FanFic.nl

Closer to the edge [3 shot]

I will never regret.

Ik sta weer op en loop weer naar binnen. Ik loop door naar de eenvoudige keuken, waar ik de meest geweldige gerechten uittover, naast mijn slaapkamer, the place where the magic happen. Ik doe de koelkast open en pak een pak melk en slagroom. Dan pak ik een beker uit de kast en doe er melk in. Dit zet ik in de magnetron. Ondertussen pak ik de cacaopoeder en een lepel. Dit zet ik op het aanrecht neer. Ik wacht op de ping en maak mijn warme chocolademelk met veel slagroom af. Dan loop ik terug naar het balkon, ga weer op mijn vaste plekje zitten, en voel wederom de wind die met mijn haar speelt. Ik neem voorzichtige slokjes van mijn hete chocolademelk en moet direct weer aan jou denken. Het doet nog steeds zoveel pijn, ik kan er nog steeds niet tegen. De volgende herinnering schiet als een kogel door me heen.

Shannon staat tegenover me. Isabel is de deur uit. We hebben ruzie.
“Man, ik zeg het je toch? Ze gaat vreemd, ze bedriegt je! Het zal mij niet verbazen dat ze dat de afgelopen vijf jaar ook heeft gedaan. Jared, dwaas, luister naar me. Ze bedriegt je, verdomme, geloof me!”�
Ik kijk hem vol minachting aan, terwijl de pijn door me heen schiet. Vijf jaar geleden was de stedentrip, we werden stapelverliefd op elkaar, en met twee weken woonde je bij me.
“Shannon, als je er zo heilig van overtuigd ben, van wie weet je het dan?”� vraag ik hem, op normale toon.
“Van Ashwin, die gozer die aan het einde van je straat woont, die je echt een kwal vind. Hij heeft het met haar gedaan, Jared. Hij heeft verdomme haar genomen! Geloof me nou!”�
“En jij gelooft Ashwin? Die gozer is al sinds het begin af aan jaloers op mij en Isabel.”�
“Jezus Jared, stik er maar in, ik ben er klaar mee, als jij je ogen niet wilt openen, dan niet. Bekijk het maar, I’m fucking out of here.”� Kwaad draait hij zich om en stormt de deur uit. De steek van pijn wordt nog erger. Shannon zou zoiets nooit zeggen, hij is juist blij voor me. Dit moet wel menens zijn. Ik voel tranen opkomen en laat ze de vrije loop. Ik laat me op mijn knieën vallen, en jank alles erut.
’s Avonds kom je thuis. Ik hoor de deur in het slot vallen.
“Liefje, ik ben thuis.”� Klinkt het vrolijk in de gang. Ik antwoord niet.
“Mop, zit je op het balkon? De muziek staat aan, dus het zal wel. Is er iets aan de hand?”� Ga je vrolijk verder.
“Nee.”� Klinkt het ruw, gebroken uit mijn keel. Ik hoor zachtjes je voetstappen door het huis heen lopen, en weer wellen er tranen op. Je komt naar het balkon toe, ziet me zitten en komt dicht tegen me aan zitten.
“Hé, wat is er?”� vraag je bezorgd. Ik draai mijn hoofd naar je toe. Je handen vegen mijn tranen weg. Je wilt je armen om me heen slaan, maar ik weer je af.
“Is het echt zo?”� vraag ik je zachtjes.
“Wat is echt zo liefje?”� vraag je, ontwetend.
“Ga je vreemd?”� vraag ik, straight to the point. Je kijkt me ontzet aan, je ogen groot, je ademhaling gaat sneller. Je hersteld snel, maar ik ken je goed genoeg.
“Nee.”�
“Leugenaar.”�
“Ik lieg niet.”� Je kijkt me aan, je ogen onschuldig. Ik wend mijn hoofd af en bijt op mijn onderlip om de tranen in bedwang te houden. Ik haal diep adem. Dan draai ik me weer naar je toe.
“Ik wil dat je je spullen pakt en vertrekt.”�
“Waarom?”�
“Hoelang ging je al vreemd?”� Je slaat je ogen neer.
“Drie jaar lang heb ik al verschillende affaires.”� Ik voel woede in me opkomen en ga staan.
“Pak je spullen, en vertrek.”�
“Jared, schatje, nee, alsjeblieft, doe het niet, ik kan niet zonder je leven. Jared!”� Vol minachting kijk ik je aan, een spottende glimlach speelt om mijn lippen.
“Schijnbaar kan je wel zonder me leven, je hebt al drie jaar lang affaires. Vannacht slaap je op de bank, ik wil dat je morgen vertrekt.”� Ik kijk je aan, mijn tranen nog steeds bedwingend.
“Waar moet ik heen?”�
“Dat zoek je maar uit. Ik ben vannacht weg, je huissleutel ligt morgen op de kleine tafel, ik ben met het avondeten terug, je mag van mij nog mee eten, en daarna ga je definitief weg.”� Met deze woorden verlaat ik het balkon, loop de voordeur uit en laat deze hard in het slot vallen. De tranen racen intussen uit mijn ogen. Op naar Shannon om daar uit te huilen als een klein kind met een schaafwond op zijn knie.

Ondertussen staan de tranen weer in mijn ogen. Vijf geweldig mooie jaren, waarvan je er drie ook met anderen deelde. Ik heb er geen spijt van, ik zal er nooit spijt van hebben. Het is ondertussen een jaar later, en nog ben ik er kapot van. Ik neem mijn laatste slokken chocolademelk. Ik veeg de tranen weg, ik ben er klaar mee, je hebt me bedrogen. Toch zal ik nooit spijt hebben. Ik pak het collegeblok weer, en schrijf de volgende zin op die door mijn hoofd heen schoot.

No, no
I will never regret.

Reacties:

SaarForYou zei op 3 sep 2010 - 18:35:
CRAP?
Wow, als dat crap was, dat zijn mijn verhalen....'

dit was echt fucking mooi weer. ;o

Neeriash zei op 3 aug 2010 - 13:53:
Helemaal niet crap het vorige stuk! :o
En dit stuk vond ik zo lullig,
Poor Jared <3 hij verdient beter dan die gemene Isabel!

Snel verder! (:

Merel zei op 3 aug 2010 - 13:22:
Aaaguuut....
Maar Jared kan wel bi jmij komen, hoor (Al is Shannon cuter)
En die Isabel is een trut. Zo. Da's eruit.

SNEl meer?
En Crap, amehoela!

xxxx'

MoonRocker zei op 3 aug 2010 - 0:27:
Aww, arme Jared.
En wat een rotwijf, die Isabel.
In het vorige stukje leek ze zo lief en mooi.
En dan gaat ze drie jaar lang vreemd! o.o
Poor, poor Jared. *hugs*
En niks te crap, jij!
Het is mooi :}

xo<3