FanFic.nl

"Obsessie" [afgewerkt!]

Chapter 14.

Jög en Simone zaten bij Marie. Ze zouden praten over Bill zijn situatie. En eigenlijk ook over die van Tom. Deze jaren hadden bewezen dat deze twee jongens niet zonder elkaar kunnen dus moest er iets geregeld worden. Ze waren ook niet alleen met hun drie, een meneer zat er ook nog bij. Hij zou papieren regelen over de jongens. Het was nogal vaag wat hij deed. “Ik denk moesten Bill en Tom elkaar niet meer kunnen zien, dat dit zich herhaalt en ik denk dat geen van beide dit wilt, of wel?”� vroeg Marie. Simone keek met een half oog naar Jög. “Ik heb Bill lang genoeg moeten missen, ik wil hem terug bij mij thuis hebben, maar dan wil ik natuurlijk een gelukkige Bill. Een die praat, verteld over zijn dag, een die normaal naar school kan gaan en vrienden maakt. Gewoon iemand die zonder verdriet of pijn kan leven. Een tien jarige jongen hoort zijn broer niet te missen, dat hoort gewoon niet,”� vertelde Simone. Marie knikte. Ze gaf Simone gelijk. Nu wende ze zich tot Jög. “Hoe denk je een ‘verdrag’ te stellen zodat je zoons elkaar wel kunnen zien?”� vroeg Marie. Jög keek donker, bijna emotieloos. “Laat Tom maar kiezen waar hij wilt gaan wonen. Bij zijn echte moeder, Simone, of ik,”� zei Jög kort. Simone en Marie wisselde even een blik. Marie had nu door dat Jög een onmogelijk mens was om mee te praten. “Je bracht Tom toch mee hè? Laten we hem gaan halen,”� de vage, stille man in het hoekje sprak nu. “Lijkt me prima,”� siste Jög. Met z’n vieren gingen ze richting Bill zijn kamer, daar zaten Bill en Tom. “Bill, mogen we Tom even lenen?”� vroeg Marie. Bill zijn gezicht werd wit toen hij Jög zag. Een flashback speelde zich af op zijn netvlies.

“Bill? Gaat het wel?”� Simone en Marie stonden geschokt voor de lijkbleke Bill. “Haal hem weg,”� mompelde hij. Simone en Marie keken elkaar even aan. “Ga even zitten, we zijn zo terug,”� zei Marie. Simone drukte op haar beurt een zoen op Bill zijn voorhoofd. “Ik weet het jongen, ik weet het,”� fluisterde ze.
De man praatte met Tom apart in het kantoor van Marie. Zijzelf, Simone en Jög mochten niet binnen. Anders zouden ze hem kunnen beïnvloeden.
Bill masseerde zijn slapen. Hij wist niet wat hij moest denken over Jög, maar hij wist wel één ding: Hij wilde absoluut niet bij hem gaan wonen. In nog geen honderd jaar. Simone kwam weer binnen. “Bill liefje, gaat het wel?”� Bill knikte slapjes. “Ik hou van je mama,”� fluisterde hij en omhelsde haar. Simone wist niet goed hoe ze moest reageren. Dit had haar zoon in geen jaren gezegd en ze voelde zich nu extra vertederd. “Ik ook van jou jongen,”� fluisterde Simone terug.

Tom had voor Simone gekozen. Hij zei het wel met een aarzeling, alsof hij ergens bang voor was. De man had allerlei papieren gemaakt die Simone en Jög moesten ondertekenen. Als iemand dat niet wilde ondertekenen zou er een rechtspraak komen. Die was er zoveel jaar geleden ook gekomen waardoor de jongens werden gescheiden. Simone tekende het papier meteen. Jög dacht er langer over na, maar toch tekende hij het papier. Iedereen was daar erg blij om, vooral Simone. Zij wist wat hij haar zonen had aangedaan, dus was ze opgelucht dat zij nu de voogdij over beide kinderen kreeg.
Tom ging thuis zijn spullen ophalen, Bill moest nog in de instelling blijven. De stilte bracht hem tot rust. De flashback had hem dan nog niet met rust gelaten. Weer gingen zijn vingers naar zijn slapen. Ergens hoopte Bill dat hij Jög nooit meer hoefde te zien want hij was erg bang van hem. Later die dag kwam Marie naar Bill toe. “Bill liefje, ik heb goed nieuws,”� zei ze. “Wat?”� vroeg Bill die recht ging zitten. “Je mag over twee dagen naar huis, voor altijd!”� zei Marie met een grote glimlach. “Ongelofelijk,”� mompelde Bill. Een glimlach sierde nu zijn mond. Hij mocht naar huis!

Voor al mijn "Obsessie" lezers x3

Reacties: