FanFic.nl

Fearing hearts.

Proloog.

Sinds mijn eerste treinreis, had ik het gevoel dat ik misschien eindelijk een plek zou vinden waar ik een echt leven kon beginnen. Thuis heb ik dat nooit gekund, als je de plek waar ik verblijf al een thuis kan noemen.
Terwijl ik in de kou alles wat ik kon missen probeerde te verkopen, om te overleven, stonden eerstejaars op Zweinstein te wachten tot de Sorteerhoed hun hun nieuwe thuis toewees, terwijl ik op mijn achtste alleen maar kon hopen dat ik de vrieskou zou overleven.
Maar ik werd sterker, zodra ik besefte, dat ik zelf er voor moest zorgen dat alles beter zou worden. Ik besefte op Zweinstein, dat ik zelf mijn lot kon bepalen, en begon dat te doen. Stukje bij beetje ging het verder, ging het beter, en overleefde ik daar ook, op mijn eigen, afwijkende manier. Maar het lukte, en zelfs beter dan ik had verwacht.
Nadat mijn moeder bij mijn geboorte stierf, en mijn vader te zwak was om me op te kunnen voeden en op straat achter liet, waar ik maar gevonden moest worden, had ik nooit durven hopen dat ik ooit iets warmers zou voelen dan de ijskoude harten die anderen me altijd lieten zien.
Ik had eindelijk een plaats om thuis te noemen.

Reacties: