FanFic.nl

Sprookjes.....herschreven in new style

Hans en Grietje

In de stad woonde een afgeschreven houthakker met zijn vrouw en twee kinderen. De kinderen heetten Hans en Grietje. Op een herfstavond zat de houthakker met zijn vrouw aan tafel en keek zijn bankafschriften na. Hij zag dat hij flink in het rood stond en was erg bang dat hij de kinderen niet meer te eten kon geven. De moeder stond op. ‘We gooien de kinderen gewoon weg, ze doen toch al niks voor ons. Ze zitten de hele dag maar met hun luie reet voor de TV. Ze helpen niet eens met de afwas!’

‘Dat kan toch niet!’ Zei de vader verontwaardigd. ‘Je doet het maar en daarmee uit, in de moderne tijd is de vrouw de baas in huis!’ De volgende dag sleurde de moeder de kinderen al vroeg uit bed en gooide ze in de auto. In een groot bos aangekomen gooide ze de kinderen eruit en gaf ze hun elk een brood voor onderweg. Ze probeerde de motor te starten maar de accu was leeg. Ze gaf de kinderen nog een schop die er haastig vandoor renden. Ze pakte haar mobieltje en belde snel de ANWB die haar binnen een uur te hulp zou schieten. Hans pakte het brood van Grietje af en strooide kruimels op de grond. ‘Waar is dat voor nodig?’ ‘Dan kunnen we de weg terug naar huis vinden.’ Ze geraakten steeds verder het bos in en ze werden moe. Ze vielen in slaap op het zachte mos.

Toen ze wakker werden was het al nacht. Ze hoorden helemaal niks, zelfs geen feesttent die de decibellen te hard had staan. Nee, het was helemaal stil. Ze wilden naar huis maar hoe verder ze liepen hoe meer verdwaalt ze raakten. De kruimels waren opgegeten door kraaien. Uit het niets doemde er een landhuis op. Het was groter dan het achterwerk van hun oma en geloof me, die was mega. Ze kwam dichterbij en zagen dat het landhuis helemaal uit snoep bestond. Ze hadden best wel trek gekregen en begonnen als een razende te eten. Opeens ging het doucheraam open en een chagrijnige vrouw stak haar hoofd naar buiten.

‘Wie zit daar zo gezellig te vreten,
Wil je de kraaien neten?’

Ze deed het raam dicht en even later kwam ze naar buiten. ‘Wel, wel, kijk eens wie we daar hebben. 2 kleine kinderen die denken dat mijn snoeplandhuis iets is om op te vreten? Nou ja, jullie zijn nog jong. Kom maar even binnen.’ De kinderen schuifelden voorzichtig naar binnen, ze hadden van hun ouders geleerd niet zomaar naar binnen te gaan bij vreemden. Snel daarna draaide de vrouw de deur in het slot. ‘Nu heb ik eindelijk weer kinderen om vet te mesten, hahaha.’ Ze pakte de 2 kinderen en gooide ze in een kooi.

Elke dag kregen ze veel te veel te eten en ze moesten het allemaal opeten. Daarna moesten ze op de weegschaal staan om te kijken hoe dik ze al waren. Telkens probeerden ze met de weegschaal te rommelen, zodat ze nog niet opgegeten werden. De vrouw werd het uiteindelijk zat en haalde ze uit de kooi. Ze stopte ze in de oven die ze daarna 10 minuten liet voorverwarmen op 120 graden. De kinderen beukten het deurtje open en sprongen de vrouw om de hals. Ze duwden haar de oven in.

Ze liepen naar buiten en renden terug naar de stad. De houthakker was immens blij zijn kinderen weer te zien en vroeg gelijk een scheiding van zijn vrouw aan.
Ze leefden nog lang en gelukkig.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.