FanFic.nl

Written secrets. [Twincest] [3/3]

Part 2

Met je kastanjebruine ogen kijk je me aan, de zon laat er een soort glans inkomen, een glans dat niet te beschrijven is. Alsof je door een bos heen loopt waar geen eind aan komt, maar waar alles zo mooi is, dat je er gewoon niet uit wilt ook niet. Ik voel me net zo’n poëet, met mijn klinkklare onzin. Nooit gedacht dat ik dit alles over jou zou denken. We zijn broers, in hemelsnaam. Eigenlijk is dit zo fout, deze gedachten dat ik heb over jou. Hoe denk jij over me trouwens? Hetzelfde, of zie je me inderdaad enkel als je broertje? Diep vanbinnen hoop ik dat je meer in me ziet, meer als een broer. Maar ik denk niet dat, dat het geval is. Je houd daarvoor te veel van dikke borsten en een dikke kont. Nee, jij gaat niet voor plat op plat. Daar ben ik zeker van. “Bill, je droomt,”� Ik schrik op. Ja, ik droomde, ik droomde over jou, Tom. Over jou alleen. Langzaam knik ik. Je zet een stap dichter bij en fluistert: “Waarover droomde je dan?”� Ik voel je adem, voor de tweede keer vandaag, in mijn gezicht. Ik slik, wetend dat je dat vast wel hoorde. “Ik wil weten waarover je droomde, broertje,”� Fluister je en je neemt mijn gezicht tussen je handen. “Vertel het me,”� Je voorhoofd leunt nu tegen het mijne aan. “Jou,”� Fluister ik, net zo zacht als jij deed. Je glimlacht bescheiden, en weer verschijnen die lieve blosjes op je wangen. “Je bent lief, Bill, te lief,”� Fluister je en sluit me in jou armen. Ik sla mijn armen, trillend als een rietje, rond je middel en verstop mijn neus in je nekholte. “Jij bent liever,”� Weet ik eruit te brengen, met trillende stem. Ik voel je wimpers, telkens als je met je ogen knippert, tegen mijn nekhuid aankriebelen, waardoor kippenvel mijn hele lichaam bedekt. “Heb je het koud?”� Vraag je bezorgt. Ik schud mijn hoofd. “Je heb overal kippenvel,”� Zeg je en je wrijft over mijn arm heen. “Dat maakt niet uit,”� Mompel ik en trek mijn arm terug. “Niet doen,”� Mopper je, terwijl je mijn arm weer vast neemt. “Je hebt armhaar,”� Grinnik je. “Jij ook,”� Merk ik op. Je knikt hevig, misschien iets te hevig? Nee, jij kan niet te hevig knikken, dan zou je hoofd eraf vallen, nu is het enkel schattig, nog meer schattig. “Denk je weer aan mij?”� Vraag je. Valt het zo hard op, als ik er met mijn gedachten niet bij ben? Ik knik langzaam. “Waarom denk je zo vaak aan me, Bill?”� Vraag je terwijl jij je wimpers neer slaat en bloost. “Gaat vanzelf,”� Fluister ik en ga ik het gras zitten. Ik zie hoe je benen zich langs mijn lichaam plaatsen en ik voel hoe jij je handen op mijn buik legt. Mijn adem stokt in mijn keel terwijl het lijkt alsof mijn buik nog meer op en neer gaat dan normaal. “Hé, adem eens rustig,”� Gniffel je in mijn oor. Ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen en sluit mijn ogen, genietend. “Bill, is er iets?”� Langzaam schud ik mijn hoofd. Ik wil je er niet mee belasten, Tom. Nee, ik wil je geen problemen geven. Trouwens, wat zouden mensen denken, moesten ze ons hier zo zien zitten? Zouden ze vies van ons zijn, zouden ze het schattig, lief, vinden of zouden ze ons verafschuwen? Bij deze vragen glijd een traan over mijn wang. “Hé, niet huilen,”� Fluister je terwijl je mijn traan wegkust. Ik haal je handen weg en sta op, klaar om van je weg te wandelen. “Waar ga je heen?”� Ik haal mijn schouders op en loop door. Ik volg het paadje dat door de bomen doorloopt, het paadje dat we net ook volgden, denk ik. “Bill, wacht nou,”� Hoor ik je wanhopig achter me. Ik schud vastbesloten mijn hoofd. Je maakt me gek, Tom. Je laat me dingen doen die ik nooit voor mogelijk hield. Ik hou van je, Tom.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.