FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

62. It's going to be alright

Draco P.O.V.

NOOIT in mijn hele leven heb ik me zo geschaamd. Wat gaat er in ’s hemelsnaam om in dat hoofd van jou? Je bent een schande voor de hele familie!

Ik keek naar mijn voeten en probeerde de ijskoude stem van mijn vader buiten te sluiten. Ik kon maar beter gaan bedenken waar ik mijn zomervakantie door kon brengen, want het was uitgesloten dat ik naar huis kon.

- hoop dat je gelukkig bent met je nieuwe vrienden, want dat is alles wat je nu nog hebt.

Na die laatste woorden vloog de brief in brand en bleef er alleen een hoopje as over. Dat was het dan. Zoveel was ik mijn vader waard. Ik liet mijn adem ontsnappen in een zucht en haalde een hand door mijn haar.
“Sorry dat jullie dat moesten horen.”� Mompelde ik. Lena legde geruststellend een hand op mijn arm.
“Het komt wel goed, Draco.”� Ik schudde mijn hoofd.
“Nee, het komt niet goed. Mijn vader heeft me onterfd en uit huis getrapt. En weet je wat? Daar ben ik blij om. Ik wil niets meer met hem te maken hebben.”�

Lena P.O.V.

Ik luisterde naar Draco, terwijl hij alle opgekropte woede tegenover zijn vader eruit liet stromen in een enorme scheldpartij. Fred was opgestaan van de vloer en stond nu naast het haardvuur, zijn blik gericht op Draco. Ik wees met mijn toverstok op het, nog steeds smeulende, hoopje as en mompelde een spreuk, waardoor het zichzelf opruimde. Daarna liep ik de slaapkamer in, om te kijken of ik daar nog iets op kon ruimen. Ik had de laatste tijd een hekel aan stilzitten. Toen ik de kamer binnenkwam, vielen me meteen twee dingen op. Één: de huiselfen waren vandaag eerder geweest dan normaal, want alles was al opgeruimd en blinkend schoon. En twee: Beau zat op het bed, naast drie enveloppen. Ik pakte de enveloppen op en keek naar de namen. Er was er een voor mij alleen, een voor mij en Fred en een voor mij en Draco. Ik opende de brief die aan mij alleen gericht was en begon te lezen.

Lieve Lena,
Je gelooft nooit wat er vandaag gebeurd is. Ik zat gewoon rustig voor het raam naar buiten te kijken, genietend van het uitzicht, toen er ineens een of andere oude knar mijn kamer binnen kwam. Hij zag er echt vreemd uit. Hij droeg een of ander lang gewaad en had een hele lange baard. Dus ik vroeg hem wat hij hier deed, en toen zei hij dat hij jouw schoolhoofd was en begon hij een of ander vreemd verhaal af te steken over een kasteel waar ze les geven in hele rare vakken. Ik geloof dat hij iets zei over verweer tegen de zwarte kunsten, Bezweringen en, dit is echt te gek voor woorden, VLIEGles. En nu komt het mooiste: hij zei dat ik een heks ben. Ik bedoel, kom op zeg. Ik ben misschien niet helemaal normaal, maar ik ben toch echt niet gek hoor. Er bestaat niet zoiets als magie. Stel je voor. Nou ja, die man zei dus dat er binnenkort iemand langs zou komen om met me mee te gaan naar de.. eh.. hoe noemde hij het ook alweer? O ja, de weg-is-weg. En dat ik vanaf nu les zou krijgen op Zweinstein. Ik weet niet of het slim is om naar een school te gaan waar het schoolhoofd zo gek als een deur is, maar dan krijg ik jou en Draco in elk geval weer te zien. Ik ga nu ophouden met schrijven, want het is al laat en ik moet nog even uitvogelen hoe ik deze brief bij jou ga krijgen. Volgens die oude knar moet ik de envelop gewoon aan de uil meegeven die hier nu zit. Het is zo een mooi beest. Hij is helemaal pikzwart.
Veel liefs,
Sophie

Ik moest even gaan zitten na het lezen van de brief. Perkamentus was naar Sophie gegaan en had gezegd dat ze een heks is? Ik schudde verward mijn hoofd en liep naar Fred en Draco, die uiteindelijk gestopt was met schelden, toe. Ik ging tussen hen in op de bank zitten.
“Lena, is alles oké?”� Vroeg Fred bezorgd, toen hij mijn gezicht zag. Ik knikte en toverde een glimlachje tevoorschijn, waarna ik hem aankeek.
“Sophie komt naar Zweinstein.”� Ik voelde dat Draco zich met een ruk naar ons omdraaide.
“Echt?”�
“Ja. Perkamentus is naar haar toe gegaan.”� Ik gaf hem de brief die ik van Sophie had gekregen en richtte mijn aandacht weer op Fred. “Er is een brief voor ons.”� Hij keek even verbaasd, maar knikte toen, waarna we Draco even alleen lieten en samen de slaapkamer in liepen, waar hij op de rand van het bed ging zitten en de envelop open maakte. Ik las over zijn schouder mee.

Lieve Fred en Lena,
Het hele ministerie gonst van de geruchten over de familie Malfidus. En naar wat we gehoord hebben is Draco uit huis gezet. Ik wil dat jullie hem duidelijk maken dat hij welkom is in het nest. We hebben het er met iedereen over gehad en iedereen is het ermee eens dat de jongen een tweede kans verdient. We hopen dat alles goed gaat op school en dat jullie jezelf niet al te veel in de problemen werken. We zien jullie allemaal in het nest met kerstmis.
Liefs,
Molly en Arthur

Fred draaide zich naar me om en ik glimlachte. Maar de blik in zijn ogen zei me dat hem iets dwars zat.
“Wat is er?”�
“Niets.”�
“Je weet dat ik daar niet in trap.”� Hij zuchtte.
“Het is gewoon.. Nou ja.. Het is altijd al zo druk thuis en nu komt er nog iemand bij. Ik ben gewoon bang dat we met kerst geen momenten voor onszelf hebben.”� Ik streek zacht een lok haar uit zijn gezicht en glimlachte naar hem.
“Maak je daar nou maar niet druk om. Dat komt allemaal wel goed. Daar zorgen we wel voor.”� Hij knikte en ik drukte een kus op zijn wang. “Ik moet nog even met Draco praten. Ik ben zo terug, goed?”� Hij knikte opnieuw en ik liep naar Draco toe. Hij keek even op en ik gaf hem de andere brief, die hij meteen begon te lezen.
“Wij gaan morgen een uitstapje maken.”� Ik keek hem verbaasd aan en hij gaf de brief aan mij. Er stond in dat Draco, ik en Fred alledrie geen lessen hadden de volgende dag, omdat we Sophie mee naar de weg-is-weg zouden nemen. Ik grinnikte, blij dat Perkamentus Fred ook toestemming had gegeven om mee te gaan.
“Nu ik er aan denk, Draco. Het blijkt dat er helemaal geen dreuzel was die je hart heeft gebroken.”� Hij lachte en nam toen afscheid, waarna hij naar de leerlingenkamer van Griffoendor begon te lopen. Ik liep zelf terug naar de slaapkamer.

Reacties: