FanFic.nl

Tell me why! (jonas brothers)

deel 4: het gesprek

Jennifer pov:
Die middag kwamen Sascha en ik aan bij AHOY. Er stonden al een aantal meisjes voor de deur, maar Joe had gezegd dat we bij de achteringang moesten komen. Dus besloten we die maar te gaan zoeken. Toen we de achteruitgang hadden gevonden stonden de broertjes al te wachten. Joe gaf ons een knuffel alsof we elkaar al jaren kenden en Nick en Kevin gaven we een hand. ‘Volg ons’ zei Kevin en ze liepen de lange gang in op weg naar de concertzaal. Toen we bijna bij de zaal waren aangekomen fluisterde Sascha snel nog wat in m’n oor ’hij ruikt lekker’. Ik wist gelijk dat ze het over Joe had en begon te lachen. De broers keken me raar aan. Ik voelde dat ik rood werd ‘er is niks hoor’ zei Sascha en ze gaf me een duwtje. Toen we in de concertzaal stonden keken we onze ogen uit. Sascha’s mond hing zelfs open van verbazing ‘wow’ was het enige wat ik wist uit te brengen. De jongens keken ons lachend aan. ‘WAT?’ Riep Sascha en ze begon rondjes te rennen door de zaal. Nu begon ik ook mee te lachen. Toen Sascha uitgerend was, kwam ze weer bij ons staan alsof er niks gebeurd was. ‘maar jongens wij moeten nog wat regelen’ zei Kevin en voordat we ook maar één woord konden zeggen waren ze alweer in de lange gang verdwenen. ‘ik ga even het toilet zoeken’ en sascha rende ook de lange gang in. Fijn, nu was ik alleen. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een glanzende wiite piano staan. Ik had drie jaar lang piano gespeeld, maar vorig jaar was ik ermee gestopt omdat Damiën me vaker wilde zien. Het klinkt nu stom. Maar toen klonk het allemaal logisch. Ik voelde de drang om weer te gaan spelen. Ik liep richting de piano en ging op het krukje zitten. Ik gleed met m’n vinger over de toetsen. Ik kon het nog. Ik moest denken aan Damiën. Wat zou hij nu aan het doen zijn? Niet aan denken nu beveelde ik mezelf. Ik begon weer te spelen langzaam ging het over in Sorry van Maria Mena. Dat luisterde ik vaak als ik weer ruzie had met Damiën. Ik begon te zingen:
Vague sound of rain
pierces through my song again
but I get distracted by the way his toes move when he plays
so I let it burn

I just poured my heart out
there's bits of it on the floor
And I take what's left of it and rinse it under cold water
And call him up for more

And I say baby, yes I feel stupid to call you, but I'm lonely
And I don't think you meant it when you said you couldn't love me
And I thought maybe if I kissed the way you do, you'd feel it too

He said I'm sorry
so sorry
I'm sorry
so sorry

He grabs my wrists
and his fingers turn into angry fists
and I whisper why can't you love me, I'll change for you
I'll play the part

Ik voelde hoe de tranen een uitweg zochten en langzaam over m’n wangen gleden. Ik kon stoppen, maar ik deed het niet. ik mocht neit stoppen. Niet voor Damiën. Het voelde of ik nu een keer over mijn eigen leven beslisde. Afgelopen jaar had ik dat nauwelijks gedaan. altijd had hij alles beslist. Wat we samen gingen doen, wanner we wat samen gingen doen. Wat we gingen eten. En soms zelfs welke kleren ik draagde. Ik zong verder.

And I say baby, so I feel stupid to call you, but I'm lonely
And I don't think you meant it when you said you couldn't love me
And I thought maybe if I kissed the way you do, you'd feel it too

He said I'm sorry
so sorry
I'm sorry
I am sorry
I am sorry

Nick pov:
Ik liep terug richting de concertzaal. Toen ik dichterbij kwam hoorde ik de piano. Ik wou teruglopen, maar toen hoorde ik dat er iemand begon te zingen erin. Ik ging in de deuropening staan en keek aandachtig toe. Ik zag meteen dat het Jennifer was. Ze speelde goed en met gevoel. Zou het over haar vriendje gaan? Zou ze weer ruzie hebben gehad? Ik had niet eens gemerkt dat ze gestopt was met spelen. Toen ze zich omdraaide zag ik dat er tranen over haar wangen gleden. Ze wou weglopen maar ik hield haar tegen. ‘Ging dat over je vriendje?’ Vroeg ik aarzelend. Ze knikte en ging op de rand van het podium zitten. ‘Slaat hij je?’ Weer knikte ze ja. ‘Wil je erover praten?’ ‘Waarom? Ik ken je niet eens’ Zei haar schorre stem van het huilen. ‘Soms helpt het als je met iemand praat die je niet zo goed kent’ ik schrok ervan dat ik dit zei. Normaal zou ik weggelopen zijn en er geen aandacht meer aan besteed hebben, maar nu was het anders. Ik ging naast haar zitten. Ze vertelde het hele verhaal. Over hoe ze elkaar ontmoet hadden, dat haar ouders nooit thuis waren, dat ze zich eenzaam voelde en hoe Damiën haar hele leven bepaalde. Ik knikte af en toe ja. ‘Maar waarom slaat hij je dan?’ vroeg ik toen ze klaar was. ’Geen idee, jaloers?’ er gleed weer een traan over haar wang. Voorzichtig veegde ik hem eraf ‘je moet niet huilen om zo’n jongen. Dat is hij niet waard’. Ze knikte en stond op. ‘jennifer, nog één vraag? Houd je van hem?’ Ze keek naar de grond en schudde toen nee ‘ ik denk van niet’ ‘misschien is het dan beter als je het hem verteld’ ze knikte. Ik stond op en ging achter de piano zitten. ‘ Nick, bedankt’ zei ze aarzelend. ‘Graag gedaan, en je mag me altijd bellen’ ik pakte een briefje en schreef daar mijn nummer op. Ik sprong van het podium af en gaf het aan haar. ‘En niet meer denken aan jeweetwel! Vanavond moet je genieten’ ze glimlachte en liep de lange gang in op zoek naar Sascha. Die is vast bij Joe dacht ik. Toen Sascha aankwam kon hij z’n ogen niet meer van haar afhouden. En ik weet zeker dat hij na vanavond ook over niks meer anders zal praten dan Sascha. Ik vond het niet zo erg. En als ze nog een keer zouden afspreken zou Jennifer misschien ook weer meekomen. Joe was daar veel beter in dan ik. Ik wist nooit zo goed hoe ik een meisje moest versieren. Meestal deed ik maar wat en meestal werkt het ook nog. Het zou me niks verbazen als Joe straks met Sascha date. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Joe en Kevin die binnenkwamen. Laat de soundcheck maar beginnen.

Sascha pov:
Toen ik terugkwam van de wc zag ik Jennifer met Nick praten. Ik draaide me snel weer om en liep richting kleedkamer. Daar zat Joe, hij was bezig met de ketting in te pakken. Voor wie zou het zijn. Joe merkte me op ‘hey’ zei hij vrolijk. ‘hai’ zei ik. Het kwam er niet echt vrolijk uit. Ik dacht aan Joe en een mogelijke nieuwe vriendin. Was ik nou jaloers? ‘Wat vind je ervan? ’ Haalde Joe me uit m’n gedachten. Hij liet me de ketting zien. ‘Mooi. Voor wie is het?’ Ik moest het weten. ‘ Voor m’n moeder. Ze is volgende week jarig’ ik moest lachen. ‘Wat is er?’ Snel verzon ik wat. Ik kon toch niet gaan vertellen dat ik hem leuk vond. ‘Weet je, dat je heel slecht bent in inpakken?’ Ik wees naar het verfrommelde stukje papier waar de ketting in zou moeten. ‘ Oh, ja. Als jij het zo goed weet, doe jij het dan.’ Hij stond op en keek toe hoe ik het cadeautje inpakte. ‘ Je bent inderdaad beter in inpakken, dank je wel’ hij gaf me een kus op m’n wang. Ik voelde hoe ik bloosde. We werden gestoord door Kevin. ‘Sorry, ik wil jullie niet storen. Maar de soundcheck begint zo’. ‘ Ik stond op ‘dan zal ik is naar Jennifer gaan’. ‘Ja, ze zwerft ergens in de gang. Ze was al op zoek naar je’ ‘ oke, dan zoek ik haar wel even’ ik voelde hoe Joe een briefje in mijn hand duwde. Het briefje zat al in mijn hand maar hij bleef mijn hand vast houden. Ik hoopte niet dat Kevin iets doorhad. ‘ Nou, veel succes’ en ik liep de gang op voor ze nog iets terug konden zeggen. In de verte zag ik Jennifer. Ik rende op haar af ‘ jen, je raad nooit wat er net is gebeurd! Toen pas zag ik haar behuilde gezicht. Nick zou haar toch niks vervelends hebben gezegd. Anders ging ik hem even goed de waarheid zeggen ‘gaat het wel?’ ‘ Ja, het gaat prima’ zei ze met een glimlach. ‘ jen, je hebt gehuild. Toch niet om Nick, hè?’ ‘Nee, nee. Nick heeft helemaal niks gedaan. Hij heeft me zelfs geholpen!’. ‘Geholpen?’ Nu snapte ik er helemaal niks meer van. ‘ ik heb besloten dat ik het uit ga maken met Damiën’. ‘Wat? Dat is geweldig en daar heeft Nick voor gezorgd! Hij is geweldig!’ Ik gaf haar een knuffel. ‘ Maar vertel, wat wou je me vertellen?’ Vroeg ze me terwijl we richting de concertzaal liepen. Even wist ik niet waar ze het over had. Maar toen herinnerde ik het me weer. ‘ Oh, ja’ en ik vertelde het hele verhaal. Ook dat ik hem leuk vond. Ze was immers mijn vriendin. En vriendinnen mogen dat weten. Ze moest lachen toen ik over de kus op m’n wang vertelde. ‘ Hij vindt je leuk sas!’ Riep ze enthousiast. Ik hoopte zo dat ze gelijk had. Dat zou toch wat zijn. Toen we deur naar de concertzaal opendeden schrokken we even. Het was een stuk drukker dan daarnet. We zochten een mooi plaatsje en wachtte tot de jongens zouden beginnen met spelen. Ik zou haar na de soundcheck wel vragen wat ze nou eigenlijk echt van Nick vind.

Reacties: