FanFic.nl

[Doujinshi] Zwarte Hemel

Juuroku

Juuroku

Bij de eerste aanraking met zijn bloed herinnerde ik mij alles weer. í­k was het meisje uit mijn dromen. Hiou Ellen was mijn echte naam. Het was de naam van een zeldzame volbloed baby die vijftien jaar geleden was geboren. Ik was zwak als baby, veel te zwak was ik voor een Vampiersbaby te zijn… Ik was haast zoals een menselijke baby…
Constant werd ik in het oog gehouden door verschillende verpleegsters tot ik vier werd. Ik was nog steeds te zwak, maar ik hoefde geen extra zorg meer. Toch werd ik nooit alleen gelaten, want we woonden in een groot kasteel en hadden een harem aan butlers en meiden die constant rond hun meesters hingen.
Wat mama me vaak vertelde was dat ik op een dag een mooie, prachtige koningin ging zijn. Lachend, maar zonder te weten wat het inhield, was ik daar erg blij mee. Het betekende dat ik met mijn liefste broer mocht trouwen, waar ik ontzettend veel van hield.
Toen Juro op een dag na een gevecht thuis kwam onder het bloed van zijn wonden, had ik vliegensvlug mijn verpleegsterkleren van Carnaval aangetrokken en de medicijnenkast opengetrokken. Ik had toen í¡lles wat ik vond voor hem op de grond gelegd en was een soeplepel gaan halen. Ik goot de lepel vol met alle drankjes die ik maar kon vinden en zei poeslief tegen de verbaasde Juro dat zijn mond moest opendoen. Juro begon natuurlijk luidkeels te lachen en ik gooide de lepel boos op de grond. Gillend zei tegen hem dat hij moest luisteren naar mij om beter te worden, waarna hij mij lief uitlegde dat hij ook kon genezen door aan zijn wonden te likken. Dat deed hij met zijn rechterhand en de wonden daar verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik nam zijn andere hand en deed hetzelfde, waarna die wonden ook op hun beurt verdwenen. Hij gaf mij dankbaar een knuffel.

“Ben ik nu goed genoeg?”� Vroeg Juro toen ik mijn tanden soepel uit zijn hals liet glijden.
“Sorry.”� Fluisterde ik, terwijl ik niet wist wat ik moest doen. Ik hield van Dorako, maar ook van Juro…
“We zijn voor elkaar voorbestemd.”� Zei hij. “Het was al afgesproken van voor we beiden geboren waren.”�
Ik knikte, want hij had gelijk.
Senzo, een eeuwenoude profeet had de liefde van twee ongeboren een decennium op voorhand voorspeld. Hij die ging regeren over de Vampiers en zij aan zijn zijde, klaar voor het volk rechtvaardig te regeren. Met onze komst had de machtige profeet vrede en geluk voorspeld voor ons ras.
Hij boog naar mij toe en drukte zijn lippen liefdevol op mijn mond… Ik beantwoordde zijn kus…
De deur vloog plots met een klap open en we lieten elkaar geschrokken los. De man die de deur liet openvliegen kreeg meteen een vuurrood gezicht.
“Sora, wat is er?”� Vroeg Juro overduidelijk geïrriteerd.
“Ehh, een van de andere gasten zag een van onze leerlingen haar vriendje bijten.”� Zei Sora over zijn toeren
Mijn hart ging tokitoki tekeer: niemand kon Dorako en ons gezien hebben in onze kamer?
“Wie waren het?”�
“Goka Amane en Ryuu Kaname, maar we moeten hier weg!”� Sora werd elke seconde hysterischer en er kwam een politieagente in de deuropening staan. Het was een raadsel of ze die laatste -nogal verdachte- zin had gehoord.
“Bent u de groepsleider van de groep kinderen die momenteel in dit hotel verblijft?”� Vroeg ze zelfverzekerd.
Juro stond op, want hij zat nog steeds voor mij op de grond en ging voor haar staan.
“Dat ben ik, Hiou Juro.”� Zei hij nogal plechtig. De agente bekeek hem aandachtig en haar ogen bleven hangen op de bebloede hals. Met haar blik vol afschuw keek ze op haar beurt naar mij. Mijn mond die nog vol vers bloed hing, viel op vanwege het licht dat vanaf de gang in de kamer scheen.
Lap, nu zitten we zeker in de problemen.

Reacties: