die hij tegenkwam een Dusknoir kon opduiken...
Jesse was intussen om de vijf minuten Sky's haar in de war aan het vegen en Sky had het al opgegeven om het telkens weer goed te doen en Noa lag bijna op de grond van het lachen.
Plotseling dook er een pokémon voor de kinderen op.
Niemand had het in de gaten en daarom struikelde Jesse's Eevee over de pokémon heen.
'Geodude, Geodude, Geodude!!!' riep de pokémon kwaad en Eevee begon ook kwaad te roepen.
'Hoo! Eevee! Stop!' riep Jesse. 'Gedraag je!'
'Eevee,' zei Eevee geïrriteerd en hij gaf de pokémon, een Geodude, een kopstoot.
Noa scande Geodude met haar pokédex.
Geodude is een rots Pokémon. Hij heeft een hele sterke verdedigende kracht, waardoor hij praktisch elke lichaamsaanval kan weerstaan. Meestal word Geodude gevonden in velden en rotsachtige omgevingen met zijn licaam half ingegraven in de grond. Hij wordt vaak aangezien voor een rots of een kei. Hij beweegt zich gewoonlijk niet tenzij hij wordt gestoord. Dan kan hij erg boos worden en zwaait hij met zijn vuisten. Hij gebruikt zijn armen om tegen steile hellingen te klimmen. Ze zijn trots op hun stoere lichaam en daarom houden ze botswedstrijden om te zien wie het hardst is. Op level 25 evolueert Geodude naar Graveler. zei de pokédex.
'COOL!' brulde Jesse. 'DE PERFECTE MANIER OM EEN UMBREON TE KRIJGEN!!!'
'Door over een Geodude te struikelen?' zei Sky, die amper boven Jesse's geschreeuw uitkwam.
'Nee, sukkel,' zei Jesse, die Sky weer zijn haar in de war wreef. 'Door Geodude uit te schakelen.'
"Uit te schakelen" zei Jesse weer, net als "donkere" alsof hij in een horrorfilm zat.
Thomas werd misselijk, maar hij zei - natuurlijk, hij was immers vreselijk koppig - niets.
Sky rolde met zijn ogen en Noa schoot weer in de lach. 'Nou, succes, Jes,' zei ze.
'Dat rijmt,' zei Jesse hyper.
Sky rolde weer met zijn ogen en Jesse gaf Eevee het commando snelle aanval te doen, maar Geodude was opeens verdwenen.
En op dat moment viel Thomas flauw.
ik kom niet meer bij van het lachen
arme Thomas