FanFic.nl

Our own Humanoid world

22. Donderdag nacht 25/02/2010

Jorinde point of view
“We zijn er!”� riep David. Ik keek naar buiten. We waren aangekomen bij een hotel in Duitsland. Bij Oberhausen. Voor het concert van morgen. We liepen allen naar het hotel. “Jullie spullen zijn al in jullie hotelkamer,”� zei David nog snel. We checkten in en kregen onze kamersleutels. Ik deelde dit keer een kamer met Danny. Mak zou samen slapen met Bill, Tom met Tos en Georg met Gustav. Ik plofte op bed. Ik was nu best wel moe, en het was ook al laat. “Je vindt Bill leuk hè,”� zei Danny. Ik keek op. “Een beetje,”� mompelde ik. “Maar je bent jaloers dat Bill Makbule leuker vind,”� ging Danny verder. “Nee, ik ben niet jaloers. Hoe kom je daar nou weer bij?”� vroeg ik. “Ik ben niet achterlijk hoor,”� zei Danny. Toen was het weer stil. Hij stak zijn oortjes in zijn oren en zette zijn iPod aan. Ik ging van bed af en ging op het balkon staan. Ik was niet jaloers. Hoe kwam hij daar nu weer bij? Ik zou nooit jaloers op hen zijn, dacht ik. Ik keek of Danny niet naar me keek en stak toen een sigaret op. Ik nam een trekje en blies de rook uit. Eigenlijk vond ik roken zo slecht nog niet. Het gaf me een raar gevoel waar ik wel van hield. Toen op het balkon langs me ook iemand buiten kwam, gooide ik mijn sigaret naar beneden. Die doofde onderweg. Ik stak een kauwgom in mijn mond. Tom stond op zijn balkon naar diezelfde maan te kijken als ik deed. “Slaapwel,”� zei ik en keerde weer naar binnen. “Ja, slaapwel,”� zei Tom terug. Ik mikte mijn kauwgom in de vuilnis bak en ging toen slapen.

Het was drie uur in de ochtend toen ik weer eens wakker werd. Ik kon de slaap niet meer vatten dus ging ik even rondlopen. Ik kwam voorbij Bill en Makbule hun kamer. Het gekreun was luid hoorbaar. Ik stond aan de grond genageld. “Die gaan er ook snel mee,”� mompelde ik. Ik legde mijn oor op de deur om te luisteren als het geluid wel degelijk hier vandaan kwam. Het kon net zo goed van bij Tom en Tosca komen. Volgens mij zijn die ook bezig, maar daar ga ik nu echt niet luisteren. Ik liep door en nam de trap naar de onderste verdieping. In mijn pyjama en op mijn blote voeten ging ik het nachtwinkeltje binnen dat grensde aan het hotel. Ik kocht een lading sigaretten zodat ik niet steeds van Bill moest stelen. En ik nam ook nog wat kauwgom. Ik stopte alles in mijn tas en ging even naar buiten. De koude stenen onder mijn voeten deden best pijn, maar ik ging door tot ik ergens kon zitten. Op een stenen trap nam ik plaats. Het was best koud aan mijn kont. Ik stak een nieuwe sigaret op.

Er werd tegen me geduwd. Verward opende ik mijn ogen. Ik keek in Bill zijn ogen. Ik lag op een zacht bed en niet op de stenen grond. “Waarom lag je daar in de regen?”� vroeg hij. Ik keek hem verward aan. “Ik denk dat ik buiten inslaap ben gevallen,”� mompelde ik. “Ga je maar douchen, we vertrekken zo naar de concertzaal,”� zei Bill. Ik knikte. “Zeg waren jullie dat die ik zo hoorde kreunen vannacht,”� zei ik. Bill trok een gezicht. “Nee, dat waren wij niet, maar volgens mij keken Georg en Gustav porno, ofwel speelde Tom een leuk spelletje met zichzelf,”� zei hij. Zijn gezicht stond serieus, maar zijn mondhoeken hielden het niet en gingen weer omhoog. Ik ging toen maar douchen. Danny was al helemaal klaar en keek me raar aan toen ik binnen kwam. “Ik ging een luchtje scheppen,”� zei ik met een grijns. Ik nam wat kleren en ging de badkamer in. Na mijn douche gingen we ontbijten. Ik had eigenlijk geen honger dus at ik ook niet. Maar dorst had ik wel dus ik nam een glas fruitsap.

Na het eten vertrokken we naar de concertzaal. We zaten met z’n allen in één auto. “Tom je zit op een pijnlijke plek!”� gilde Bill. “Eek!”� bracht die uit. “Aah mijn voet!”� riep Makbule uit. “Kramp in been!”� riep Georg. “Ga met je hand daar vandaan Tom,”� zei Tosca kalm. Tom keek waar hij zijn hand had gezet. “Oeps sorry,”� zei hij toen hij zag dat zijn hand in Tosca haar boezem lag. Hij drukte een zoen op Tosca haar lippen. “Danny je schoen zit in mijn gezicht!”� riep ik. Hij verplaatste hem. “Auw mijn hoofd!”� riep Gustav. “Als jullie nu eens allemaal blijven stilzitten zou er niets gebeuren,”� zei Saki die achter het stuur zat. “Nou jij zit niet met acht man op een achterzit,”� zei Tom. “Dat is waar, ik zit in mijn eentje achter het stuur,”� zei Saki. “Aauw. Bill. Je. Hand.”� bracht ik uit. Meteen verplaatste hij zijn hand.
Iedereen was blij toen we bij de concertzaal aankwamen. Iedereen liep kreupel naar binnen. “Ik ben verminkt voor het leven!”� riep Tom uit. “Stel je niet zo aan,”� lachte Tosca. Ze gaf Tom een hevige por in zijn zij. “Ik ben genezen als jij me een zoen geeft,”� zei Tom. “Die moet je verdienen,”� zei Tosca. Weer gaf ze Tom een por. Hij begon heel zielig te kijken. “Als jij braaf oefent krijg je een kusje,”� grijnsde Tosca. Al mompelend tegen zichzelf liep Tom verder. Ik ging naast Tosca lopen. “Je maakt het hem moeilijk,”� grijnsde ik. Tosca wiebelde met haar wenkbrauwen. “Dat is net leuk,”� grijnsde ze. “Heb ik al gezegd hoe geniaal je wel niet bent?”� vroeg ik. “Eh, jah,”� zei Tosca. “Oké, dan heb ik het nog eens herhaald,”� gniffelde ik. We liepen naar de kleedruimtes terwijl de jongens, behalve Danny, doorliepen naar het podium. “Skittles!”� zei Danny vrolijk toen hij de kom zag staan, maar Tosca was hem voor om de kom te stelen. “Zou Bill zijn achtergrond al hebben gezien?”� vroeg ik. “Geen idee, hij heeft zijn laptop niet vast gehad gister avond,”� zei Makbule die naast me kwam zitten op de sofa.

Reacties: