FanFic.nl

Verbeelding [Afgelopen]

8.

Tom had al ontbeten toen Bill wakker werd. Ook Gustav had al ontbeten. Georg sliep nog en David was weg. “Euhm, wij gaan even inkopen doen, kijk jij maar een lekker kleffe film met veel gezoen,”� knipoogde Tom. Bill gniffelde en maakte zich cornflakes als ontbijt en zette zich dan voor de tv. Er was net een herhaling aflevering van ‘Sex and the city’ op en dat maakte hem blij want hij was gisteren vergeten te kijken.
Tom startte de auto. “Waarom zei je niet gewoon dat we naar die dokter gaan?”� vroeg Gustav. “Omdat hij het niet zou begrijpen, ik trof hem gisteren huilend aan in zijn kamer, het gaat echt niet goed met hem en dan zou hij zich nog slechter voelen als hij weet dat ik naar een dokter ga voor hem.”� Tom reed de straat uit. “Je hebt gelijk, we kunnen beter afwachten en kijken wat die dokter te zeggen heeft,”� zei Gustav. Tom knikte en reed richting ziekenhuis. Hij hield zijn vingers gekruist dat die dokter er vandaag zou zijn.

“Over vijf minuten heeft dokter White tijd voor jullie,”� glimlachte de juffrouw achter de balie. Tom knikte en sleurde Gustav mee voor een koffie te nemen. “Tom, kalm aan, je strest,”� zei Gustav. Tom zuchtte. “Wat moet ik zeggen zo meteen?”� kreunde hij en nam een slok van zijn koffie. “Meneer Kaulitz en meneer Schäfer?”� Dokter White stond in de deuropening van zijn kantoor. Tom en Gustav schudde de hand van de dokter en gingen binnen. Dokter White ging aan zijn bureau zitten. “Will White,”� zei de dokter. Tom en Gustav gingen ook zitten. “Waar kan ik jullie mee helpen?”� Tom zocht even de juiste woorden. “Het gaat over mijn broer Bill, hij was hier niet zo lang geleden.”� De dokter toonde geen emotie. “Wat willen jullie weten?”� vroeg de dokter. “Hoe we hem kunnen helpen, hij blijft roepen tegen niets en soms slaat hij in het niets, het is zo ingewikkeld,”� mompelde Tom. “Is het goed dat ik eens kom observeren? Ik heb in het verleden nog zulke patiënten gehad,”� zei dokter White. Tom knikte. “Ik zou er alles aan doen, dat hij zich beter voelt, als het helpt dat u komt observeren, graag,”� zei Tom. “Wat is u adres?”� vroeg de dokter. Hij schoof een papier en pen naar Tom die hevig begon te schrijven. “Wanneer kunnen we u verwachten?”� vroeg Gustav. “Ik kom na mijn werk, jullie zullen wel merken wanneer ik er ben,”� zei dokter White. Gustav en Tom knikte en bedankte de dokter. Nadat er afscheid was genomen gingen Tom en Gustav naar de winkel. Er moesten ook inkopen gedaan worden en dat gingen ze nu in een weg doen. Gustav reed nu zodat Tom Georg en David kon inlichten.

Bill dronk wat koffie. Hij verveelde zich nu er niets meer op tv was. En Creep had hem ook nog niet lastig gevallen, niet dat hij dat erg vond. Toen zijn koffie leeg was besloot hij om te douchen. Toen hij eenmaal in zijn boxer in zijn badkamer stond kwam Georg binnen. Bill gaf een gil. “Wat is er?”� vroeg Georg meteen bezorgd. “Je liet me schrikken,”� bromde Bill. “En trouwens, ik wil douchen.”� Georg knikte. “Begrijp ik, maar ik kwam vragen wat jij vanavond wil eten, Tom belde me net om dat te vragen,”� zei Georg. Bill trok een wenkbrauw op. Ook hij was niet achterlijk. “Waarom belt hij me dan zelf niet op?”� Bill hielt zijn Iphone omhoog. “Omdat, ik dat niet weet,”� zei Georg met een kleine grijns. “Lasagne is goed, maar enkel als Gustav hem zelf maakt, die is véél lekkerder,”� zei Bill die zijn make-up begon af te doen. “Goed, ik zal het Tom zeggen,”� zei Georg, en weg was hij. Bill zuchtte en keek naar zichzelf in de spiegel. Hij was een beetje verdikt merkte hij op. “Tom zou hier zeer blij mee zijn,”� mompelde Bill tegen zichzelf.
Hij draaide de kraan op ijskoud en ging dan op de bodem van zijn douche zitten. Hij moest even nadenken. Tom en Gustav die vroeg in de ochtend naar de winkel gaan. In Tom zijn geval zouden ze een halfuur voor sluitingstijd naar een winkel gaan? Georg die zomaar komt binnenstormen om te vragen wat hij wil eten? Bill begreep niet wat ze allemaal aan het doen waren. Hij was zijn eigen verjaardag toch niet vergeten? Nee want dan zou Tom ook jarig zijn merkte hij op. En het is niet eens september.
Het ijskoude water liep nog steeds over zijn lichaam. Hij kreeg er kippenvel van. Bill sloot zijn ogen en probeerde te ontspannen. Het begon hem te lukken om zijn hoofd leeg te maken. “Waarom zo koud water liefje?”� Bill zuchtte en voelde zich meteen weer gespannen. “Zeg, het is niet lief als je me negeert hoor!”� Creep was tegenover hem komen zitten. Ze werd niet eens nat. Bill wreef zijn haar uit zijn ogen en keek Creep lang en geïrriteerd aan. “Als je nou godverdomme niet snel weggaat doe ik je godverdomme iets aan,”� siste Bill. Creep begon te lachen. “Jij weet net zo goed als ik dat jij mij niets kan aandoen,”� zei ze. Bill zuchtte en legde zijn gezicht op zijn opgetrokken knieën. “Waar heb ik dit aan verdient? Wat heb ik mis gedaan?”� snikte hij bijna onhoorbaar. Weer begon Creep te lachen. Echt uitlachen. Bill balde zijn handen tot vuisten. Het bloed steeg naar zijn hoofd en langzaam kleurde zijn gezicht rood. Hij was woedend. Als een bezetene begon hij Creep overal te slaan. Een vaag geschreeuw kwam uit zijn mond. Creep bleef gewoon lachen, ze voelde niets van Bill zijn ‘aanval’. Bill kroop recht en Creep deed hetzelfde. Bill wilde op haar afspringen maar hij was vergeten dat hij in de douche zat en dat Creep zichzelf kon ‘wegtoveren’ waardoor Bill door het glas van het douchescherm vloog. Glassplinters drongen in zijn huid en glasscherven vlogen in het rond. Bill kwam hard op de vloer terecht. Hij stootte zijn hoofd ergens tegen en was bewusteloos. Een grote bloedplas vormde zich rondom hem.

Reacties: