FanFic.nl

I never believed in love at first sight {Jonas Brothers}

In London ~4~

PoV Brit:
Ik loop met Joe door het bos. De bomen zijn zwart en aan de takken zitten geen bladeren. Toch zat het bos vol met dieren. Vogels vloten en hertjes dartelden in het rond. De lucht was helder blauw. 'Kom', zei Joe en hij rende een stukje vooruit. Plotseling was ik alleen. Ik zag geen dieren meer en het was donkerder geworden. 'Joe?', vroeg ik. Het klonk angstig. 'Brit, kom hier heen.' galmde Joe's stem door het bos. Voorzichtig volgde ik het geluid. Langzaam werd het gras weer groener, de dieren geluiden kwamen terug en zelfs de bomen waren weer normaal. Met bladeren deze keer. 'Joe? Waar ben je?' vroeg ik, nu klonk het iets minder bamg. 'Hier.' Ik draai me om en zie Joe staan. Hij slaat zijn armen om me heen en draait me in het rond. 'Ik sta altijd achter je', zegt hij.
'Britje, wakker worden!' schreeuwt Emma. Wakker worden, ik wil helemaal niet wakker worden! Toch open ik mijn ogen. 'Brit, je praat in je slaap weet je dat?' 'Wat? Huh? 'Je noemde me Joe.' 'Oeps', mompelde ik. Ik werd rood. 'Heb ik nog meer dingen gezegd waarvoor ik me moet schamen?' Emma heeft een joekel van een grijns op haar gezicht. Goed, dan heb ik dus gíªnante dingen uit gekraamd. Ik ga rechtop zitten en kijk op mijn mobiel hoe laat het is. Zeven uur al! 'Em, had je me niet eerder wakker kunnen maken> Nu kan ik niet meer douchen!' 'Weet ik, maar het is toch niet mijn probleem dat jij zo verschrikkelijk sloom bent?' zegt Emma lacherig. 'En trouwens, het was veel te leuk om naar je te luisteren.' 'Haha', zeg ik sarcastisch. Snel spring ik uit bed. IK loop naar de badkamer en trek een spijker broek en t-shirt aan. Kwart over zeven sta ik klaar, bij de deur van de hotelkamer wacht ik op Emma. Misschien had ik zelfs nog wel kunnen douchen. Maar dan komt Emma naar me toe. Ze draagt een rood rokje en een wit t-shirt. 'Waarom zie jij er zo opgedoft uit? vraag ik met grote ogen, 'we worden straks door mr van Wijk verbannen naar onze hotelkamer voor de rest van de excursie en jij trekt je op een na beste keren aan? Dat gaat echt niet helpen hoor!' 'Dus jij wil er graag uitzien als een zwerver? Straks komen we Nick, Joe of Kevin weer tegen...' Emma gooide een zwarte legging en een leuk jasje naar me toe. Ik twijfelde niet en ging me omkleden.
Waardoor we alsnog te laat in de lobby aankwamen, gelukkig waren we niet als aller laatsten. Gek genoeg zie mr van Wijk niks over gisteravond. Zou Jennifer niks gezegt hebben? Dat lijkt me onmogelijk. Het zal wel zo'n vervelend plannetje van haar zijn. Ik zal er maar niks van zeggen zolang het in mijn voordeel werkt, elk uurtje minder straf is er een.
Mr van Wijk leidde ons rond langs alle toeristische plekjes in Londen. De Big Ben, Westminster Abby, Buckingham Palace,de Tower Bridge en natuurlijk -het mooiste plekje in heel Londen- het standbeeld van Peter Pan. Emma in ik begonnen er spontaan "Fly with me" te zingen. Niet dat ik kon zingen hoor. Nee, ik was een ramp. Halverwege stopte ik en liet Emma verder zingen. Als laatste gingen we met de klas naar het "London Eye". Daar werd de klas in twee groepen verdeeld en verspreid over het gigantische reuzenrad. Emma en ik zaten, net als Jessica en de meelopertjes, in de eerste "coupe". Wij gingen dus ook als eerste omhoog. Emma liep meteen op Jessica af, maar ze wist niet waar ze moest beginnen met vragen dus kwam ik haar te hulp. 'Waarom heb je ons nog net verraden?' vroeg ik. 'Ach kom op Muller, dat zou toch niet leuk geweest zijn? Ik wacht liever op het goede moment...' Jessica zit ons gewoon te kwellen, en ze is er behoorlijk goed in. 'Waarom zou ik nu al verraden dat jullie met bepaalde bekende broertjes op hun hotel kamer waren, als het ook nog in mijn voordeel kam werken?' Emma keek me geschrokken aan. 'Hoe weet ze dat?' vraagt ze aan mij. Ik wist het niet. 'Hoe weet je dat?' vraag ik aan Jessica. 'Ten eerste hoor ik jullie er echt continu over praten, en ten tweede, welke jongen rent er nu tegen een gesloten deur aan? Alleen Joe toch?' Ze had gelijk, en ze ging gelijk krijgen ook. Jessica kreeg altijd gelijk. De vraag was alleen wanneer. Toch niet op het gala van morgen avond? 'Het gala van morgen avond lijkt me een perfecte timing' zei Jessica, alsof ze mijn gedachten kon lezen. Ik zuchtte diep en draaide me om. Ik wilde er nu niet over nadenken. Vaag keek ik door de glazen wand van het reuzenrad naar Londen. Het uitzicht was prachtig. 'Aarde aan Brit', tetterde Emma in mijn oor. 'Wat? Huh?' 'We moeten er weer uit hoor!' Ik keek om me heen en zag dat het rad weer aan de grond stond. Snel liepen Emma en ik bij het London Eye vandaan. We hadden de rest middag vrijaf maar nog niet echt beslist wat we gingen doen. 'Eerst ergens lunchen dan maar?' vroeg Emma aan mij. Ik knikte. 'Behoefte aan gezelschap, dames?' Opeens stonden er twee jongens voor ons. De voorste had een snor en had zijn donkere haar strak achterover gekamd. De achterste had juist blond haar dat alle kanten opstond. Ik schrok me rot.

Reacties: