FanFic.nl

Bite [Vamps]

Talking 'bout some serious stuff [40]

Ik ga op de zetel zitten, zonder enig geluid te maken, en staar voor me uit. Goed, Julia is in mijn bezit. Heel goed zelfs. Het is honderd procent zeker dat ze De Uitverkorene is, alle boeken die ik erover gelezen hebben, zijn het met mijn beslissing eens.
Maar waarom duurt het zo lang voor ze transformeert? Emira, ja, zij transformeerde al na drie maanden. Maar zij is niet voor niets de legende.
Ik voel een krop in mijn keel als ik aan haar terugdenk. Waarom heb ik haar ooit laten gaan?
Julia lijkt bizar veel op haar, en dat is waarschijnlijk omdat ze een deel van het gen heeft overgekregen. Wat betekent dat ze familie zouden kunnen zijn. Of het gewoon zijn!
Er wordt gezucht vlakbij, dus kijk ik snel om me heen. Julia stapt naar me toe, maar duidelijk met tegenzin. Ik zeg niets, wacht geduldig tot ze naast me zit. Ze probeert zoveel mogelijk afstand te houden als mogelijk, en kijkt langs mijn hoofd naar een punt op de muur.
'Demitri?' Ik maak een bevestigend geluidje en leun met mijn rug tegen de leuning. Ze prutst wat aan haar nagels.
'Waarom... Waarom ik?' Ik zie in haar ogen dat ze opgelucht is. Opgelucht om het eindelijk te zeggen, na al die tijd? Wie zal het zeggen. Zij zeker niet.
'Wat bedoel je?' Oh, ik zou zot veel antwoorden kunnen geven, aangezien ze haar vraag niet volledig heeft gesteld. Ze zou zich kunnen afvragen waarom ik verliefd op haar ben, maar het is niet echt verliefd op haar. Verliefd op het deel van Emira dat in haar zit. Mijn lieve, domme Emira. Mijn beeldschone Emira. Ik houd nog net een zucht binnen.
Ze zou zich ook kunnen afvragen...
'Waarom ben í­k De Uitverkorene, en niet iemand anders? Iemand die het wel wilt. Iemand die van moment één je fantasie geloofde. Iemand die het zonder problemen zou aanvaarden. Waarom ik?'
Ik wrijf over mijn kin. Ik heb haar uitgelegd wat ze zou worden, maar niet waarom. Daar was een reden voor. Een belangrijke reden.
Ik loog. Ze zou niet zwak zijn. Oh nee, alles behalve dat. Oppermachtig zou ze zijn. En in rechtstreekse verbinding met mijn Emira. Via Julia zou ik Emira kunnen opsporen, die bij me wegging om deze Julia hier voor me te vinden.
Moet ik nu wel eerlijk zijn? Gewoon doodeerlijk toegeven dat ik haar gebruik.
Nee, dat doen we maar niet. Het zou een verkeerd effect kunnen hebben. Nee, dat zóu niet zijn, het zí¡l zijn. Daar ben ik best zeker van.
'Dat bepaal je niet zelf.' zucht ik. Dan was het immers makkelijk geweest. Gewoon iemand zoeken met een fascinatie voor vampiers. Eventueel zelfs Makbule, die gewoon geboren lijkt te zijn om vampier te worden. Ze doet het abnormaal goed. Ze heeft er zelfs plezier in mensen te doden. Ja, zij zou perfect zijn.
Maar je kan niet kiezen.
'Waarom niet?' vraagt ze, en ik zie dat ze - ondanks het feit dat ze zelf de afstand wou bewaren - lichtjes naar me toebuigt.
'Je word er mee geboren. Een deel van Emira - de legende waarover ik vertelde, die weet je toch nog hé?' Ze knikt, dus ga ik verder. 'Een deel van Emira zit in jou. Het is erfelijk, dus ze moet ergens familie van je zijn.'
Weer knikt ze, ietwat begrijpend. Ze schommelt zachtjes heen en weer, en legt dan haar hoofd op de leuning van de bank. Ik krijg de neiging haar tegen me aan te trekken, maar die onderdruk ik. Nee, niet de softe vampier gaan uithangen, that doesn't suit you!
'Demitri?' vraagt ze, en nu kijkt ze me wel aan. 'Kun je me de volledige legende nog eens vertellen?'
Ik verzet me een beetje.
Goed, ze wil de legende. Wat nu? Ik weet niet meer exact hoe ik het haar vertelde, dus dan wordt het maar hopen dat zij het ook niet meer precies weet.
Sowieso moet ik haar maar niet vertellen dat ze één van de machtigste wezens ooit in wording is. Ze zou zelfs kunnen tippen aan Emira, zo niet overtreffen. Als ze dan tégen mij is...
Zou alles behalve goed uitkomen.
Maar ik kan haar ook niet wijsmaken dat De Uitverkorene niet sterk is. Dat zou onlogisch zijn. Zwakke wezens krijgen nooit zo'n glorieuze naam. Meestal krijgen ze gewoon geen naam, en leven ze in het zwarte gat der vergetelheid. En het zou ook niet logisch zijn dat ik haar dan zou gevangennemen als ze zwak is, dan zou ik niets met haar kunnen.
En ze gelooft toch niet echt dat ik verliefd op haar ben. Want ik verlaag me niet tot menselijke gevoelens. Behalve bij Emira, natuurlijk. Maar bij haar zou ik toch niets kunnen verbergen, met haar kracht om mee te voelen.
Nee, ik moet met iets beter afkomen. Iets met ondraaglijke pijn, en zo'n dingen, dat gelooft ze best. Maar dan moet ik wel overtuigend zijn.
Dus wat ga ik precies zeggen? Het begin van de legende kan ik best vertellen, die staat in zoveel van mijn boeken, dat zou ze zo na kunnen trekken. Maar daarna is de levensloop van mijn Emira nogal wazig, omdat ze wilde handelen in volledige geheimhouding. Alleen mensen die in haar buurt verkeerden, kennen het volledige verhaal, en kennen haar geheime krachten. í�lle geheime krachten.
Goed. Dus. Het begin, dan heel veel pijn, en dan... Nou, dan niets. Dan lijd ik haar wel af, en dan zwijg ik er verder over. Dat krijgt ze dan wel te horen als het zo ver is.
'Hey, Demitri?' Ze wuift met haar hand voor mijn gezicht en trekt zo mijn aandacht. 'Vertel nu. Je bent al zeker vijf minuten volledig stil.'
'Oh, ja. Goed. Ik dacht even na.'
Ik wrijf in mijn handen en duw een paar lokken achter mijn oren.
'Het begon allemaal in 1859.'

Reacties: