FanFic.nl

BANG~relation

~Take it easy~

Troostend legt Sasori zijn hand op mijn schouder.
“Wil je Kazuki’s graf zien?”� vraagt hij.
“Graf?”� vraag ik.
“Je zal het prachtig vinden, un”� zegt Deidara.
Deidara en Sasori komen in beweging. Nieuwsgierig loop ik achter hun aan. Hoe verder we lopen hoe duidelijker de geluiden van een waterval worden. Als we stoppen en Deidara met zijn hand wat takken met mooie groene bladeren wegduwt kan ik mijn ogen niet geloven. Ik kijk naar een prachtige waterval. De zon schijnt op de rondvliegende waterdruppels waardoor het lijkt alsof er duizenden glinstertjes rondvliegen. Het gevallen water gaat samen in een heldere rivier. Met grote ogen en open mond sta ik dit alles te bewonderen.
“Ik ben geen uithangbord, un”� zegt Deidara om mij uit mijn trans te halen.
Nu pas besef ik dat Deidara staat te wachten tot ik verder loop.
“Kom maar verder, un. Je hebt het mooist nog geen eens gezien, un”� zegt Deidara.
Ik loop langs Sasori en Deidara en kom onder de schaduw van het bladerendek vandaan. Mijn oog valt op de ronde platte stenen in de rivier die niet boven het water uit komen. Ze vormen een pad naar de oever tegenover ons. Voorzichtig ga ik met mijn blote voeten op de eerste steen staan. Kleine glinsterende waterdruppels spatten op mijn witte gescheurde jurk die ik van Kana had gekregen. De zijde glinstert hier nog meer door. Voorzichtig stap ik op de volgende steen, en de steen daarna, en daarna. Nu ik in het ritme zit begin ik van steen naar steen te springen. Pas na tijdje hoor ik dat Deidara vlak achter me zit te springen van steen naar steen. Ik kijk even over mijn schouder en ja hoor, in al zijn bijna naakte mannelijkheid met de wind door zijn losse blonde haar en zijn natte glanzende huid springt hij op een bijna sierlijke manier van steen naar steen. Omdat ik even door hem ben afgeleid verspring ik me op een steen val naar achteren. Ik verwacht een harde klap op mijn rug maar die komt er niet. In plaats daarvan voel ik Deidara zijn armen om mij heen geslagen.
“Misschien iets te enthousiast, un?”� vraag Deidara.
Ik loop rood aan.
“Zegt de persoon die chikt op explosies”� zeg ik.
Deidara lacht en laat me los. Ik kan het niet laten mijn gezicht nog even naar hem te draaien en mijn tong uit te steken. Lachend spring ik verder tot ik op de andere oever ben. Van wat ik daar aantref krijg ik een brok in mijn keel. Wolken schuiven voor de zon. Er staat een kruis van hout dat versiert is met bloemenkransen die alle kleuren van de regenboog hebben. Om het kruis heen liggen ook prachtige bloemen. Op de horizontale balk van het kruis is er ‘Kazuki’ in gekerfd. Deidara komt naast mij staan en slaat een arm om mijn schouder.
“En? Wat vind je, un?”� vraagt Deidara.
Warme tranen stromen over mijn wangen. Ik glimlach en de wolken schuiven verder zodat er zonlicht op Kazuki’s graf valt.
“Het is prachtig”� zeg ik.
Mijn armen vinden Deidara’s middel en ik druk hem stevig tegen mij aan. Ik laat mijn gezicht op zijn borst rusten. Even lijkt Deidara in de war van deze plotselinge omhelzing maar na een tijdje gaat hij met zijn hand door mijn haar.
“Weet je. Ik en Sasori hebben gezoend, jij en Sasori hebben gezoend, maar wij hebben elkaar nog niet gezoend, un”� zegt Deidara.
Mijn gezicht word vuurrood en ik durf Deidara niet aan te kijken.
“Ja, hoezo?”� vraag ik.
“Zou het niet eerlijker zijn als wij elkaar zoende, un? Dan heeft iedereen elkaar gehad, un”� zegt Deidara.
Mijn rode kleur verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik laat Deidara los en kijk hem recht aan.
“Dus je wil mij allen maar zoenen zodat iedereen gite staat?”� vraag ik.
Nu is het Deidara die rood word.
“Nou, eh…”�
Voor hij verder nog iets kan zeggen onderbreek ik hem.
“Je kan die zoen krijgen ook!”�
Ik sla mijn armen om zijn nek en druk zijn lippen tegen de mijne aan. De adrenaline giert door mijn aderen. Deidara heeft even tijd nodig om zich te herstellen maar zoent mij dan terug. Daar staan we dan, naast Kazuki’s graf waar glinsterende waterdruppels ons om de oren vliegen. Pure gelukkigheid en verliefdheid overspoelen me. Ik kan wel huilen van geluk. Dan laten we elkaar los.
“Dat was… onverwacht, un”� zegt Deidara.
Ik geef hem met mijn wijsvinger een tik op zijn voorhoofd.
“Dit is de eerste keer dat ik je echt zoen en het enige wat je er over op of aan te merken hebt is dat het onverwacht was?”� zeg ik plagerig.
Deidara wrijft met zijn hand over zijn voorhoofd.
“Inderdaad Miss Prinses, un.”�
Weer steek ik mijn tong naar hem uit, ren langs hem en ga springend naar de overkant van de rivier.

In Akatsuki-outfit gekleed loop ik naast Sasori, onderweg naar de Akatsuki-basis. Een groot stuk voor ons loop en nu wel aangeklede Deidara. We lopen langs de rivier van de waterval.
“Dus…”� begint Sasori het gesprek.
“Jij en Deidara hebben gezoend.”�
Mijn gezicht word een beetje rood. Ik kijk weg van Sasori.
“Jij en Deidara toch ook”� zeg ik.
“Jep, en wij elkaar”� zegt hij.
Nu word ik nog roder.
“En jij snijd dit onderwerp aan omdat?”� vraag ik.
“Omdat ik even alles op een rijtje wil zetten”� legt Sasori uit.
Ik zucht en kijk Sasori aan.
“Dat maakt ons liefdesleven toch niet gemakkelijker”� zeg ik.
Sasori kijkt mij nu ook aan en haalt zijn schouders op.
“Wie zij dat het makkelijk zou zijn?”� vraagt Sasori.
Ik zucht weer en richt mijn blik naar de blauwe hemel.
“Niemand.”�
Hiermee lijkt dit onderwerp afgesloten maar na een tijdje wandelen begint Sasori er weer over.
“Dus voor alle duidelijkheid, jij bent verliefd op Deidara en ik ook.”�
“Jep, en Deidara op ons allebei”� vul ik er bij aan.
Sasori knikt bevestigend.
“Dan zijn we dus liefdesrivalen”� concludeert hij.
Ik kijk hem een beetje geschokt aan.
“Kan het niet anders?”� vraag ik.
Sasori zucht nu ook.
“Als het aan Deidara ligt niet”� zegt hij.
Deidara die een groot stuk voor ons loopt heeft niets van ons gesprek opgevangen en wandelt gewoon stevig door.
“Dat is meer dan waar”� zeg ik.
Ik en Sasori kijken weer voor ons uit. We lopen een soort van heuveltje op. De rivier blijft wel in het dal stromen en loopt niet naar boven. Water gaat altijd voor de makkelijkste weg.
“Wat een bitch is het toch”� zegt Sasori.
“Maar wel een bitch van wie we houden”� zeg ik.
Even wordt er niets gezegd. Dan kijken we elkaar met de zelfde grijns aan.
“Denk jij wat ik denk?”� vraagt Sasori.
“Zeker weten”� zeg ik.
Samen rennen we op Deidara af en duwen hem van de heuvel af. Deidara’s gil word gevolgd door een grote plons. Deidara’s hoofd komt drijfnat weer boven uit de rivier.
“Waar was dat nou weer goed voor, un?!”� schreeuwt hij boos naar ons.
“Voor het vreemd gaan”� zeggen ik en Sasori in koor.

Reacties: