FanFic.nl

Oh Boy - DM

Drei

In de kerkers kwam ik de Wemeltweeling tegen. Ik was behoorlijke fan van hun grapjes, en hun snoep was gewoon legendarisch. Maar echt kennen deed ik hen niet. Ze keken me geïnteresseerd aan.
"Wat?" vroeg ik. Mijn stem klonk net niet bot genoeg om hen weg te jagen.
"Nou, succes," zei de ene. Natuurlijk, de hele school wist dat ik, een meisje, bij het team van Zwadderich wilde spelen. Het verrastte me.
"Oh... Bedankt," mompelde ik verlegen. Ik veegde door mijn krullen en staarde een beetje naar mijn voeten.
"We denken wel..."
"...dat je het kan."
"We hebben je..."
"...zien oefenen met je broer." Ik luisterde geamuseerd naar de manier waarop ze elkaars zinnen afmaakten. Naadloos, zonder enige aarzeling. Ik glimlachte.
"Bedankt. Ik hoop echt dat ik erbij kan. Hoewel, ik denk het niet, hoe goed ik ook ben, ze laten nooit een meisje bij het team." Ze keken elkaar aan.
"Nou, je mag best...."
"...bij ons team, hoor" Ik grinnikte.
"Ja, ik zal erover nadenken," speelde ik het spelletje mee, "jullie vallen best mee. Voor Griffoendors tenminste." Ze keken me nep beledigd aan.
"Ja, jij bent ook best ok. Voor een Zwadderaar." Ik lachte nog een keer.
"Wat doen jullie hier eigenlijk?" vroeg ik nieuwsgierig.
"We zoeken iets om Mevrouw Norks af te leiden, zodat wij kunnen inbreken in Vilders kantoortje."
"Hij heeft onze ketel afgenomen, en nu kunnen we geen snoepjes meer maken."
"Jammer, ik vond de braakbabbelaars echt geslaagd."
"Lou!" Ik keek over mijn schouder en zag Blaise op me af lopen, met Draco en Pansy. Nog zo'n fake geval, Pansy Parkinson. Als ze nog één keer zo klef lacht, dan doe ik haar wat. En die stem. Ik stel me de ducktape op haar gezicht al voor!
"Doei," zei ik tegen de tweeling. Ze grijnsden en liepen de andere kant op.
"Hey, wacht!" riep ik hen na. Ze keken me vragend aan.
"Het klinkt misschien te makkelijk, maar je moet tonijn proberen. Ze eet zichzelf te pletter aan vis, dan kan ze uren niks dan liggen en boeren," deelde ik mijn trucje mee.
"Bedankt!"

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.