Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » Prophecy » 9 [Wakin' up next to your worst enemy]
Prophecy
9 [Wakin' up next to your worst enemy]
Hoewel ik wakker werd door geschreeuw voelde ik me toch heerlijk. Ik had het gevoel dat ik voor het eerst in tijden echt uitgeslapen had, alsof ik in een diepere slaap was dan ik ooit was geweest. Na een paar seconde drong het geschreeuw tot me door en zag ik dat het van een jongen afkomstig was. Ik zocht mijn bril en toen ik die opzette zag ik Draco staan.
“Wat doe jij hier?”¯ schreeuwde ik terug.
“De vraag is wat jij in mijn bed doet!”¯
“Jouw bed? Alsof…”¯ Ik keek om me heen en besefte dat dit toch inderdaad echt niet mijn bed was. Ron lag niet in het bed naast me en ook de rest van de jongens waren verdwenen. Toen schoot de herinnering van gister weer terug.
“Ben ik echt naast jou in slaap gevallen?”¯ vroeg ik hem verbaasd. De blik in zijn ogen was vol afgunst en dat zei eigenlijk al genoeg.
“Ja. Toen ik wakker werd lag jij daar.”¯
“O nee. Waar zijn we?”¯
“DAT WEET IK TOCH OOK NIET!”¯ schreeuwde Draco en ik schrok van stem. “Alsof ik ooit naast zo’n vuile bloedverrader als jij in slaap zou kunnen vallen. BAH!”¯
Hij stormde richting de deur en stapte die woedend uit. Nadat die met een knal was dichtgevallen viel een stilte. Ik keek opzij naar het flesje slaapdrank. De helft van de inhoud was er uit, al kan ik me niet herinneren dat we er zoveel van gedronken hadden. Ik stak het flesje in mijn zak en liep toen ook de kamer uit. Ik keek de gang rond maar Malfidus was nergens meer te bekennen. Natuurlijk niet, die was allang gevlucht. Toen ik achter me keek was de deur verdwenen. Waarschijnlijk was het een magische kamer, net als alles hier op Zweinstein eigenlijk.
“Harry, waar was je toch? Je lag niet in je bed.”¯ Ik keek om en zag Ron en Hermelien aan komen lopen. Ze hadden hun schooltassen bij zich en achter ze zag ik nog meer Griffoendors uit de leerlingenkamer lopen.
De rest van de dag verliep normaal. De lessen waren saai, ik kreeg strafwerk van Sneep en Draco lachte me daarom uit. De dagen en weken daarna waren ook normaal, al kon ik steeds vaker de verleiding om een slokje slaapdrank te nemen niet weerstaan.
Alles leek weer normaal te worden, tot op een zekere avond, toen ik naast Ron in de Grote Zaal mijn avondeten oppeuzelde en Draco ineens achter me stond, gevolgd door Korzel en Kwast, zijn trouwe volgelingen.
“Aan je galgenmaal bezig, Potter?”¯ Zijn pesterijen waren inmiddels gewoon voor mij, al veranderden die in enkel boze blikken als zijn metgezellen er niet bij waren.
“Je bent heel wat dapperder als je je kleine vriendjes bij je hebt,”¯ zei ik koeltjes.
“Dacht je dat? Ik daag je uit voor een tovenaarsduel. Een tegen een. Het liefst vandaag nog. Of kan je niet duelleren?”¯
Malfidus trok een nep huilgezicht, maar Ron draaide zich om en bemoeide zich ermee.
“Natuurlijk, en ik ben zijn secondant. Wie neem jij?”¯
Malfidus keek Ron verbaasd aan, en draaide zich toen om en liet zijn ogen twijfelend van Korzel naar Kwast en terug flitsten.
“Korzel,”¯ antwoordde hij uiteindelijk. “Vanavond, middernacht, in de prijzenkamer. Bereid je testament maar vast voor.”¯
“Is dat niet wat melodramatisch?”¯ vroeg ik aan Ron toen Malfidus weg was. “Ik bedoel, we kennen toch lang niet genoeg toverkunst om elkaar te vermoorden?”¯
“Nee, natuurlijk niet. Maar je kunt hem wel bang maken.”¯
“En hoe doe ik dat? Hoe werkt een tovenaarsduel? En wat doet een secondant?”¯ vroeg ik, lichtelijk bezorgd.
“Wel, een secondant neemt het over als de duellist het loodje heeft gelegd, maar zoals je net zelf al zei kan dat eigenlijk niet gebeuren.”¯ Ron twijfelde even voor hij doorging. “Hoewel ik Malfidus er wel voor aan zie om stiekem al opgezocht te hebben hoe je iemand om het leven brengt.”¯
Ik keek hem geschokt aan. Dat zou Draco toch nooit doen? Hij was gemeen, maar niet kwaadaardig.
“Maar dat denk ik niet,”¯ stelde Ron me gerust. “Je moet gewoon alle spreuken die je kent in de strijd gooien om Malfidus uit te putten en dan geeft hij vanzelf wel op.”¯
Ron had twee enorme kippenpoten in zijn beide handen en nam van de rechter een grote hap waardoor zijn gezicht meteen onder zat.
“Sorry hoor,”¯ hoorde ik Hermeliens stem zeggen, die blijkbaar aan mijn andere kant was komen zitten. “Maar het lijkt me geen goed idee om in het midden van de nacht te gaan duelleren met Malfidus.”¯
“Ach Hermelien, Harry doet dat soort dingen wel vaker, toch?”¯
“Nee, hij heeft nog nooit geduelleerd Ron. En daarbij is het verboden om ’s nachts door de gangen rond te sluipen. Stel dat Vilder je betrapt, Harry. Dan verliezen jullie alle punten van Griffoendor of worden jullie van school gestuurd.”¯
“Ach, Hermelien,”¯ zei ik, maar Ron liet me mijn zin niet afmaken.
“Jij hoeft niet met Malfidus te vechten, dat moet Harry,”¯ zei Ron nogal op zijn tenen getrapt.
“Laat mij maar de regels overtreden,”¯ stelde ik haar gerust. “Daar word ik gelukkig van.”¯
Hermelien glimlachte weer en stond op, nadat ze een boze blik naar Ron had geworpen.
Ik draaide me weer om en schoot in de lach toen ik Ron zag, die zelfs kip in zijn haar had zitten.
“Mooie secondant ben jij, die onder de kip zit,”¯ lach ik. Ron’s gezicht nam de kleur van zijn haar aan en hij grijnsde verlegen.
“Waar zit het allemaal?”¯ vroeg hij onzeker.
Ik pakte een servet en begon de kip eraf te halen maar zag al snel dat het hopeloos was.
“Ik denk je dat gewoon een douche moet nemen,”¯ zei ik uiteindelijk en Ron knikte instemmend. Ik lachte hem nog stilletjes uit terwijl ik achter hem aan de Grote Zaal uitliep.
Reacties:
“Laat mij maar de regels overtreden,”¯ stelde ik haar gerust. “Daar word ik gelukkig van.”¯
Haha daar ben ik helemaal mee eens.
Wéér een leuk stukje....snel verder!
Melding?
wil je mijn verhaal ook lezen btw?
dankewel
Haha, hoe die twee wakker werden XD
Eerst gaan ze heel lief samen slapen, en dan worden ze schreeuwend naar elkaar wakker. Sukkels x]
En:
“Laat mij maar de regels overtreden,”¯ stelde ik haar gerust. “Daar word ik gelukkig van.”¯
Heel droog x'D
En jij schrijft leuk ^^
xo<3
'“Laat mij maar de regels overtreden,”¯ stelde ik haar gerust. “Daar word ik gelukkig van.”¯ 'Hahaha, wat een cutie =3
'Hermelien glimlachte weer en stond op, nadat ze een boze boos blik had naar Ron had geworpen.' Eerst boze en dan boos, dubbel denk ik? ;$
'Ik draaide me weer om en schoot in de lach toen ik Ron zag, die zelfs kip in zijn haar had zitten.' Hahaha, Ron is cute =3
Je schrijft echt leuk, snel verder alsjeblieft «3
Ah, hoewel ze tegen elkaar stonden te gillen vond ik het toch heel schattig hoe ze wakker werden:3
Maar he, ik vind nou eenmaal rare dingen schattig!
Ron is trouwens ook echt cute, zelfs met kip in zijn haar(:
En voor de verandering houd ik het een keertje wat korter, sorry. Ik heb totaal geen inspiratie voor reactie'en.
Trouwens, als je dit eerder leest: check je mobiel!
Xx