FanFic.nl

Tell me why! (jonas brothers)

deel 3: de ketting

Jennifer pov:
Ik stond in een etalage naar perfecte schoenen te kijken voor onder m’n jurkje dat ik net gekocht had toen sascha me opeens aanstootte. ‘Je raad nooit wie er nu recht op ons af komt lopen’. Ik draaide me om en zag wat ze bedoelde. Joe kwam gewoon recht op ons aflopen. Zou hij me nog herkennen? ‘oke, rustig blijven’ zei ik tegen sascha die hem al bijna om de nek vloog. ‘Ja, ja ik zal rustig doen’ beloofde ze me. Maar toen die eenmaal voor ons stond slaakte ze een gil van blijdschap. ‘Sas, rustig nou’ zei ik. ‘Sascha dit is Joe, Joe dit is Sascha.’ Stelde ik ze aan elkaar voor. ‘En hoe heet jij dan?’ Vroeg Joe aan mij. Oh, stom. hij wist mijn naam natuurlijk ook nog niet. ‘Ik ben Jennifer’. ‘oke, Zouden jullie me kunnen helpen?’ ‘Dat ligt eraan waarmee?’ Vroeg Sascha. Ik was verbaasd dat ze nog zoveel wist uit te brengen. Zij was namelijk van het begin af aan al gek op Joe. ‘Ik zoek een ketting voor een heel speciaal persoon’ ‘als je hier om de hoek gaat zitten er iets van 3 juweliers op een rij’ zei ik snel. Ik zag dat Sascha naar beneden keek. ‘oké, thanks. En hoe kom jij trouwens aan zo’n blauw oog?’ Nu was het mijn beurt om naar beneden te kijken. ‘ze is gevallen’ zei Sascha. ‘En wat doen jullie eigenlijk zo vroeg in de stad? Bleef Joe doorvragen. ‘Ze had dringend afleiding nodig en we moeten er perfect uitzien voor vanavond’. ‘Vanavond?’ Joe keek ons vragend aan. Hij wist natuurlijk niet dat wij naar het concert zouden komen. Hij wist niet eens dat we fans waren. ‘ja, we komen naar jullie concert’ antwoordde ik. ‘Oh leuk, tot vanavond ’ Joe draaide zich om en wou weglopen maar toen bedacht hij zich. ‘Hebben jullie anders zin om vanmiddag bij de soundcheck te komen kijken?’ Zonder dat ik tijd had om na te denken schreeuwde Sascha al ‘JA’. ‘oké, kom dan vanmiddag om 3 uur naar de achteringang van AHOY’ ‘ is goed’ schreeuwde Sascha Joe na die nu echt verdwenen was. Toen Joe ook helemaal uit het zicht was schreeuwde Sascha het uit ‘ ik heb net gewoon met de Joe Jonas gepraat’ ‘sas, doe is rustig iedereen kijkt ons aan. De Joe jonas is ook gewoon maar een mens hoor’ ‘ ja, weet ik en ik heb met hem gepraat’ gilde ze enthousiast door. ‘ kom dan gaan we naar huis om ons om te kleden’ zei ik lachend. Eigenlijk was het best grappig om te zien. Samen liepen we door de winkelstraat richting huis om ons voor te bereiden.

Joe pov:
Toen ik de hoek om was hoorde ik sascha nog gillen van blijdschap. Ik moest lachen. Eigenlijk was ze best mooi en grappig. Joe, houd je hoofd erbij. Daar is het nu de tijd niet voor. Nadat ik alle juwelierszaken had bezocht, had ik eindelijk de perfecte ketting gevonden.
*Tijdsprong - terug in het hotel*
Toen ik de hotelkamer in kwam zat nick wazig op de bank voor zich uit te staren. Kevin zat samen met frankie een spelletje te doen en pa zat achter de laptop. ‘hey’ riep ik vrolijk. Ik kreeg niks terug behalve van pa. ‘Nou, er is er tenminste één blij om me weer te zien’ ik ging op een stoel zitten. ‘ Ik zag jennifer nog’ Kevin stond op en ging naast Nick op de bank zitten. ‘ Wie is jennifer? Vroeg kevin verbaasd. ‘ jahoor als het over vrouwen gaat geeft meneertje hier me wel aandacht. Jennifer is dat meisje van de klimhal’. Nu had ik Nick ‘s aandacht ook te pakken. ‘ik kwam haar tegen in de stad. Ze was amen met sascha’. ‘Wie is sascha? Vroeg frankie die er inmiddels ook bij was komen zitten. ‘Een meisje. Jennifer ’s vriendin om precies te zijn. Veel te jong voor jouw. En ze komen vanmiddag om 3 uur naar ons kijken.

Nick pov:
Ik zat er met m’n gedachten niet bij. Ik dacht nog steeds aan m’n droom van vannacht. Wat zou het betekenen? Mijn gedachtes werden ruw verstoord toen Joe binnenkwam en begon over ene Jennifer. Vast weer een leuk meisje die hij had ontmoet. Toen hij zei dat het het meisje van de klimhal was keek ik op. Hij zou haar toch niet leuk vinden. Ik voelde dat ik jalours was. Maar toen hij later over ene sascha begon wist ik gewoon dat hij die sascha veel leuker vind dan jennifer. Gelukkig maar. Ik voelde een raar gevoel in m’n buik als ik aan haar dacht. Was ik nou verliefd? Die vraag stelde ik me de hele ochtend al. Maar nu wist ik het haast zeker: ik was verliefd. Toen Joe zei dat ze vanmiddag langs zouden komen schrok ik me wild. Even was ik bang dat ze het zouden merken omdat ik het wel uit wou schreeuwen, maar gelukkig kon ik me inhouden en zei alleen maar ‘ oh, leuk’. ‘Ze had ook een blauw oog, al geloof ik daar niet zoveel van’ ging Joe zijn verhaal verder. ‘Wie, sascha?’ ‘Nee, we hadden het alweer over Jennifer hoor. Waar zit jij met je gedachten?’. Eerlijk gezegd wist ik het zelf niet meer. ‘ Waarom geloof je niet dat ze gevallen is?’ vroeg pa die zich inmiddels ook had aangesloten bij de groep. ‘ Nou, als je valt heb je niet zo’n blauw oog en trouwens ze had ook allemaal blauwe plekken op haar armen. Het leek wel of ze was geslagen’. De woorden gonsden door m’n hoofd. ik dacht gelijk aan de ruzie die ik gisteren had gezien tussen haar en dat vriendje. Hij pakte haar erg stevig vast toen ze weg wou lopen. Zouden daar die blauwe plekken van komen? Zou ik het aan de rest vertellen? Die vragen bleven maar door m’n hoofd spelen. Ik besloot uiteindelijk om het toch maar niet te doen. En als ze vanmiddag hierheen komt kan ik het haar eerst zelf vragen. De rest praatte nog steeds over de zogenaamde val van Jennifer terwijl ik naar m’n kamer liep. Ik hoefde het niet te horen. Waarschijnlijk wist ik toch al lang wat er aan de hand is. Ik besloot om me alvast in te gaan voorbereiden voor de soundcheck. Want als Jennifer komt. Moest het perfect gaan. Ik pakte m’n gitaar en begon met spelen.

Reacties: