FanFic.nl

Impossible

6.1

Ik opende mijn ogen. Tenminste, dat dacht ik, want het was stikdonker. Ik probeerde versuft te bedenken wat er gebeurt was, toen ik twee armen onder mijn benen en middel voelde. Alles kwam terug, in een blinde paniek begon ik te gillen en te schoppen.
"Rustig maar, je bent veilig. Ik doe je niets, we willen je alleen maar helpen." Ik herkende vaag de stem van de jongen die aan het stuur had gezeten. Droeg hij me?
"Ik kan zelf lopen," zei ik kribbig. Ik probeerde me los te wringen, maar ik merkte dat zijn greep geen milimeter verslapte.
"Laat los, of ik..." Tja, wat zou ik? Ik had gezien hoe snel ze waren, hun kracht verbaasde me nog steeds. Ik kon niks tegen hen beginnen.
"Inderdaad," mompelde hij. Hoe heette hij ook weer?
"Edward," zei hij alsof hij mijn gedachten had gehoord, "en jij heet?"
"Maggie." Hij knikte, ondertussen had hij me uit de auto getild en droeg me naar het grote huis dat ik nu pas opmerkte. Hij deed het opvallend vlot, maar toen ik bedacht wat ze waren, leek het opeens erg logisch voor me.
"Je reageert minder hysterisch dan we dachten."
"Ik besef het volgens mij nog niet." Dat ik in de armen van een wezen lag waar ik doodsbang voor zou moeten zijn. Maar ik was niet bang. Om eerlijk te zijn, vond ik hem best aantrekkelijk.
"Je hebt behoorlijk wat klappen gekregen," zei hij grimmig. Ik snapte het niet. Deed ik wat verkeerd?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.