FanFic.nl

My 100 little stories

6. Regen

Ik weet het nog zo goed.
Ik was geïrriteerd omdat hij niet opschoot. Voor de zevende dag achter elkaar zat ik daar, op mijn barkruk in het hoekje van de bar waar niemand me zag. Ik wierp voor de zoveelste keer dat uur een blik op de klok.
Vijf voor zeven. Om zeven uur zou de bar sluiten. Schiet op, schiet op, dacht ik. Ik hoorde de deur open gaan.
‘Sorry, meneer, we gaan zo sluiten,’zei een vrouwenstem. Er kwam geen antwoord. ‘Meneer, ik verzoek u om te gaan, het hee…’ Haar stem stokte en ik hoorde haar een zachte “o”� slaken.
Dat is hem! Dacht ik. Het moest wel! Ik keek om, en jahoor. Daar was hij dan, eindelijk.
Drie minuten voor sluitingstijd.
Ik sprong direct van mijn kruk af, en huppelde bijna naar hem toe.
‘Laat mij maar even,’zei ik tegen de sprakeloze vrouw. Ze liep naar achter toe, struikelde bijna over een omgevallen stoel, werd rood-hij hield zijn adem in, beet op zijn lip- en maakte dat ze weg kwam.
Ik keek de man voor me aan. Hij keek wantrouwig terug, terwijl zijn ogen van links naar rechts schoten.
‘Je hebt me laten wachten,’zei ik, quasi beledigd. Hij keek me nu recht aan.
‘Dat spijt me, mevrouw,’zei hij beleefd. Er verscheen een glimlachje op mijn gezicht, en stak mijn hand uit. Hij aarzelde even, maar pakte hem toen beet. Zijn uitdrukking veranderde: hij leek nu eerder verbijsterd en verbaasd.
‘Hoe…’begon hij. Ik schudde mijn hoofd.
‘Niets vragen. Kom. We worden er zo uitgeschopt. Ik ga jou iets leren.’ Ik trok hem mee naar buiten, waar de regen nog steeds neerdaalde.
‘Waar breng je me heen?’ Hij begon in paniek te raken, toen ik hem mijn kleine weetikhoeveelstehands autotje in duwde. Hij wilde weer uitstappen, maar ik hield hem tegen.
‘Uhuh,’zei ik zacht. ‘Blijf je bij mij? Alsjeblieft? Ik leg het later wel uit.’ Hij keek me even aan en sloeg toen zijn ogen neer.
Waarschijnlijk had hij met zijn gave mijn gevoelens voor hem gevoeld.
‘Oké,’fluisterde hij. Ik grijnsde.
‘Mooi.’ Met één hand aan het stuur, de ander op zijn gehavende hand scheurde ik richting het bos.
‘We gaan jagen,’kondigde ik aan. Hij keek me niet begrijpend aan.
‘Waarop?’
‘Op dieren.’

Nu, vele jaren later, weet ik dat hij van me houd. En toch gaat hij mee. Vechten.
‘Alice!’ Ik hoord hoe hij naar me toe komt. ‘Kom je? We gaan jagen.’
‘Waarop?’vraag ik toonloos.
‘Op Victoria en co,’fluistert hij in mijn haar. Ik verberg mijn gezicht in zijn overhemd, en snik de longen uit mijn lijf.
‘Hé, wat is er nou?’vraagt hij geschrokken.
‘Ik ben gewoon bang om je te verliezen, ja?’snauw ik. Hij grinnikt.
‘We beginnen morgen pas met de training, lief. Dus het duurt nog wel eventjes. Kom, vandaag hebben we nog..’ Hij trekt me mee naar de bank, die voor het raam staat gepakeerd.
Ik word door hem op zijn schoot getrokken. Hij streelt mijn linkerarm.
‘Kijk, het regent,’fluistert hij. Ik kijk op, en zie het inderdaad gieten.
Het regende.
Ons weertje.

Ik voel zijn lippen in mijn haar, en weet dat hij er alles aan zal doen om te overleven, mij te beschermen.

Cause we belong together now, yeah
Forever united here somehow, yeah
You got a piece of me
And honestly
My life would suck without you

Reacties: