FanFic.nl

Impossible

6.2

Edward droeg me naar binnen, zo snel dat ik amper de tijd kreeg om de regen te voelen die nog steeds met bakken uit de hemel viel. Pas toen we binnen stonden, merkte ik dat mijn haren doorweekt waren, en dat mijn kleren en mijn gezicht helemaal smerig waren. Ik schaamde me kapot.
Mijn schamele uiterlijk stond in scherp contrast met het dure, kraaknette interieur van het huis. Edward liep stug door, droeg me een trap op zonder te aarzelen.
"Liefje, vind je niet dat we wat te snel gaan? Ik bedoel, ik wil best je kamer zien, maar ik denk niet dat Paul dit leuk gaat vinden." En Jacob al helemaal niet. Hij grijnsde flauwtjes.
"Ik had je natuurlijk ook buiten in de regen kunnen laten liggen, maar mijn deftige opvoeding staat dat in de weg."
"Hoe doen jullie dat eigenlijk, die deftige opvoeding?" Moord was daar in mijn ogen geen onderdeel van.
"We doden geen mensen. Wij leven van dieren."
"Echt? Cool. Wat voor dieren?" Ik stelde me hen al voor met een bord regenwormen voor hun neus. Edward negeerde me en deed een kamerdeur open. Het zag er niet eens uit als een slaapkamer, meer als een dokterspraktijk. Ow ja, die vent was dokter...
Pas toen hij me op de tafel zette -die lekkerder lag dan het leek- antwoordde hij op mijn vraag.
"Grote dieren. Meestal vleeseters. Die zijn het beste." Ik trok mijn wenkbrauwen op.
"Ja, tí¹í¹rlijk! Wat doe je dan, even een beer gaan neerhalen?"
"Ja." Mijn mond viel open. Hij grijnsde.
"Je hebt het toch zelf gezien." Hoe sterk en hoe snel ze zijn, ja inderdaad. Maar en godverdomde béér?
"Carlisle komt dadelijk, hij moest nog wat spullen zoeken. Hij wil zeker zijn dat je niets gebroken hebt."
"Ik heb niks, ik kan zo naar huis lopen, hoor." Nu was hij het die een sarcastisch lachje liet klinken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.