FanFic.nl

When he died

2.2

Ik zit in de auto op weg terug naar huis. Ik heb de nummers gelijk in mijn mobiel gezet, maar heb er nog niks mee gedaan. 'Salena?' vraagt me moeder. 'hm?' reageer ik. 'Heeft die jongen zijn nummer gegeven?' 'Wat? hoezo?' 'Nou je zit zo naar je mobiel te staren, dus misschien heeft hij zijn mobielle nummer aan jou gegeven en zit jij nu te twijfelen of je heb zal bellen of niet' Waarom weten moeder altijd alles. Ik reageer er maar niet op en kijk naar buiten waar de bomen langs razen, eigenlijk razen wij langs.

Als we thuis aankomen, heb ik nog steeds geen sms verstuurd naar die twee. 'Zit je nou nog steeds naar die mobiel te turen?' begint mijn moeder. Ik haal mijn schouders op. Ik stap uit de auto en haal mijn tas uit de achterbak. Ik loop met mijn twee volle tassen naar binnen en pleur ze in de gang op de grond.
'Salena?' hoor ik mijn vader vanaf de keuken. 'Ja?' 'breng je wel even je eigen tassen naar boven' 'Oké dan' zucht ik en pak mijn tassen van de grond en loop moeilijk de trap op.
Als ik eindelijk boven ben gekomen laat ik zuchtend de tassen los en ze vallen met met een plof op de grond. Ik slof mijn kamer in en doe de deur achter me dicht. Ik slof naar mijn bed en laat me er op neer vallen. Ik ben niet van plan om en nog snel vanaf te komen.
'Salena!' hoor ik mijn moeder roepen. 'Nee!' kreun ik. 'haal die tassen hier bij de trap vandaan!' 'Ach zeik niet zo' mompel ik en sta langzaam op. Ik slof op een slakken tempo naar de deur. Ik open de deur en kijk om het hoekje. 'Haal onmiddelijk die tassen van je weg, zo kan je er toch niet langs!' roept mijn moeder boos. 'Nou jij bent er anders wel voorbij gekomen hoor'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.